نویسنده مجله آن‌لاین «تهران بیرو» در مقاله‌ای به تلاش دانشجویان ایرانی برای تغییر قانون ویزای دانشجویی آمریکا پرداخته‌ است.

تهران بیرو، مجله‌ای مستقل و آن‌لاین است که به مسائل سیاسی ایران، امور مربوط به ایرانی‌های خارج از کشور، فرهنگ، جامعه و مهاجران ایران می‌پردازد  و از سال ۲۰۰۹ همکاری با شبکه تلویزیونی  پی.بی.اس آمریکا را آغاز کرده است.

قانون ویزای دانشجویی آمریکا به ایرانیان دانشجو تنها اجازه یک بار ورود به آمریکا را می‌دهد و به نوشته تهران بیرو دانشجویان به هنگام ورود به آمریکا در این کشور زندانی می‌شوند و در عمل نمی‌توانند به جایی سفر کنند.

به گزارش تهران بیرو، نسیم صابونچی در سال ۲۰۰۷ به هنگام دریافت پذیرش از سوی دانشکده تکنولوژی ویرجینیای آمریکا برای تحصیل در دوره دکترا خیلی هیجان‌زده بود، اما این هیجان خیلی زود به اضطراب تبدیل شد زیرا او فکر کرد که چگونه می‌تواند در مدت زمان تحصیل از همه چیزهایی که می‌شناسد، دور بماند.

او می‌گوید: باید از خود می‌پرسیدم آیا این چیزی است که می‌خواهم انجام دهم؟ پذیرفته شده بودم و همه هزینه‌‌های تحصیل هم تامین شده بود اما احساس می‌کردم قرار است پنج سال در آمریکا زندانی شوم.

نسیم، مثل بسیاری از ایرانی‌هایی که برای ادامه تحصیل به آمریکا آمده‌‌اند، می‌دانست با ویزایی که دریافت می‌کند تنها یک بار حق ورود به آمریکا را دارد.

اگر او کشور را ترک کند برای بازگشت، باید دوباره برای گرفتن ویزا تقاضا بدهد و این روند در بهترین حالت، غیرقابل پیش‌بینی است، معمولا یک هفته تا سه ماه طول می‌کشد و بسیاری از دانشجویان حاضر نیستند خطر آن را بپذیرند.

در نتیجه بسیاری از دانشجویان ایرانی که به آمریکا آمده‌اند، این واقعیت را می‌پذیرند که طی دوران تحصیل نمی‌توانند به کشور بازگردند.

نسیم با حمایت دوستان و خانواده‌اش تصمیم گرفت به دانشگاه تکنولوژی ویرجینیا بیاید و در حال حاضر در سال چهارم تحصیل دوره دکتری است.

او در این باره می‌گوید: افراد زیادی را می‌شناسم که به خاطر این سیاست نتوانستند والدین خود را پیش از مرگ‌‌شان ببینند و حالا من مدام به این مسئله فکر می‌کنم و تنها امیدوارم این ماجرا برای من رخ ندهد. گاهی واقعا آدم می‌خواهد که خانواده‌اش در کنارش باشند.

دانشجویان ایرانی کار تغییر قانون را به‌دست گرفته‌اند

نسیم برای پیدا کردن راه حل قانونی رفع این مشکل دست به کار شده است. شاید بیشتر از آن‌چه خود پیش‌بینی می‌کرد، آمریکایی شده و اکنون همراه با چند دانشجوی دیگر گروهی را سازمان داده‌ است که خواستار تغییر این رویه هستند.

آن‌ها از سوی دانشکده تحصیلات تکمیلی دانشگاه تکنولوژی ویرجینیا بیانیه‌ای دریافت کردند که از حرکت آن‌ها پشتیبانی می‌کند.

این گروه به دلیل ناآگاهی از نحوه پیش بردن موضوع، به شورای ملی ایرانی‌های آمریکایی که مرکز آن در واشنگتن است، مراجعه کرده‌اند.

این شورا برای حمایت از منافع ایرانی‌های آمریکایی در کنگره آمریکا فعال است و از جمله فعالیت‌های متنوع آن برگزاری نشست‌های آموزشی مدنی برای ایرانی‌های آمریکایی است.

نسیم می‌گوید او و دیگران با شرکت در این نشست‌ها چیزهای زیادی آموخته‌اند. دانشجویان چندین بار تلاش کرده‌اند با ریک باچر، نماینده کنگره آمریکا تماس بگیرند و در نشست‌های شهری او شرکت کنند اما او تاکنون به درخواست آن‌ها پاسخ نداده است.

بوچر همانند بسیاری از دموکرات‌ها در انتخابات مجدد مجلس نمایندگان آمریکا در سال گذشته رای نیاورد و اینک گروه سعی دارد با نماینده دیگری به نام مورگان گریفیث که جمهوری‌خواه است، تماس بگیرد.

شورای ملی ایرانیان آمریکایی با پشتیبانی دانشجویانی مانند نسیم و ۳۶۵۰ عضو «گروه فیس بوکی ویزای چندگانه ورود برای دانشجویان ایران» تلاش دارد برای تغییر قانون ویزا در کنگره اقدام کند.

جمال عبدی، مدیر سیاست شورای ملی ایرانیان آمریکایی گفت که آن‌ها با کمیته خدمات تسلیحاتی سنا در تلاش هستند تا این موضوع به لایحه مجوز دفاعی وارد شود. در این لایحه کاخ سفید ملزم شده است به ارزیابی و گزارش چگونگی گسترش مبادله‌های آموزشی با دانشجویان ایرانی و افزایش تعداد و نوع ویزای در دسترس برای ایرانی‌های خواهان تحصیل در آمریکا بپردازد.

در این میان با توجه به این‌که سایر پیشنهادهای این لایحه در جو سیاسی آمریکا در شرایط نامساعدی قرار داشت، این بخش لایحه نیز به نام «گزارش درگیرکردن ایران»، پشتیبانی کافی دریافت نکرد.

عبدی گفت که حامیان کمیته خدمات تسلیحاتی گفتند که وقت گذشته است. دلیل دیگر شکست این لایحه، مسائل سیاسی بود. او دراین باره اعلام کرد: چیزی از این کنگره بیرون نخواهد آمد پس ما از دولت می‌خواهیم برخی موانع را از میان بردارد.

اصل متقابل ویزا که از سوی آمریکا دنبال می‌شود

ایران از سال ۱۹۸۴ همراه با کشورهایی نظیر کوبا، سودان و سوریه در فهرست کشورهای حامی تروریسم وزارت امور خارجه آمریکا قرار گرفته و به همین دلیل دریافت ویزای ورود به آمریکا برای ساکنان این کشورها دارای مجوز یک بار ورود است.

براساس آنچه در وب‌سایت وزارت امور خارجه آمریکا آمده است؛ اعتبار ویزاهای کنونی براساس قانون متقابلی است که برای آمریکایی‌های مسافر به آن کشورها وجود دارد. به عنوان مثال اعتبار ویزای ایرانی‌ها به آمریکا سه ماه است؛ دقیقا مانند ویزای سه ماهه ایران که به یک آمریکایی داده می‌شود.

مقام‌های وزارت امور خارجه آمریکا «اصل متقابل» را در توضیح  ناتوانی خود برای تغییر ویزای دانشجویان ایرانی مطرح می‌کنند.

به گفته آقای عبدی حتی آمریکا به دانشجویان ایرانی بیشتر از تعداد ویزای ایران به آمریکایی‌ها ویزا می‌دهد. او در این باره می‌گوید: روشن است که رئیس جمهور آمریکا اهمیت آمدن ایرانی‌های جوان به ایالات متحده را درک می‌کند اما سیاست حاکم به طور کامل چنین نیست.

باراک اوباما در پیام نوروزی سال گذشته خود به ایرانی‌ها گفت: ما به تعهد خود برای آینده‌ای امیدوارکننده‌تر برای مردم ایران پایدار خواهیم ماند. مثلا با افزایش فرصت‌های مبادله تحصیلی، دانشجویان ایرانی می‌توانند به تحصیل در دانشگاه‌ها و مدارس عالی ما بپردازند.

 با وجود این سخنان رئیس‌جمهور، اقدام‌های مشخصی که تحصیل در آمریکا را برای ایرانی‌ها آسان‌تر می‌کند، دنبال نشده است.

دانشجویان می‌گویند که آن‌ها هنوز احساس می‌کنند که در  آتش بین دو دولت گیرافتاده‌اند.

علی مسعود، دانشجوی سال اول دانشکده امور دولتی و بین‌المللی دانشگاه کلمبیا می‌گوید: اگر اوباما می‌داند که مردم ایران متفاوت از دولت ایران هستند چرا قانون دولتش آن را منعکس نمی‌کند؟

موضوع در حال حاضر به دلیل این‌که گروه با اولین عقب‌نشینی خود به دلیل شکست لایحه ماه دسامبر روبه‌رو شده، مسکوت مانده است. از طرف دیگر اعضای فعال گروه مدام تغییر می‌کنند و این مسئله معمولا ویژگی گروه‌هایی است که خواستار تغییر در قوانین مهاجرت یا ویزا هستند.

سازمان‌دهندگان گروه درمی‌يابند که بسیاری از مهاجران به محض دریافت کارت سبز، علاقه خود را به دنبال‌کردن موضوع از دست می‌دهند، اما آشکار است که به همان نسبت دانشجویان دیگر ایرانی که به آمریکا می‌آیند، آماده‌اند تا کار گروه را ادامه دهند.

روزبه اصفهانی، دانشجوی سال اول مطالعات ایران در دانشگاه کلمبیا که به تازگی به صفحه این گروه در فیس‌بوک پیوسته است، می‌گوید: واقعیت این است که اجازه نداشتن برای برگشت به ایران حتی بیشتر باعث می‌شود که فرد بخواهد برگردد.

او با خشم ادامه می‌دهد: شاید من به همه اطلاعات دسترسی نداشته باشم اما اصلا نشنیده‌ام که یک دانشجوی ایرانی اینجا بیاید و بعد یک تروریست شود.