در حالی که وزیر آموزش و پرورش از اهمیت ورزش و پیگیری اجباری شدن شنای پایه سوم ابتدایی سخن می‌گوید دبیر فدراسیون ورزش مدارس کشور گفته که انتظار از تربیت بدنی باید هماهنگ با واقعیت‌ها باشد و تامین اعتبار در این زمینه را مهم دانسته است.
<meta content="text/html;charset=UTF-8" http-equiv="Content-Type" />دکتر حمیدرضا حاج‌بابایی وزیر آموزش و پرورش روز شنبه گذشته به هنگام نواختن زنگ سلامت در مدارس گفت که باید به سویی حرکت کرد که دانش‌آموزان کشور ورزش را بخش اجتناب‌ناپذیر برنامه روزانه خود بدانند. او ریشه همه بیماری‌ها را عدم توجه به ورزش دانست.
وزیر آموزش و پرورش روز یک‌‌شنبه نیز در حاشیه جلسه هیئت دولت با اشاره به پیگیری اهمیت ورزش برای کودکان مدارس گفت که ورزش شنا در پایه سوم ابتدایی اجباری شده و از دستورکارقرار گرفتن «طناب‌زنی» برای سایر پایه‌ها خبر داد.
البته این اخبار جدید حاکی از جدی‌گرفتن ورزش در مدارس کشور، به خصوص در مقطع ابتدایی، با حذف زنگ ورزش در سال تحصیلی گذشته در مدارس ابتدایی کاملا فرق دارد.
با توجه به گسترش چاقی در سطح جهان و ایران، اهمیت تحرک جسمانی و به طور خاص نهادینه‌کردن ورزش در مدارس ابتدایی جایگاه ویژه‌ای پیدا می‌کند.
وزیر بهداشت اخیرا اعلام کرد که در بررسی‌های انجام شده نزدیک به ۲۰ درصد پسرها و ۱۶ درصد دخترها در کشوراضافه وزن دارند و گفت که تماشای تلویزیون (۴۵ درصد دانش‌آموزان، روزانه چهارساعت) و استفاده طولانی از کامپیوتر (۴۰ درصد دانش‌آموزان) به کم‌تحرکی و چاقی کودکان کمک کرده است.
شواهد علمی مختلف نیز نشان می‌دهند که هر نوع فعالیت برای سلامتی بیشتر جسمی و روانی ضروری است. دستورالعمل سازمان جهانی بهداشت، میزان حداقل روزانه ضروری تحرک برای کودکان پنج تا ۱۸ سال را ۶۰ دقیقه فعالیت جسمانی با شدت متوسط یا زیاد تعریف کرده است.
بنابراین همان‌طور که مقام‌های مسئول در ایران در حال حاضر بر اهمیت ورزش دانش‌آموزان تاکید می‌کنند در اهمیت نقش ورزش در سلامتی انسان به خصوص کودکان و نوجوانان جای تردید وجود ندارد.
اما مسئله نیروی انسانی لازم برای توسعه ورزش مدارس، فضای کافی و مناسب برای نهادینه‌کردن آن و تغییر نگرش جامعه درباره لزوم جدی گرفتن ورزش در مدارس چالشی است که آموزش و پرورش و سایر ادارات مسئول با آن روبرو هستند.
از همین رو فرشید ارمیان، دبیر فدراسیون ورزش مدارس کشور،۲۴ فروردین به خبرگزاری جمهوری اسلامی، ایرنا، گفت که انتظارات از تربیت بدنی مدارس باید با واقعیات همخوانی داشته و منطقی باشد.
او تاکید کرد که اگرچه رویکرد جدید در وزارت آموزش و پرورش باعث توسعه ورزش در قشر دانش‌آموزی شده است و خواستگاه توسعه و پیشرفت ورزش کلان کشور در آموزش و پرورش است ولی دستیابی به این مهم نیازمند حمایت‌های جدی و اختصاص اعتبارات لازم است.
نبود فضا و نیروی انسانی لازم
تامین فضای لازم برای ورزش دانش‌آموزان، جذب نیروی انسانی لازم در این زمینه و نظارت کافی در اجرای مصوبات مختلف نیاز به بودجه و صرف اعتبار کافی دارد.
وزارت آموزش و پرورش تا سال تحصیلی جاری وجود معلم ورزش برای کلاس‌های اول تا سوم را تعریف نکرده بود و فقط داشتن معلم ورزش در مدارس ابتدایی برای کلاس‌های چهارم و پنجم الزامی بود.
به گفته رضا رفیعان، یکی از مقام‌های معاونت پژوهشی وزارت آموزش و پرورش در سال تحصیلی گذشته ۹۰ درصد مدارس ابتدایی معلم ورزش نداشتند.
اگرچه در سال جاری مقرر شد که پایه‌های اول تا سوم نیز معلم ورزش داشته باشند اما مشکل این بود که دولت اجازه استخدام نیروی جدید، حداقل در تهران را ندارد و بنابه گفته یکی از مقام‌های وزارت آموزش و پرورش قرار شد که برخی معلمان ورزش از شهرهای استان تهران به شهر تهران جذب شوند.
به همین دلیل به گزارش فردا نیوز در بیستم مهر سال تحصیل جاری برخی از مدارس تهران برای دریافت پول به منظور استخدام معلم ورزش اقدام به مراجعه به خانواده‌ها کردند.
اگرچه گفته شد که پرداخت پول از طرف خانواده‌ها داوطلبانه بوده اما براساس این گزارش حداقل برخی از مدارس تهران پس از سه هفته از بازشدن مدارس دارای معلم ورزش نبوده‌اند.
نبود فضای کافی، و نظارت لازم برای ورزش دانش‌آموزان نیز مشکل دیگری است که در این زمینه وجود دارد.
بسیاری از مدارس به خصوص مدارس غیرانتفاعی دارای فضای کافی برای حتی تحرک عادی دانش‌آموزان در فضای باز نیستند چه رسد به انجام ورزش سازمان یافته که باید در ساعت تربیت بدنی انجام شود.
اجرای برنامه شنا برای دانش‌آموزان سوم ابتدایی نشان داد که مشکلات مختلفی از قبیل عدم گنجایش استخرهای مورداستفاده، مخلوط بودن کودکان با سایر شناگران، کمبود وقت و نبودن مربی کافی، کمبود فضای لازم برای تعویض لباس و مانند آن وجود دارد.
نکته اساسی در این زمینه تغییر نگرش عمومی اجتماعی، خانواده‌ها، مدارس و معلمان در جدی گرفتن ورزش در خانه، مدرسه و اجتماع است که مطمئنا تلاش وسیع‌تر اجتماعی فراتر از تلاش آموزش و پرورش را می‌طلبد.
