سیامک پورزند، روزنامهنگار ممنوعالخروج، دیروز، نهم اردیبهشتماه در سن ۸۰ سالگی بعد از یک دوره طولانی بیماری در تهران درگذشت.
این فعال فرهنگی که پس از ماجرای «کنفرانس برلین» در سال ۱۳۷۹، به ۱۱ سال حبس محکوم شد، به دستور مقامهای قضایی ممنوعالخروج بود.
پس از بازداشت و محاکمه سیامک پورزند، همسرش مهرانگیزکار، حقوقدان و وکیل دادگستری که خود نیز مدتی بازداشت بود، به آمریکا مهاجرت کرد.
سه دختر آقای پورزند نیز که در کشورهای آمریکا و کانادا اقامت دارند، طی سالهای اخیر با وجود بیماری پدرشان که تحت فشار نهادهای امنیتی قرار داشت، امکان دیدارش را نداشتند.
آنها بارها از حکومت جمهوری اسلامی خواسته بودند که اجازه ورود به کشور برای دیدار با پدرشان داده شود، خواستهای که هیچگاه برآورده نشد.
سیامک پورزند حرفه روزنامهنگاری را از سال ۱۳۳۱ با روزنامه باختر امروز آغاز کرد و پس از همکاری با روزنامه کیهان و نشریاتی مانند سپید و سیاه، نگین، فردوسی، خوشه و... سردبیری شفا، فضیلت و پیام آبادگران را بر عهده داشت.
این روزنامهنگار که از اعضای هیئت مدیره سندیکای نویسندگان بود، بعد از انقلاب سال ۱۳۵۷ ایران، فعالیتهای مطبوعاتیاش محدودتر شد.