بیست و شش نفر از زندانیان سیاسی حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری از برخوردهای غیرقانونی وزارت اطلاعات و سپاه پاسداران با آنها در مراحل مختلف بازداشت، بازجویی، محاکمه و حبس شکایت کرده‌اند.
این ۲۶ زندانی این شکواییه را خطاب به ریاست «هیئت نظارت مرکزی بر حسن اجرای قانون احترام به آزادیهای مشروط و حفظ حقوق شهروندی» نوشته و خواستار رسیدگی به شکایت خود شده‌اند.
محسن امین‌زاده ، محسن میردامادی، بهمن احمدی امویی، عبدااله مومنی، میلاد اسدی، عبدالله رمضان‌زاده، عماد بهاور، مصطفی تاج‌زاده، مجتبی تهرانی، علی جمالی، محمد حسین خوربک، محمد داوری، امیر خسرو دلیر ثانی، کیوان صمیمی، اسماعیل صحابه، محمد فرید طاهری قزوینی، فیض‌الله عرب سرخی، بهزاد نبوی، ابولفضل قدیانی، مجید دری، ضیا نبوی، مهدی کریمیان اقبال، محمدرضا مقیسه، علی ملیحی، محمدجواد مظفر و حسن اسدی زیدآبادی امضاکنندگان این شکواییه هستند.
این زندانیان سیاسی در این نامه از ضابطینی که ازسوی سپاه، وزارت اطلاعات و نیروی انتظامی مسئولیت تعقیب و بازجویی از آنها را برعهده داشته و هم‌چنین دادستان سابق تهران (سعید مرتضوی) و سایر مقامات ذیربط شکایت کرده‌اند.
امضاکنندگان این نامه براساس بندهای «قانون احترام به آزادیهای مشروع حقوق شهروندی» شکایت خود را نوشته‌اند.
قانون احترام به آزادیهای مشروع حقوق شهروندی در زمان مجلس ششم در تاریخ ۱۶ اردیبهشت سال ۸۳ تصویب شد و شورای نگهبان آن را تائید کرد.
این زندانیان سیاسی بازداشت‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری۸۸ را «بدون دستورات قضایی مشخص و شفاف» دانسته و نوشته‌اند که «احکام بازداشت فله‌ای بدون امضا» و «بدون ذکر نام متهم» بوده است.
امضاکنندگان این شکواییه احکام صادرشده علیه خود را «ظنی و گمانی» دانسته که به گفته آنها «به هیچ وجه مستدل و مستند به مواد مشخص قانونی و مصادیق آنان نیست».
«دسترسی نداشتن به وکیل و مشاوره حقوقی، عدم دسترسی به کتاب‌های حقوقی و کاغذ و قلم، شکنجه‌های روحی و فیزیکی، فحاشی‌های شرم‌آور نسبت به آنها و خانواده‌هایشان و طرح اکاذیبی چون روابط غیراخلاقی در غالب بازجویی‌ها به کرات»، ازجمله موارد شکایت این زندانیان سیاسی است.
«رعایت نشدن قرار تامین با توجه به وضعیت و سن متهم، بستن چشمان متهمان، هواخوری با چشم‌بند، پنهان شدن بازجو از دید متهم با هدف اعمال خشونت فیزیکی و کلامی علیه متهم، شکنجه متهمان در سلول‌های انفرادی به شیوه‌هایی مانند نگهداری متهمان در سلول انفرادی فاقد توالت و جلوگیری از دسترسی به توالت و حمام» از دیگر موارد شکایت امضاکنندگان این نامه است.
آنها در این نامه نوشته‌اند که «بازجویی‌های طولانی مدت در شب، جلوگیری از خواب متهم، تهدید متهم به تعرض جنسی، تهدید متهم به دستگیری اعضای خانواده او و توجه نکردن به بیماری متهم، فروکردن سر متهم در توالت و خوراندن کاغذ بازجویی به متهم» از شکل‌های متداول شکنجه است که درمورد امضاکنندگان این نامه اعمال شده است.
«کسب اطلاع از مسائل شخصی و خانوادگی متهم، خلق داستان‌های اخلاقی و وادار کردن متهم برای اعتراف به این موارد دروغین»، از دیگر شکایت‌های این نامه است.
آنها در این نامه نوشته‌اند که برخلاف قانون حقوق شهروندی و قانون مجازات اسلامی، اموال متهمان و خانواده‌های آنها مانند کامپیوتر و سند خانه هم‌چنان در توقیف بوده و ضابطان مدعی مفقود شدن آنها شده‌اند.
امضاکنندگان این شکواییه در بند ۳۵۰ اوین، دو الف اوین، زندان رجایی شهر و زندان‌های خوزستان نگهداری می‌شوند و رونوشتی از این نامه را برای رئیس کمیسیون اصل ۹۰ مجلس فرستاده‌اند. براساس اصل ۹۰ قانون اساسی، کمیسیون اصل ۹۰ مجلس موظف است به شکایت افراد رسیدگی کند.
