همینجا . همین جا یی که اکنون ایستاده ایم .
انگار نه انگار که ایران به سوی خشونت ، دیکتاتوری ، تجزیه ، جنگهای قومی ، مذهبی ، قبیله ای ، وابستگی به دیکتاتوریهای سیاه منطقه ای ( روسیه ، قرقیز ، ترکمنستان ، ...) فرو میرود .
طرز فکر حاکم در ان دوران چه بود ؟ مارکسیسم لنینیسم بر روح و مغز  همه حتا مذهبی ها ، لیبرال ها ، ملیون ، .... مسخر شده بود . مثل این فیلمهایی که بدن انسان ها را یک هیولای خارجی تصاحب میکند و در ان  به جای جسم تسخیر شده حرف میزند و عمل میکند یا بی عمل میماند تا اتفاق دلخواه ان هیولا رخ دهد .
مارکسیسم لنینیسم اندیشه غالب راهنمای مذهبیون ، ملیون ، نویسندگان ، روزنامه نگاران ، هنرمندان ، شعرا، فعالین سیاسی، دانشجویان ، .... بود .
مذهبی های مکلا  در اقلیت چند نفره  بودند و مایه مضحکه امویی ها در زندان برا زجان و بعد ها اوین  . هر چه جلوتر رفتیم و کشور عقب مانده ما بیشتر مدرن شد بر ساز مخالفت و ضدیت با غرب و امریکا بیشتر دمیده شد و شوروی و کوبا و اروپای شرقی و نظامهای سوسیالیستی بیشتر دلخواه شدند . کار به جایی رسید که فرخ زاد هم گفت من سوسیالیست هستم ! تا عقب نماند .
فدایی ها به دنبال کاسترو و ژاندارم کشی ، مجاهدین التقاطی به دنبال اسلام بی طبقه توحیدی ، شریعتی به دنبال احیای مذهب و تبدیل ان به نیروی شورشی سرخ انقلابی ، روحانیت همراه خمینی دنبال تسخیر قدرت و حکومت اسلامی ، کانون نویسندگان و شعرا و هنرمندان دنبال اتوپیای مارکسیستی لنینیستی ، دانشجو در به در دنبال نشریه و مجله چپ انقلابی ، روز نامه نگاران به دنبال انتشار مقالات و مطالب چپ پسندانه زیر لفافه , زیر دماغ ساواک بی خاصیت و.... بدون آنکه راهنمایی ، دلسوزی ، روشنفکر جهان دیده ای به آنها نهیب زند که ای قافله این راه که تو میروی به ترکستان است .
همه  دشمن رژیم وابسته به امریکا و سرمایه داری جهانی ومتحد اسرائیل بودند  ! کسی که سرباز به ظفار میفرستد تا مزدوران کودتاچی شوروی را از ساختن یک ناصر ، اسد ، صدام یا قذافی دیگر بغل تنگه هرمز باز دارد .
به ۵۶ که رسیدیم همهمه شد ، و شورش ، از شکستن شیشه های کارخانه پپسی توسط دانشجویان شریف تا نامه کذایی و بلوای قم و روحانیت و چله پشت چله ، تبریز و اصفهان و .... عجبا که  بازرگان و سحابی پدر میخواستند که شاه بماند و سلطنت کند اما باز همه در جوش و خروش تغییر نظام آمریکایی بودند . ( اینرا همین هفته پسر مطهری هم تایید کرده علیه نهضت آزادی !) اما نخبه های روسی ما دروغ سر هم میکنند .
در ۵۷ همه دنبال جشن بلوغ ضد امپریالیستی انقلا ب بودند ، بازرگان دنبال فرستادن مردم به خا نه هاشان و سپردن کار دولت به سیاستمداران بود . اما همه ان نخبه ها ساز دیگر کوک کرده بودند ، همه جا آوای گوش خراش ساکسیفونهای مارکسیسم لنینیسم به گوش میرسید .
غوغای  پرولتاریا بازی و جمهوری خلق کردستان و جمهوری خلق ترکمن و ....... سر انجام در ۵۹ به بار نشست . سفارت امریکا  اشغال شد و کشور در سرازیری استپ های روسیه به سمت سیبری افتاد . و پس از ان جنگ بود و جنگ .
لنین رفت و استالین آمد .
از کشته ها پشته ساخته شد .
هر کس که دهانش بو میداد کشته گردید به تیغ نوبت جلاد.
که گیوتین حکم میراند و روبسپیر که هنوز هم پشت ان نشسته . تاکه خود به تیغ این گیوتین سپرده  شود و ایران نیز چون فرانسه آزاد شود از انقلابی گری چپ .

واقعا چه روح بلند و چه قلب بی کینه و چه اندیشه امیدواری دارند این پدر و دختر . هاله امید و مادر صلح - عزت ایران
آنها که این همه صفا و صلح دوستی را نمیبینند.
- از سر کینه و نفرت آنها را ترور شخصیت میکنند .
- از شدت غرور و خودپرستی آنها را کوچک میکنند تا بادی در غبغب روشنفکر نمایانه و سکولار روسی خود بیندازند .
با آنهایی که این گلهای خلوص را پر پر میکنند چه تفاوتی دارند ؟
بهنود پرسیده است که نخبگان در خرداد ۴۲ کجا بودند ؟

امروز چرا نخبه ها ساکت اند ؟ چرا در دعوای احمدی با خامنه ای شانه بالا می اندازند ؟ از ان بدتر چرا به سقوط احمدی و یکدست شدن حاکمیت آخوندی خوش حالند و چنان شاد که مصباح یزدی هم به وجد آمده ؟
در سال ۴۲ نخبه ها مثل امروز  شاد بودند بر سر هر دردسری که برای شاه آمریکایی پیش می آمد .
چرا شاد نباشند ؟  یک آخوندی شاه و رژیمش را به چالش کشیده بود ! اینکه کشور به کجا میرفت اصلا خاطری را مشغول نمیکرد . مگر امروز جز خاطر سحابی و یکی دوتای دیگر نگران سرنوشت کشور است ؟
مگر امروز همینها از اینکه قذافی دیوانه امریکا و غرب را به چالش کشیده خوش حالیشان را پنهان میکنند ؟
آقای بهنود !
مشکل مملکت ما نخبه ها هستند !
نخبه هایی که هنوز ابلیس روسی در ذهن و اندیشه آنها خانه کرده . هنوز در زمان جنگ سرد تفکر و زندگی میکنند . نخبه هایی  که از ترس مارکسیست های روسی ساکت نشسته و یا با خیانت آنها هم صدایی میکنند از ترس یا برای حفظ شهرت  .
اینها رادیو فردا و دوچه وله را هم چپ رو سی کرده اند . استانفورد و کلمبیا و مراکز تحقیقاتی سنای امریکا  را هم به نفع خود و ارباب روسی مصادره به مطلوب کرده اند .
کی نخبه های ایرانی حساب سود و زیان ملی کرده اند ؟
ان نخبه هایی که منافع ملی را بر ایدولوژی ترجیح میدهند  در روسیه و چین و ویتنام هستند آقای بهنود . نه در ایران .
در هند و آفریقای جنوبی و برزیل و آرژانتین و ترکیه و مالزی و اندونزی و ..... نخبه ها به منافع ملی می اندیشند .
در ایران نخبه ها دنبال بزرگداشت سیا هکل و دوچرخه سوار دوست چه گوارا و پیشه وری و قاضی محمد و فحاشی به  شاه و مصدق و بازرگان هستند .
عده معدودی هم که جرات کنند د رلفافه گاهی چیزی بگویند مورد حمله گاردهای فاشیستی اینها واقع میشوند . که شما مسول به وجود آمدن این رژیم و حفظ ان هستید و اگر کشته میشوید و شکنجه نوش جان . به ما که همه جوره خوش میگذرد .