در پی انتشار سخنان مجید مجیدی در خصوص تولید آثار سینمایی مبتذل در دوران ریاست جمهوری محمد خاتمی، سیف‌الله داد، معاون سینمایی دولت خاتمی طی یادداشتی با عنوان «گله بی‌مناسبت مجیدی از خاتمی» سخنان مجیدی را «نامربوط، ناسنجیده، متناقض و سیاسی» ارزیابی نمود.

پس از گذشت نزدیک به یک ماه از انتقاد تند و صریح مجید مجیدی نسبت به سینمای دوران اصلاحات، سیف‌الله داد به وی واکنش نشان داد.

در پی انتشار سخنان مجید مجیدی نسبت به تولید آثار سینمایی مبتذل در دوران ریاست جمهوری سیدمحمد خاتمی، معاون سینمایی سال‌های 1376 تا 1380 طی یادداشتی با عنوان «گله بی‌مناسبت مجیدی از خاتمی» سخنان این کارگردان را «نامربوط، ناسنجیده، متناقض و سیاسی» ارزیابی کرد.

سیف‌الله داد در این یادداشت با اشاره به سخنان مجیدی که گفته بود در دوران آقای خاتمی علی‌‌رغم فضای آزادی كه وجود داشت، چيزی جز ابتذال نصيب سينمای ما نشد، از اين سينماگر پرسيده است آيا واقعا از دوران خاتمی چيزی «جز ابتذال» نصيب سينمای ما نشد؟ يعنی دستاورد آن دوران فقط و فقط ابتذال بوده است و ديگر هيچ؟

وی ادامه می‌دهد: اگر بدون استثناء همه آثار مبتذل بوده‌اند، تکليف فيلم‌های «رنگ خدا»، «باران» و «بيد مجنون» خود شما چه می‌شود؟

داد یادآور شده است که در دوران خاتمی برای اولين بار در تاريخ سينمای ايران، سينمای اجتماعی و دينی صاحب جشنواره خاص شدند و توليد سالانه چنين فیلم‌هایی دارای بودجه حمايتی شدند.

آيا ابتذال زایيده فضای آزاد است و يا مولود فضای بسته؟

مجید مجیدی در بخشی از سخنان خود در سمينار نقد سينمای اجتماعی و سينمای دينی در دانشگاه علامه طباطبايی به لزوم وجود تحمل انتقاد در جامعه برای سينمای اجتماعی و ضرورت ايجاد فضای مناسب برای بروز خلاقيت و نترسیدن تاکید نموده بود.

وی گفته بود: بهتر است كمی فضا را باز بگذاريم تا نسل‌های بعد هم بيايند و حرف بزنند. اگر در هر زمينه‌ای جلوی خلاقيت‌ها گرفته شود، بلافاصله ابتذال رشد خواهد كرد.

سیف‌الله داد در یادداشت خود با طرح این سوال که «بالاخره رابطه فضای آزاد با ابتذال چيست؟» اشاره مجیدی به ابتذال در دوران خاتمی را «تناقض‌گویی» نامید.

وی بیان چنین سخنانی را نوعی تعمد برای وصل کردن نام خاتمی به ابتذال و اشاره غیرمستقیم به رواج مجدد ابتذال در صورت بازگشت خاتمی عنوان کرده است.

سینمای اصلاح‌طلبان، سینمای اصولگرایان

منتقدان اصلاح‌طلب معتقدند حضور سیف‌الله داد بر منصب مدیریت سینما که خود عضوی از جامعه سینمایی بود، پس از سخت‌گیری‌های نظارتی در دوران آقای ضرغامی که تولیدکنندگان فیلم‌ها برای گرفتن پروانه ساخت و پروانه نمایش با مشکلات فراوانی روبه‌رو بودند، نه تنها راه را بر تولید فیلم‌های بیشتری گشود که برخی از فیلمسازان که مدتی بود از سینما دوری گزیده بودند را نیز به عرصه فعالیت بازگرداند.

سیف‌الله داد که مدیریت خانه سینما را نیز در کارنامه خود داشت، سینما را به دست سینماگران سپرد و با اعمال سیاست‌های متفاوت فضا را برای تولید آثار اجتماعی و سیاسی با مضامینی جدید آماده کرد.

با استعفای وی در پایان دوره اول ریاست جمهوری خاتمی و جایگزینی محمدحسن پزشک و سپس محمدمهدی حیدریان در دورانی که احمد مسجدجامعی وزارت فرهنگ و ارشاد را برعهده داشت، سخت‌گیری‌ها بار دیگر افزایش یافت، اما آثار قابل توجهی نیز تولید شد.

مجیدی، پوراحمد، بنی‌‌اعتماد، ميلانی، فرمان‌آرا، حاتمی‌کيا، صدرعاملی، کيميایی، ميرکريمی، تبریزی، تقوایی، بیضایی، جبلی و... در دوران اصلاحات آثار ماندگاری خلق کردند.

بنابر تحلیل منتقدان آن‌چه که در طول سه سال گذشته نگرانی سینماگران را برانگیخته است افزایش حجم تولید آثار سطحی است که به تعبیری سرآغاز آن را دوران اصلاحات دانسته‌اند.

منتقدان جناح اصولگرایان تحلیل‌هایی از این دست را رد کرده و بر این باورند که سینما در دوران اصلاحات شاهد شکست غیرقابل انکاری بوده است.

این عده تقلیل مخاطب سینمای پررونق ایران را حاصل مدیریت اصلاح‌طلبان می‌دانند که با اعمال سیاست‌های غیربومی باعث شدند كمدی‌های جنسی، ملودرام‌های سطحی، قصه‌های شبه سياسی و ... در قالب آثار به اصطلاح «تين ايجری» سينما را به تسخير خود درآوردند.

از این نگاه تعداد مخاطبان با روی کار آمدن دولت نهم و اعتماد نسبت به گرایش فرهنگی آن در همان سال اول تا دوم آن اوج گرفته است.