علیاکبر صالحی، وزیر امور خارجه ایران در یک گفتوگوی تلفنی با مصطفی عبدالجلیل، رئیس شورای انتقالی لیبی، بر گسترش و تقویت روابط دو کشور تاکید کرد.
آقای صالحی در این گفتوگوی تلفنی که متن آن دراختیار خبرگزاریهای داخلی قرار گرفته همچنین پیروزی «انقلاب» لیبی را به مردم این کشور تبریک گفت.
رئیس شورای انتقالی لیبی همچنین از آقای صالحی دعوت کرد که در آیندهای نزدیک، سفری رسمی به طرابلس داشته باشد و در مقابل نیز آقای صالحی از رئیس شورای انتقالی لیبی دعوت متقابل کرد تا در فرصت مناسبی به ایران سفر کند.
وزیر امورخارجه ایران درحالی بر گسترش همکاریهای این دو کشور تاکید کرده که ایران هنوز شورای انتقالی لیبی را به رسمیت نشناخته است.
تاکنون ۵۸ کشور این شورا را به رسمیت شناختهاند.
مصطفیالجلیل در مقابل از کمکها و همیاریهای «انساندوستانه» جمهوری اسلامی به مردم لیبی در زمانهای سخت تشکر کرد و با حمایت از توسعه و تقویت روابط ایران و لیبی، خواستار بازگشت سفیر ایران به این کشور و ارتقای فعالیت سفارت شد.
همزمان با اعتراضات مردمی در لیبی و سرکوب این اعتراضات توسط دولت وقت، سفیر جمهوری اسلامی ایران از لیبی خارج شد اما سفارت همچنان در سطح پایینتری کار خود را ادامه داده است.
ناآرامیها در لیبی از ماه فوریه در اعتراض به حکومت معمر قذافی آغاز شد و درمقابل هواردارن آقای قذافی و نیروهای نظامی دست به سرکوب گسترده مردم زدند.
مخالفان معمر قذافی مدتی پس از آغاز ناآرامیها در لیبی، «شورای ملی انتقالی موقت» را در بنغازی واقع در شرق لیبی تشکیل دادند و این نهاد وظیفه سازمان دادن نیروهای مخالف حکومت آقای قذافی را به عهده گرفته بود.
در ادامه درگیریها در لیبی، مخالفان مسلح روز يکشنبه ۳۰ مرداد ماه وارد شهر طرابلس شدند و بدون کمترين مقاومتی بخشهای زيادی از پايتخت را به تصرف خود در آوردند.
ایران که پیش از این روز، بارها به حضور نیروهای ناتو برای حمایت از مخالفان قذافی و هرگونه دخالت خارجی اعتراض کرده بود، پس از ۳۰ مردادماه، اعلام آمادگی کرد که همه تجربیات خود را برای تحقق آزادی، عدالت و کرامت انسان در اختیار مردم لیبی قرار دهد.
علی لاریجانی، رئیس مجلس ایران نیز در پیامی ابراز امیدواری کرد که مردم این کشور «به مستکبران اجازه ندهند تا جایگزین دیکتاتور معزول شوند».
حسین ابراهیمی، نائب رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس نیز درباره این تحولات اعلام کرد: استعمارگران و سلطهگران در صدد «چپاول» لیبی به دلیل دارا بودن ذخایر نفتی هستند.
از سوی دیگر، کاظم جلالی، سخنگوی این کمیسیون «حکومت فعلی لیبی» را مسئول حفظ جان و امنیت موسی صدر دانست و گفت که بر اساس شواهد او «زنده است و تا به امروز در دست دولت قذافی اسیر بوده است».
مهدی مهدیزاده، عضو کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی نیز از بررسی اعزام هیئتی از مجلس به لیبی برای مشخص شدن وضعیت موسی صدر خبر داد.
حالا رئیس شورای انتقالی لیبی در گفتوگوی تلفنی خود به وزیر خارجه ایران گفته است که موضوع موسی صدر یک «مسئله اصلی» است و تا رسیدن به نتیجه کامل، این موضوع به صورت جدی پیگیری خواهد شد.
موسی صدر، یکی از مراجع دینی شیعیان در شهریور ۱۳۵۷ و در آخرین مرحله از سفر دورهای خود به کشورهای عربی، به دعوت رسمی معمر قذافی وارد لیبی شد، اما تا به امروز اطلاعی از سرنوشت او پس از پایان سفرش به لیبی در دست نیست.
خانواده موسی صدر و برخی شخصیتهای جمهوری اسلامی ایران دولت لیبی را متهم میکنند که در ناپدید شدن صدر نقش داشته اما حکومت آقای قذافی بارها این موضوع را انکار و اعلام میکرد که موسی صدر از همان زمان از لیبی خارج شده و به ایتالیا رفته است.