احمد آوایی، عضو کمیسیون امنیت ملی ایران‌، حمایت مطلق ایران از سوریه را کار درستی ندانسته است.

احمد آوایی امروز، ۹ شهریورماه به خبرآنلاین گفت که دستگاه دیپلماسی ایران می‌توانست در این رابطه موضع‌گیری قوی‌تری داشته باشد، چراکه حرکت‌های اعتراضی در سوریه خود‌جوش بوده و معترضان نیز مردمی متدین بوده‌اند.

این نماینده مجلس البته در ادامه تاکید کرد که آمریکا و غرب نیز معترض‌ها را در این کشور تحریک کرده و با ارسال اسلحه سمت و سوی خاصی به تحولات دادند.

آقای آوایی همچنین گفته است که ایران قصد همکاری با انقلابیون لیبی را داشت اما خود آنها این همکاری را نپذیرفتند.

او عملکرد وزارت خارجه ایران در قبال موضوع لیبی را نیز معتدل ارزیابی کرده است.

این در حالی است که پیشتر حسین سبحانی‌نیا، عضو دیگر کمیسیون امنیت ملی، موضع‌گیری ایران را در مقابل تحولات سوریه معقول ارزیابی کرده و گفته بود که اگر به غیر از این موضع‌گیری می‌کرد برای خیلی‌ها قابل قبول نبود.

اعتراض‌های مردمی در سوریه که از ماه مارس آغاز شده، همچنان در این کشور ادامه دارد و تنها در روز جمعه ۲۸ مرداد ماه، در حمله ارتش و نیروهای امنیتی سوریه در شهرهای مختلف ۳۴ نفر کشته شدند.

ایران از زمان آغاز این اعتراض‌ها همواره از حکوت بشار اسد، متحد دیرین خود در منطقه حمایت کرده و اعتراض‌ها را یک «حرکت شیطنت‌آمیز» قلمداد کرده که توسط غرب، آمریکا و صهیونیست‌ها شکل گرفته است.

وزارت‌خارجه ایران نیز بارها شرایط سوریه را از دیگر کشورهای منطقه متمایز و در عین حال اعلام کرده است وقتی «اقلیتی» در یک جامعه، خواسته‌هایی دارند باید به آنها توجه کرد ولی این بخش در «اقلیت» جامعه نمی‌تواند انتظار داشته باشد تا همه خواسته‌هایش برآورده شود.
از همان زمان شروع اعتراض‌ها در سوریه، آمریکا بارها ایران را به دخالت در امور سوریه و پشتیبانی از بشار اسد متهم کرده است.

در لیبی نیز ناآرامی‌ها از ماه فوریه در اعتراض به حکومت معمر قذافی آغاز شد و هواردارن آقای قذافی و نیروهای نظامی نیز دست به سرکوب گسترده مردم زدند.

مخالفان معمر قذافی مدتی پس از آغاز ناآرامی‌ها در لیبی، «شورای ملی انتقالی موقت» را در بنغازی واقع در شرق لیبی تشکیل دادند و این نهاد وظیفه سازمان دادن نیروهای مخالف حکومت آقای قذافی را به عهده گرفته بود.

در ادامه درگیری‌ها در لیبی، مخالفان مسلح روز يکشنبه ۳۰ مرداد ماه وارد شهر طرابلس شدند و بدون کمترين مقاومتی بخش‌های زيادی از پايتخت را به تصرف خود در آوردند.

ایران در برخورد با ناآرامی‌های لیبی، بارها به حضور نیروهای ناتو برای حمایت از مخالفان قذافی و هرگونه دخالت خارجی اعتراض کرده بود و پس از ۳۰ مردادماه، اعلام آمادگی کرد که همه تجربیات خود را برای تحقق آزادی، عدالت و کرامت انسان در اختیار مردم لیبی قرار دهد.
حکومت اقلیت به اکثریت؛ نقطه اشتراک سوریه با کشورهای منطقه

حمد آوایی وضعیت سوریه را با دیگر نقاط منطقه متفاوت ارزیابی کرده اما نقطه اشتراک تحولات این کشور با دیگر کشورهای منطقه را همان حکومت اقلیت به اکثریت و نبود آزادی و انتخابات واقعی در این کشور دانسته است.

به گقته او تفاوت سوریه با کشورهای دیگر که دچار تحولات شده‌اند این است که سوریه حکومت مستقل داشته و در هیچ دوره‌ای وابسته به قدرت‌های منطقه یا بین‌المللی نبوده است.

به عقیده آقای آوایی حکومت سوریه در میان کشورهای عربی تنها حکومتی است که تا کنون در مقابل اسرائیل کوتاه نیامده و از حزب‌الله دفاع کرده است.

او گفته است که سوریه باید خیلی زود وارد اصلاحات می‌شد و اعتراضات مردم را می‌شنید، اگر زودتر از اینها با مردم کنار می‌آمد به این وضعیت نمی‌رسید.