شغل در ایران هنرمند
شغل در کانادا کارگر ساختمانی
نمایش آثار هنری در ایران و چندین افتخار جهانی فقط در مدت کمتر از دوسال بعداز طراحی کاریکاتور . کاریکاتوریست سابق گل آقا و ملون و همکاری با نشریه شاهد کودکان. دانشگاه آزاد سازمان تبلیغات .حلال احمر. جهاد پشتیبانی . راه آهن تهران .
نمایش هنری و موفقیت هنری در کانادا که از طرف دولت صورت گرفته باشد نیست چون ازسال ۱۹۹۵ که به در خواست سفارت آمریکا و محبت آنان ایران را هنرمند ترک وطن کرده مرتب حمالی کردن و توهین شنیدن و بی خانمانی و زندگی زیر ظلم جامعه نژاد پرست کانادا بوده است .
هیچ یک از مراکزی که آثار هنری و عکاسی هنرمند را مجانی انتشار می دهند هنوز به هنرمند حسین حاجی آقا کمکی نکرده اند .

o this is why Pro-russian marxists started to pave the road

So that was why por-russian marxists attacked Karroubi

هواداران دیکتاتوری پرولتاریا به توجیه خشونت تئوریزه شده بر اساس اعتقاد ایدیولوژیک مشغول هستند . خشونت به مثابه اندیشه راهنما و شیوه عملکرد . خیلی مذبوحانه خشونت ایدیولوژیک خودشان را با جنگ ها مقایسه میکنند و یا انقلابهایی که در اثر
حا کمیت یک دیکتا توری جنایتکار  از جنس خود اینها  ( قذافی ) در پرده آخر ناچارا دست به اسلحه میبرد . سوال میکنند کدام مدرک وجود دارد که مجاهدین و فداییا ن  خشونت کردند ؟
مطلب بسیار ساده است :
آیا کسی هرگز مدعی شد که گاندی پیروان خودش را آزار و اذیت میکرد ؟ نه ! چون چنین ادعایی خنده دار است . آیا غیر از این است که  یکبار که جمعی از هواداران او خشونت کردند علیه ماموران استعمار انگلیس ، به ان خشونت ها  اعتراض کر د؟ نه  ! آیا وقتی بین مسلمانان و هندوها خشونت شد روزه سیادسی نگرفت  تا دم مرگ ؟ چرا !
آیا کسی مدعی شد مصدق همفکران خودش را آزار و اذیت میکرد ؟ مردم را شکنجه میکرد ؟ نه !
آیا کسی مدعی شد واتیسلاو هاول یا لخ والسا همفکران خوشان یا مخالفین را ترور کردند ؟ نه !
آیا کسی مدعی شد بازرگان مخالفین اش را به زندان اوین انداخت و شکنجه کرد ؟ نه !
آیا کسی مدعی شده که در نهضت آزادی ، جاما  ، جبهه ملی ، حزب ملت ایران ، .... همرزمان خود شان را ترور کردند ؟ نه !
آیا کسی مدعی شد که اردوغان ، مهاتیر محمد ، آن سانگ سوچی ، دکتر لی ، .... همرزمان خوشان را ترور میکردند ، یا  دگر اندیشان را شکنجه میکردند ای با صدام و قذافی سر و سر داشتند ؟  نه !
آیا حتا در این حزب جمهوری اسلامی همرزمان خودشان را شکنجه کردند و کشتند ؟ آنهایی را که مساله دار شده بودند تحت فشار های روانی گذا شتند ؟ آنها را زندانی  و ترور کردند ؟ نه !
حالا :
آیا فدائیهای خلق و مجاهدین و پیکار و حزب توده پیروان خودشان را آزار و ترور نکردند ؟ بله ! آیا فدائیان دو چریک عاشق و چریکی را که فکر میکردند جاسوس است اعدام نکردند ؟ چرا ،  آیا  ۴ تا ژاندارم را نکشتند ؟  چرا ، آیا چه گوارا ۵۰۰ نفر را بدون دادگاه نکشت ؟ صد البته ،  آیا مجاهدین چند آمریکایی را نکشتند ؟ چرا ؟ آیا مجا هدین چند تا بچه موتور سوار نفرستادند هر کسی که ریش داشت و نماز جمعه میرفت یا عضو بسیج بود یا به جبهه رفته بود را نکشتند ؟ آیا هیچ اشتباهی صورت نگرفت ؟ آیا این افراد در دادگاه های صالحه محکوم شده بودند ؟ آیا با کشتن ۴ تا بسیجی رژیم ساقط میشد ؟ آیا هر بمبی که گذاشته شد مجاهدین مسوولیت آنرا فورا قبول نکردند ( حتا آنهایی را که کار آنها هم نبود ) ؟ چرا ! حالا میگویند مدرک بدهید ؟ سازمانی که بر اساس خشونت انقلابی مقدس پایه ریزی شده ، هدف ایدیو لوژیک ان تصاحب قدرت به زور است و مستقر کردن دیکتاتوری پرولتاریا و پیشنمازش کاسترو است و چه گوارا ! جز جنایت و ترور و دیکتاتوری و سرکوب و خفقان و سانسور  اگر چیز دیگری برای ملت ایران به ارمغان بیاورد باید تعجب
کر د !

اگر قذافی و اسد مثل شاه و مبارک و بن علی بعد از دیدن مخالفت مردم میرفتند نیازی به خشونت و دخالت خارجی هم نبود !
اما مشکل همین جاست : همه خشونت ها از دید کسی که خشونت میکند توجیه میشود . حتا قذافی ، اسد ، هیتلر ، استالین ، مائو ، چاو شسکو ، میلوشوویچ ، عز الدین حسینی ، حزب دموکرات کردستان ، پژاک ، طالبان ، پ ک ک ، جند الله ، ... خشونتی را که میکنند توجیه میکنند ! بسیاری مورد هم میگویند سندش کو ؟ کی گفته ما مردم عادی را میکشیم ؟ اصلا خود دشمنان ما اینکار را میکنند گردن ما می اندازند !
اما کسی که خشونت را تئوریزه نمیکند نیازی به خشونت ندارد . چه قبل و چه بعد از رسیدن به قدرت .
جنگ ها با انقلاب ها قابل قیاس نیستند . چون در جنگ ها یک کشور خارجی با یک کشور دیگر در گیر است . مرز وجود دارد . معلوم میشود چه کسی جنگ را آغاز کرده  چه کسی دفاع میکند . در پایان ان هم معلوم میشود چه کسی برنده و بازنده بوده و خشونت هم با پایان جنگ تمام میشود . خشونت علیه خارجی است نه مردم خود کشور .
اما وقتی گروه هایی میخواهند انقلاب کرده و  قدرت را به دست بگیرند و راه خشونت را برمیگزینند مرزبندی ها در هم میرود . هر دو دسته  در یک کشور هستند ، گروه خواهان قدرت دسترسی به اخبار و رسانه به اندازه صاحبان قدرت ندارد . اگر گروه مبارزه کننده دست به خشونت بزند ولو آنرا توجیه کند قدرت حاکم به راحتی میتواند آنرا مخدوش و سرکوب خود را توجیه کند . در نتیجه  امکان اینکه اکثریت مردم به گروه مبارز بپیوندند ضعیف میشود . بعد نیروی مبارز باید از قدرت خارجی کمک بگیرد و چرخه خشونت گسترده تر میشود . تازه اگر مبارزین به قدرت برسند مورد قبول اکثریت نیستند . مجبورند باز توجیه کنند که دشمن سابق ما هنوز خطر ناک است ، ما در حال انقلاب هستیم ، آنهایی  که علیه نظام ما حرف میزنند یا عمل میکنند همان عوامل رژیم سابق هستند ، باید بیرحمانه با ضد انقلاب برخورد کرد ، باز همان اش و همن کاسه !

به همین دلیل است که این گروه ها ( مجاهد و فدایی ) همین الان هم حقی برای بقیه قائل نیستند ! هواداران خودشان را طوری تربیت کرده و مغز شویی میکنند که انگار آنها عقل کل هستند و تنها مبارز واقعی و تنها حامی خلق و تنها حامی اقوام و تنها ضد امپریالیست و .... تا جایی که پیروان آنها خودشان را برای رهبری آتش میزنند !
شما فردا چه گونه میخواهید به این فرد بگویید که حق شما را رعایت نکرده و یا در فلان مورد شما با ا و مخالفید ؟  رهبرش پیش کش !
فرض کنید این فرد رئیس یک پاسگاه است ، یا رئیس یک اداره ، یا دم مرز نشسته ، یا مسول یک زندان است !  شما هم یک نفر هستید که معتقدید مالکیت خصوصی چیز خوبی است . یا سرمایه داری موجب رشد میشود ، یا در غرب آزادی واقعی هست ، یا چه گوارا مثل خلخالی قاتل است یا .... به چه جراتی یا تضمینی میتوانید با این مغز شسته ها ( که اشتباهاتشان را امروز که در قدرت نیستند نمی پذیرند ) فردا که د رقدرات هستند روبرو شوید ؟
اینها یک قذافی یا اسد دیگر تحویل شما میدهند
همه را سرکوب خونین میکنند
تا جایی که باید با چراغ دنبال همین خا منه ای  بدوید . دقیقا همن گونه که امروز دنبال شاه میدوید از ترس خامنه ای .