فاطمه کروبی، همسر مهدی کروبی، در نامه‌ای سرگشاده خطاب به رئیس قوه قضائیه، درباره شرایط حبس خانگی همسرش در هفت ماه گذشته نوشته و از رویه جمهوری اسلامی در این زمینه به‌شدت انتقاد کرده است.
وبسایت سحام‌نیوز وابسته به حزب اعتماد ملی، امروز پنج‌شنبه، ۳۱ شهریور، این نامه را منتشر کرده است.
دو هفته پیش سخنگوی قوه قضائیه، غلامحسین محسنی اژه‌ای گفته بود که حصر خانگی برخی از چهره‌های سیاسی به معنای بازداشت موقت نیست بلکه به نفع آن‌ها است که محدود شوند.
خانم کروبی در این نامه خطاب به صادق لاریجانی نوشته است که همسرش در هفت ماه گذشته، از «حقوق اولیه یک زندانی» محروم بوده و «در بدعتی جدید، حاکمیت، هزینه زندان و زندان‌بانان را بر عهده خانواده گذاشته تا به جهانیان بگوید کروبی در خانه خود زندانی است».
مهدی کروبی و میرحسین موسوی، دو نامزد شرکت‌کننده در انتخابات ریاست جمهوری خرداد ۸۸ و رهبران اعتراض‌های پس از آن، همراه با همسرانشان از بهمن‌ماه سال گذشته در حصر خانگی بوده‌اند و ارتباطات آنان به‌کلی قطع بوده است.
آقای کروبی پس از هفت ماه، سه هفته پیش و در روز عید فطر، با شماری از اعضای خانواده‌اش دیدار کرد.
حصر خانگی این چهار نفر پس از آن آغاز شد که این رهبران اعتراض‌ها از شهروندان ایرانی خواستند که روز ۲۵ بهمن ماه سال گذشته در حمایت از حرکت‌های اعتراضی در منطقه به خیابان‌ها بیایند. این حضور خیابانی بار دیگر با سرکوب حکومت روبه‌رو شد و واکنش تند چهره‌های سیاسی اصول‌گرا و از جمله نمایندگان مجلس را در پی داشت.
اعتراض‌های ۲۵ بهمن دو کشته (و به روایتی سه کشته) و ده‌ها زخمی بر جای گذاشت. همچنین براساس فهرستی که مقامات قضائی جمهوری اسلامی اعلام کردند، در جریان این اعتراض‌ها تنها در تهران ۱۵۰۰ نفر بازداشت شدند.
چند هفته پیش، خانم کروبی خبر داد که مهدی کروبی به یک آپارتمان کوچک منتقل شده که «به دلیل حضور ماموران امنیتی»، امکان نداشته است خانم کروبی همچنان در کنار همسرش بماند.
فاطمه کروبی در این نامه خود نوشته است که از ۲۱ بهمن سال گذشته، ماموران امنیتی منزل مسکونی خانواده را محاصره کردند و بعد از ۲۵ بهمن، «لباس‌شخصی‌های معلوم‌الحال را در شش شب متوالی به منطقه گسیل داشتند تا از ۱ نیمه شب تا ۳ بامداد به فحاشی و هتاکی نسبت به همسرم، مهندس موسوی و دیگر یاران نزدیک امام [آیت الله خمینی] و بیت [خانواده] آن بزرگوار مبادرت کنند».
به نوشته خانم کروبی، شامگاه دوم اسفند سال گذشته، «بیش از شصت مامور امنیتی به خانه مسکونی این خانواده هجوم آوردند و بدون رعایت مسایل انسانی و شرعی به تفتیش پرداختند و برخلاف ساواک که تنها به دنبال اسناد مهم و معتبر بود، به استثنای وسایل، هر آنچه را که در منزل بود با خود بردند».
فاطمه کروبی تاکید کرده است مجوزی برای تصرف مجتمع آپارتمانی و حضور ماموران در خانه آنان و بازداشت خانگی آقای کروبی ارائه نشده و صرفا «حکم تفتیش» به رویت همسرش رسیده است.
«ساواک هیچگاه این‌طور برخورد نمی‌کرد»
او یادآوری کرده است: [در جریان مبارزه با حکومت پهلوی] ساواک هیچگاه بدون حکم قانونی به حریم منزل اشخاص ورود نمی‌کرد و... هرگز امنیتی‌ها در منزل و یا در واحد آپارتمان شخص محصورشده حضور نمی‌یافتند.
خانم کروبی نوشته است که حصر خانگی مهدی کروبی با حصر خانگی آیت‌الله حسینعلی منتظری، مرجع فقید شیعه، متفاوت است چون او «در منزل شخصی خود تحت نظر قرار می‌گرفت» اما درباره آقای کروبی «آنچه در عمل اتفاق افتاد از زندان انفرادی نیز بد‌تر و بی‌رحمانه‌تر بود.»
به نوشته فاطمه کروبی، همسرش در هفت ماه گذشته، از حقوق اولیه یک زندانی مانند حق دسترسی به کتاب، روزنامه، تلفن، ملاقات منظم و هواخوری محروم بوده و هشدار داده است: وضعیت جسمی ایشان به شدت در خطر قرار دارد و معاینه توسط پزشکان مستقل و مورد اعتماد خانواده ضروری است.
خانم کروبی در نامه‌اش نوشته است که مهدی کروبی برای انتقال به هر مکان دیگری از جمله زندان اوین اعلام آمادگی کرده تا به این ترتیب، مزاحمتی برای همسایگان ایجاد نشود.
به نوشته او، ۴۵ روز پیش ماموران امنیتی سرانجام آقای کروبی را به یک آپارتمان کوچکی منتقل کردند و «چون نگرانی خانواده نسبت به وضعیت سلامتی ایشان [مهدی کروبی] به ویژه قلب و دستگاه تنفسی را درک کرده‌اند، تنها راه خروج از آپارتمان مذکور را منوط به اجاره مکان دیگر اعلام نموده‌اند.»
فاطمه کروبی نوشته که مقامات امنیتی گفته‌اند اجاره این مکان دیگر را نباید عضوی از اعضای خانواده کروبی امضا کند، امضاءکننده قرارداد باید پیشاپیش چک اجاره بهای یک ساله را بدهد، و همچنین نباید از آدرس ملک و جزئیات آن با خبر باشد.
او در این نامه نوشته است: در این بدعت جدید، حاکمیت، هزینه زندان و زندان‌بانان را بر عهده خانواده گذاشته تا به جهانیان بگوید کروبی در خانه خود زندانی است.
در عین حال فاطمه کروبی خطاب به رئیس قوه قضاییه نوشته است که با وجود همه این محدودیت‌ها و محرومیت‌ها، همسرش «با همان نشاطی که در سال ۱۳۴۱ و در اوج جوانی پا به عرصه سیاست و مبارزه گذاشت» به فعالیت‌های سیاسی خود ادامه خواهد داد «هرگز خللی در اراده‌اش ایجاد نشده است.»
دو هفته پیش سخنگوی قوه قضائیه، غلامحسین محسنی اژه‌ای گفته بود که حصر خانگی برخی از چهره‌های سیاسی به معنای بازداشت موقت نیست بلکه به نفع آن‌ها است که محدود شوند.
آقای اژه‌ای روز دوشنبه ۱۴ شهریور در نشست خبری خود در پاسخ به این سوال که آیا حصر خانگی برخی از چهره‌های سیاسی به معنای بازداشت موقت است، گفت: گاهی صلاح است که برخی از دستگاه‌ها و اشخاص برای حفظ نظام و یا حفظ خود محدود شوند.
اعتراض بین‌المللی و سکوت جمهوری اسلامی
حصر خانگی رهبران مخالف دولت، اعتراض‌های متعدد نهادهای حقوق بشری بین‌المللی، چهره‌های سیاسی و احزاب و همچنین دولت‌های غربی را در پی داشته است.
آیت‌الله علی خامنه‌ای، رهبر جمهوری اسلامی، تاکنون صریحا درباره حصر این دو رهبر اعتراض‌های ایران اظهارنظری نکرده است اما محمود احمدی‌نژاد در مردادماه در پاسخ به خبرنگار یورونیوز که از او درباره حبس خانگی موسوی و کروبی پرسیده بود، گفت: در همه کشور‌ها زندان و محدودیت‌های قانونی وجود دارد و این افراد هم مسائلی با قوه قضائیه داشتند و از آنجایی که قوه قضائیه در ایران نهاد مستقلی است، من اجازه دخالت در امور آن‌ها را ندارم.
رئیس‌جمهوری ایران همچنین با آرزوی این‌که «در هیچ جای دنیا و در اروپا و آمریکا هم حتی یک زندانی و زندان مخفی وجود نداشته باشد» افزوده بود که در ایران کسی به دلیل اظهار نظر در زندان نیست چون در قوانین جمهوری اسلامی اظهار نظر آزاد است.
پنج هفته پیش نزدیک به ۳۰۰ فعال سیاسی و فرهنگی همراه با چندین تشکل فعال سیاسی و حقوق‌بشری در نامه‌ای سرگشاده، خواستار آزادی فوری و بی‌قید و شرط میرحسین موسوی، زهرا رهنورد، مهدی و فاطمه کروبی شده بودند.
این نامه که متن آن ۲۵ مرداد در وبسایت کلمه، وابسته به نزدیکان میرحسین موسوی منتشر شده، خطاب به بیش از ۱۰ نهاد و مقام بین‌المللی نوشته شده است.
امضاکنندگان این نامه همچنین خطاب به دبیرکل سازمان ملل، کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر در ایران، خواستار انجام تحقیقات قضایی «فوری، کامل، بی‌طرف و دقیق برای معرفی مسئولین ربایش و حبس اجباری» این رهبران اعتراض‌ها شده‌اند.
