الیا روگاچیف، یکی از معاونین وزارت خارجه روسیه می‌گوید برخی شواهد نشان می دهد کشورهایی از فضای سایبری برای اقدام علیه یکدیگر و یا با اهداف نظامی سیاسی استفاده می‌کنند.

آقای روگاچیف کرم استاکس‌نت را تنها موردی معرفی کرده که با نظر کارشناسان ثابت شده در سال ۲۰۱۰ برای اخلال در سیستم کنترل سانترفیوژ‌های غنی‌سازی اورانیوم ایران به کار  گرفته شده است.

به گفته او، کارشناسان معتقدند ردپاهایی در این حمله به اسرائیل و آمریکا می‌رسد. حمله‌ای که تنها مورد ثابت شده در عرصه جنگ سایبری است.

وجود کرم استاکس‌نت یک سال پیش زمانی علنی شد که برخی محققان امنیتی در آمریکا و آلمان از تاثیرات ناشی از آن خبر دادند و آن را یک حمله هدفمند سایبری نامیدند که می تواند اهداف واقعی را در جهان خارج هدف قرار دهد.

از آن زمان با فعالیت‌های محققان سیستم‌های ایمنی و ردیابی محل‌های آلوده به ویروس مشخص شد که هدف اصلی این کرم رایانه‌ای نقطه‌ای در ایران و احتمالا تاسیسات اتمی این کشور بوده است.

این کرم با این هدف طراحی شده که سیستم هدف خود را شناسایی و بدون نشان دادن ردپایی از خود، آن را تخریب کند.

روسیه سال‌هاست که به دلیل نگرانی از پیشرفت تکنولوژی به دنبال تصویب مجموعه‌ای از قوانین ویژه اینترنتی در سازمان ملل متحد است تا مانع ورود کشورها به عرصه جنگ سایبری شود.

با این همه، آنگونه که آقای روگاچیف، رئیس بخش تهدیدها و خطرات وزارت خارجه روسیه می‌گوید آمریکا تنها حاضر است از طرح‌هایی حمایت کند که ایمنی فیزیکی کابل‌های ارتباطی را تامین کند که برای جریان اینترنت لازم‌اند.

این در حالی است که یکی از محققان سیستم‌های ایمنی که از ابتدا روی کرم استاکس‌نت کار کرده، می‌گوید با طراحی این کرم نه تنها کشورها بلکه تروریست‌ها و مجرمان بین‌المللی به راحتی می‌توانند دست به حملات جدی علیه اهداف واقعی بزنند.

رالف لنگر، محقق آلمانی در گفت‌وگو با وب‌سایت مین پست هشدار داده که الگوی استاکس‌نت در اینترنت قابل دسترس است و هر هکری می‌تواند به راحتی نمونه‌ای از آن را بسازد و بفروشد.

آقای لنگر که یک سال پیش برای اولین بار این کرم را یک اسلحه سایبری خواند واکنش کشورها و شرکت‌های بزرگ به خطر این ویروس را ناکافی دانسته است.

به گفته او، علی‌رغم هشدارهای اولیه که یک سال پیش با کشف این ویروس آغاز شد نه وزارت امنیت داخلی آمریکا و نه شرکت زیمنس که طراح سیستم کنترل تاسیسات هسته‌ای ایران است، هیچ کدام مشخص نکرده‌اند که برای دفاع از خود در برابر استاکس‌نت چه خواهند کرد.

آقای لنگر مهمترین خطری را که در این زمینه نادیده گرفته شده، خطر نسخه‌های ویروسی دانسته است که می‌تواند با کپی‌برداری از روی استاکس‌نت ساخته شود و در اختیار مجرمان بین‌المللی و حتی تروریست‌ها قرار گیرد.

بسیاری از متخصصان امنیت کامپیوتری معتقدند که استاکس نت تا حد زیادی، کارایی سیستم هسته‌ای ایران را دچار مشکل کرده است.

در همین رابطه، یکی از گروه‌های دیده‌بان سلاح‌های اتمی دی ماه ۸۹ گزارشی را منتشر کرد که براساس آن، ویروس کامپیوتری استاکس‌نت توانسته است نزدیک به ۱۰۰۰ دستگاه سانتریفیوژ سوخت هسته‌ای ایران در پایگاه غنی‌سازی اورانیوم در نطنز را از کار بیندازد.

در واکنش به این گزارش اما، رئیس سازمان انرژی اتمی ایران بر فعال بودن سانتریفیوژها تاکید کرد و گفت که ویروس کامپیوتری استاکس‌نت به دستگاه هسته‌ای ایران آسیبی نرسانده است.

در همین حال، اوایل بهمن‌ماه روسیه از ناتو خواست درباره کرم کامپیوتری استاکس‌نت که تاسیسات هسته‌ای بوشهر را هدف گرفته است، تحقیق کند؛ حادثه‌ای که به نظر روسیه می‌توانست شبیه «چرنوبیل» باشد.