در پی فراخوانی که مردمک پیش‌تر داده بود، شماری از مخاطبان سوال‌هایی را از آلن ایر، سخنگوی فارسی‌زبان وزارت امور خارجه آمریکا مطرح کردند که پاسخ‌های آقای ایر به این پرسش‌ها را می‌خوانید.

***

یکی از موضوعاتی  که چند نفر از خوانندگان مردمک درباره آن سوال کرده‌اند، تصمیم‌گیری دولت آمریکا درباره سازمان مجاهدین خلق است و این‌که آیا این سازمان را از فهرست سازمان‌های تروریستی خارج می‌کند یا نه.
در این سوال‌ها همچنین پرسیده شده که آیا دولت ایالات متحده هدفی سیاسی از خارج‌کردن احتمالی این سازمان از فهرست تروریست‌ها دارد؟
از جمله فرشید «رفتار دولت آمریکا در قبال اردوگاه اشرف» را دوگانه خوانده و پرسیده است چرا سران سازمان مجاهدین خلق که مدارک قوی برای متهم کردن آن‌ها به تروریسم وجود دارد، آزادانه در کشور‌های غربی تردد و زندگی می‌کنند اما نیروهای ساده و اکثرا بی‌گناه این سازمان در اردوگاه اشرف به این وضع گرفتار هستند؟

آلن ایر: ما از حضور هیچ یک از رهبران گروه مجاهدین در خاک آمریکا مطلع نیستیم. بر اساس قوانین آمریکا، اتباع بیگانه نماینده گروه‌های ثبت‌شده در فهرست گروه‌های تروریستی که تبعه آمریکا نباشند، مجاز به ورود به آمریکا نیستند.

در چند سوال، به هزینه دولت آمریکا برای بسط حقوق بشر در ایران و حمایت از رسانه‌های منتقد حکومت اشاره شده و پرسیده شده که چرا آمریکا این اندازه برای ایران هزینه می‌کند و چه قدر از نتایج آن راضی است؟

حمایت ما از حقوق جهانی که آزادی بیان از جمله آن‌هاست، مختص ایران نیست و تلاش جهانی ماست. دلیل موضع سرسختانه و اصولی ما در قبال آزادی مطبوعات به این خاطر است که این آزادی از یکی از ابتدایی‌ترین حقوق جهانی افراد یعنی آزادی بیان، گردهمایی و تجمع نشأت می‌گیرد.

هر سال در سالگرد سرنگونی دولت محمد مصدق، نام آمریکا و صحبت درباره نقش آن در این اتفاق به میان می‌آید؛ اتفاقی که گروهی از هواداران سلطنت پهلوی از آن به عنوان «رستاخیز شاه و ملت» یاد می‌کنند و اغلب دیگر ایرانیان از آن به عنوان «کودتای ۲۸ مرداد» نام می‌برند.
عده‌ای از مخاطبان مردمک در همین باره از شما سوال کرده‌اند. از جمله محمد پرسیده است: آیا وقت آن نرسیده آمریکا برای یک بار هم شده، توسط شخص اول یعنی رئیس جمهور از مردم ایران به خاطر قتل حرکت ایرانیان به سوی دموکراسی با کودتای سال ۱۳۳۲ عذرخواهی کند؟

خب، به قول معروف «گل بی‌خار، خدا است» و در این‌که آمریکا هم مانند هر کشور دیگری مرتکب اشتباهاتی شده، شکی نیست. اما روی‌هم‌رفته آمریکا بیش از هر کشور دیگری در جهت پیشرفت بشریت گام برداشته است.

ایالات متحده به طور کلی تلاش می‌کند از حقوق بشر، آزادی‌های فردی و ترویج رفاه عمومی حمایت کند. از همه مهم‌تر این‌که ایالات متحده همیشه در پی تصحیح اشتباهاتش است و دغدغه اصلاح دارد. همان‌طور که در اعلامیه استقلال آمریکا آمده است ما احترام زیادی برای عقاید بشری قائل‌ایم.

ما در گذشته پیرامون وقایع سال ١٣٣۲ به طور مفصل حرف زده‌ایم. من فکر نمی‌کنم پرداختن به وقایع ۵٠ سال پیش و تلاش برای ربط‌دادن انگیزه بازیگران آن‌زمان به دنیای امروز، سازنده باشد. شکی نیست که وقایع سال ١٣٣۲، مایه تاسف است و باید در چارچوب جنگ سرد به آن نگریست.

رئیس جمهور اوباما اخیرا در سخنرانی قاهره گفتند: در اواسط جنگ سرد، آمریکا در برکناری دولت ایران که از راه دموکراتیک انتخاب شده بود، دخالت داشت. از زمان انقلاب اسلامی، ایران در آدم‌ربایی و خشونت علیه نیروهای نظامی و غیرنظامیان آمریکا نقش داشته است. این سابقه بر همه آشکار است. من صراحتاً به رهبران و مردم ایران گفته‌ام به جای آنکه در گذشته بمانیم، کشور من آماده است به جلو حرکت کند. حال سؤال این نیست که ایران مخالف چیست، بلکه سوال این است که ایران چه آینده‌ای می‌خواهد برای خود بسازد.

جواد نوشته است: فکر می‌کنم بزرگ‌ترین کمکی که دولت امریکا برای جبران سیاست‌های اشتباهش در مورد مردم ایران از کودتای ۲۸ مرداد تا جنگ عراق می‌تواند بکند، برقراری امکان دستیابی به اینترنت بی‌سیم در تمام نقاط ایران است.
پیش‌تر هم درباره این طرح در آمریکا صحبت شده بود. خبر تازه‌ای از این طرح دارید؟

وزارت امورخارجه آمریکا کارهای خلاقانه بسیاری در زمینه آزادی اینترنت انجام داده است، ازجمله سرمایه‌گذاری در تولید «اینترنت در چمدان» که اوایل امسال درباره آن در رسانه‌ها توضیح داده شد.

این تنها یکی از پروژه‌هایی است که ما روی آن سرمایه‌گذاری کرده‌ایم. نمونه‌های بسیار دیگری هستند که هدفشان کمک به مردم کشورهایی است که با فضای اینترنتی بسته یا خصمانه‌ای مواجه هستند و با تهدیدهای جدی دست و پنجه نرم می‌کنند.

وزیر امور خارجه ایالات متحده، هیلاری کلینتون، مصممانه به ترویج آزادی اینترنت در سراسر جهان تعهد کرده‌اند. ما موضع محکمی در حمایت از آزادی اینترنت داریم، زیرا این امر از اساسی‌ترین و ساده‌ترین حقوق بشر و حقوق جهانی نشآت می‌گیرد.

وزارت امور خارجه آمریکا از سال ۲۰۰۸ بیش از ۵۰ میلیون دلار در پروژه‌های آزادی اینترنت سرمایه‌گذاری کرده است و پیش از پایان سال جاری ۲۰ میلیون دلار دیگر در این برنامه‌ها هزینه خواهد کرد.

درباره سیاست آمریکا در قبال ایران، مخاطبان مردمک در چند سوال پرسیده‌اند که آیا دولت ایالات متحده قصد حمایت از جنبش دموکراسی‌خواهی در ایران دارد یا حل‌کردن مسئله هسته‌ای و حمایت‌های ایران از گروه‌هایی مانند حزب الله لبنان و حماس در فلسطین برای آمریکا در اولویت است.
از جمله منصور پرسیده است: می‌دانم که اپوزیسیون داخلی در شرایط فعلی تقریبا فلج شده و قادر به مقابله جدی با رژیم نیست، اما آیا در صورت جان‌گرفتن مجدد آن در داخل یا خارج از کشور، آمریکا آن را مانند دو سال پیش باز نادیده خواهد گرفت؟

جامعه جهانی از جمله ایالات متحده همچنان نگران برنامه غیرشفاف هسته‌ای دولت ایران و حمایتش از گروه‌های تروریستی هستند. با وجود این، همان‌طور که رئیس جمهور اوباما در سخنرانی ماه مه گفتند «به یاد داشته باشیم که نخستین تظاهرات مسالمت‌آمیز در منطقه، در خیابان‌های تهران صورت گرفت. جایی که دولت وحشیانه با مردان و زنان برخورد کرد و مردم بی‌گناه را به زندان انداخت. انعکاس شعارهای آن‌ها از روی پشت‌بام‌ها، هنوز در گوش ما پیچیده است. تصویر زن جوانی که در خیابان جان باخت، هنوز در ذهن ما زنده است. و ما همچنان بر شایستگی مردم ایران برای برخورداری از حقوق جهانیشان، و دولتی که خواسته‌های آن‌ها را خاموش نکند، اصرار می‌ورزیم. حال، مخالفت ما با عدم بردباری و اقدامات خشونت‌آمیز ایران، و همچنین برنامۀ هسته‌ای نامشروع این کشور و حمایت آن از ترور به خوبی شناخته شده است».

مهرزاد پرسیده است اگر همین امروز دولت ایران اعلام کند حاضر است یک نماینده ویژه برای مذاکره با دولت آمریکا به واشنگتن بفرستد، واکنش کاخ سفید چیست؟ به عبارت دیگر، آیا امروز دولت آمریکا پیش‌شرط و مقدمه‌ای برای مذاکره دارد؟

ما که اهل گفت‌وگو هستیم، ولی ایران تمایلی به برقراری ارتباط نشان نمی‌دهد و این باعث شده است آمریکا «سیاست دو مسیره» را در پیش بگیرد تا فشار را بر ایران افزایش دهد و ایران را به تعامل سازنده با گروه ۱+۵ در مورد پرونده اتمی‌اش ترغیب کند.

نه تنها آمریکا بلکه بسیاری از کشورهای دنیا نگرانی‌هایی جدی درباره رفتار دولت ایران با شهروندان ایرانی و نقش منفی حکومت ایران در منطقه و جامعه جهانی دارند.

ما معتقدیم دیپلماسی فعال و پویا و گفت‌وگوهای با جدیت، حسن نیت و احترام متقابل، بهترین راه پرداختن به این نگرانی‌ها هستند، اما ایران تاکنون تمایلی برای پرداختن به این نوع گفت‌وگو‌ها از خود نشان نداده است.

ما مایل‌ایم از طریق دیپلماسی به برنامه اتمی نامشروع و غیر شفاف دولت ایران بپردازیم و فرستادن دیپلمات‌های عالی‌رتبه نظیر معاون وزیر امور خارجه آقای برنز به گفت‌وگو‌ها در مورد پرونده هسته‌ای ایران حاکی از این تمایل است.

آمریکا در مورد راهکارهای دیپلماتیک بسیار جدی است. اما بر خلاف آمریکا و دیگر کشورهای عضو گروه ۱+۵، گروه‌های نمایندگی ایران در گفت‌وگوهای ژنو و دیگر گفت‌وگو‌ها جدی نبودند. اگر رهبران ایران فکر می‌کنند می‌توانند جامعه جهانی را معطل کنند، اشتباه می‌کنند.

چند سوال درباره تحریم‌ها علیه ایران داشتیم. در یکی از این سوال‌ها درباره تحریم‌ها، مجید نوشته است: آمریکا همواره گفته که تحریم‌ها علیه حکومت ایران است و نه مردم ایران. اما زندگی ایرانیان پس از این تحریم‌های گسترده، دچار مشکل متعددی شده است. به نوشته مجید، هم‌اکنون بسیاری از ایرانیان در اثر همین تحریم‌ها و شرایطی که دارند تصویر سیاهی از امریکا در ذهن دارند. او پرسیده است بهتر نیست امریکا به تشریح چرایی تحریم‌ها به مردم ایران بپردازد؟

نیت تحریم‌های جدید جامعه جهانی علیه ایران این است که نشان دهد اعمال حکومت ایران عواقبی در پی دارند. اما هدف این تحریم‌ها مردم ایران نیست، و ما تمام تلاشمان را می‌کنیم تا اثرات آن‌ها را بر ایرانیان به کمترین میزان ممکن کاهش دهیم. با این وجود، حکومت ایران با ادامه مواضع و سیاست‌های فعلی خود، انزوا و بی‌رونقی اقتصادی بیشتری را برای مردمش به ارمغان خواهد آورد.

امیدواریم حکومت ایران در ‌‌نهایت صلاح مردم ایران را بیشتر مد نظر قرار دهد. همان‌طور که رئیس جمهور اوباما به‌تازگی گفتند: «ما بیش از هر چیز خواهان رسیدن به روزی هستیم که حکومت ایران به تمام تعهدات بین‌المللی‌اش عمل کند و آن روزی خواهد بود که این تحریم‌ها و تحریم‌های پیشین برداشته می‌شوند و مردم ایران می‌توانند به جایگاه رفیع خود دست یابند. چرا این حکومت شیوه خود را تغییر نمی‌دهد و به جامعه جهانی نمی‌پیوندد؟ صدای مردم ایران در سیاست‌گذاری‌ها کجاست؟»

برای اطلاعات بیشتر در این مورد، بخش اول از این ویدئو «از آلن بپرسید» به این مطلب پرداخته است.

بهزاد پرسیده است: چرا پروسه دریافت ویزا برای ایرانیان طولانی است؟ چرا با این‌که سربازی در ایران اجباری است، پروسه کلیرینس برای کسانی که دوره سربازی را طی کرده‌اند و به خصوص کسانی که این دوره را به‌اجبار در سپاه گذرانده‌اند، بیشتر طول می‌کشد؟ این خواننده مردمک نوشته است که این سخت‌گیری‌های بی‌مورد، باعث ضایع‌شدن حقوق ایرانیان در پروسه دریافت ویزا مخصوصا لاتاری می‌شود و بسیاری از ایرانیان به دلیل دیر آمدن کلیرینس شانس خود را برای مهاجرت از طریق لاتاری از دست می‌دهند.

بله، حتی خواجه حافظ شیرازی هم می‌داند که این روند اخذ ویزا ممکن است مدت درازی به طول بیانجامد. اینکه قابل انکار نیست. اما ما مرتبا در تلاش‌ایم تا این زمان را کوتاه‌تر کنیم.

من به شما اطمینان می‌دهم که ماموران کنسولی ما به دقت مشغول‌اند تا مراحل اعطای ویزا به تمام دانشجویان معتبر که خواستار ادامه تحصیل در آمریکا هستند و متقاضیان ویزای سیاحتی را طی کنند. اما در این زمان هیچ راهی برای تسریع روند اداری وجود ندارد.

بهترین نصیحتی که من دارم این است که هر چه زود‌تر درخواست ویزا کنید، چون معلوم است پروسه بعضی اوقات زمان‌بر می‌شود. و سعی کنید مراحل و احتیاجات هر مرحلۀ درخواست ویزا را خوب متوجه شوید تا خدای نکرده اشتباه نشود که باعث تأخیر باشد. در تحصیلتان موفق باشید.

هم در میان سوال‌هایی که مخاطبان مردمک پرسیده‌اند و هم در برخی از فوروم‌هایی که به موضوع تحصیل دانشجویان ایرانی در آمریکا مربوط است، عده زیادی از متقاضیان تحصیل در آمریکا از تشریفات صدور ویزای تحصیلی گله کرده‌اند.
از جمله فرزان به مشکل خود اشاره کرده و نوشته است: من پس از گرفتن پذیرش در مقطع دکتری، اقدام به گرفتن ویزای دانشجویی کردم. روز ۱۳ جولای در آنکارا مصاحبه ویزا داشتم ولی ویزا نگرفتم. نه تنها من بلکه از ۴ نفر ویزای دانشجویی فقط ۱ نفر گرفت. در جواب به من گفتند دلایل کافی نیست که بعد از تحصیل برگردی.
با توجه به برنامه جدید وزارت خارجه ایالات متحده برای اعطای ویزای چندبار ورود و دو ساله به دانشجویان ایرانی، برای این مشکلات شهروندان ایرانی در گرفتن ویزای آمریکا هم برنامه‌ای در دست است؟

قانون مهاجرت آمریکا می‌گوید متقاضیان دریافت ویزای آمریکا باید ثابت کنند با کشور خود «ارتباط مستحکمی» دارند و این ارتباط موجب خواهد شد آن‌ها پس از بازدید از آمریکا به کشور خود باز گردند. اما «ارتباط مستحکم» از کشوری به کشور دیگر، از فرهنگی به فرهنگ دیگر و از فردی به فرد دیگر می‌تواند متفاوت باشد. هر مامور کنسولی در زمان تصمیم‌گیری در مورد اعطای ویزا، شرایط مختص به هر متقاضی را بررسی می‌کند.

البته «ارتباط مستحکم» در کل می‌تواند شرایط کاری با ثبات، شرایط تحصیلی مستحکم خارج از آمریکا، یا تعهدات و مسوولیت‌های خانوادگی باشد، اما داشتن این شرایط لزوما تضمین‌کننده دریافت ویزا نیستند و این‌ها هم تنها ارتباط‌های مستحکم مد نظر نیستند.