فرزندان میرحسین موسوی و زهرا رهنورد خبر داده‌اند که این دو در مکانی سکونت دارند که به تمام در‌ها و پنجره‌ها، آهن جوش داده شده و ماموران هم «هر موقع دلشان بخواهد» در این مکان حضور دارند.
آن‌ها در مصاحبه‌ای با وبسایت کلمه، از ارگان‌های خبری معترضان ایران، خبر داده‌اند که در ۵۵ روز گذشته، هیچ ارتباطی با پدر و مادر خود نداشته‌اند.
میرحسین موسوی و زهرا رهنورد شش هفته پیش در میانه شهریور، پس از هفت ماه در خانه یکی از دخترانشان با این سه دختر خود دیدار کرده بودند.
در آن دیدار آقای موسوی با اشاره به انتخابات آینده مجلس شورای اسلامی در اسفند امسال گفته بود: با توجه به ادامه وضعیت فعلی، نمی‌توان امیدی به انتخابات و شرکت در آن داشت.
طبق گزارش وبسایت کلمه، در آن دیدار شماری از ماموران امنیتی زن و مرد و همچنین «یک مقام عالی‌رتبه قضائی» نیز حضور داشتند. آقای موسوی در واکنش به حضور این مقام قضائی گفته بود که این فرد «چرا و با دستور چه کسی» در خانه فرزندش حضور یافته است.
این سه دختر آقای موسوی و خانم رهنورد، خبر داده‌اند که بازتاب سخنان این دو در دیدار محدود قبلی و همچنین نحوه برخورد آنان با مقام عالی قضایی حاضر در این دیدار، موجب شده است که ارتباط با آن‌ها قطع شود.
میرحسین موسوی و مهدی کروبی، دو رهبر اعتراض‌های پس از انتخابات ریاست جمهوری، از اواخر بهمن ماه سال گذشته همراه همسرشان در حبس خانگی بوده‌اند. این دو از شهروندان ایرانی خواسته بودند که روز ۲۵ بهمن ۸۹ در حمایت از حرکت‌های اعتراضی در مصر و تونس به خیابان بیایند. تجمع‌ها در آن روز، دو کشته (به روایتی سه کشته) و ده‌ها زخمی بر جا گذاشت و گروهی نیز در جریان آن بازداشت شدند.
آقایان موسوی و کروبی پیش از آن هم کاملا آزاد نبودند و پس از بالاگرفتن اعتراض‌ها در سال ۸۸، محدودیت‌های فراوانی در تردد و ارتباط داشتند.
در این مدت، مقامات جمهوری اسلامی هیچ‌گاه حصر یا بازداشت این چهار تن را تایید نکرده بودند و توضیحی نیز در این باره نداده‌اند.
غلامحسین محسنی اژه‌ای، سخنگوی قوه قضائیه و دادستان کل ایران، در این باره گفته که «گاهی صلاح است که برخی از دستگاه‌ها و اشخاص برای حفظ نظام و یا حفظ خود محدود شوند».
حبس خانگی این چهار نفر، با اعتراض چندین باره نهادهای حقوق بشری بین‌المللی روبه‌رو شده است.
رهبر جمهوری اسلامی، آیت‌الله علی خامنه‌ای، تاکنون درباره حبس خانگی این رهبران اعتراض‌ها اظهارنظر نکرده است.
«از راس حکومت»
دختران میرحسین موسوی و زهرا رهنورد در این مصاحبه با کلمه، از قول یکی از ماموران امنیتی حبس‌کننده این دو فعال سیاسی گفته‌اند که آنان «از راس حکومت»اند.
این سه تایید کرده‌اند که این دو در هفته گذشته با اقوام خود تماس گرفته و گفته‌اند که «خوب هستند»، اما فرزندان این دو چهره سیاسی همچنان از تماس با آنان محرومند.
این سه فرزند آقای موسوی در این باره به وبسایت کلمه گفته‌اند: ماموران بیشتر از این‌که نمی‌خواهند اخبار به این دو نفر برسد، نگران هستند که صدای آنان به مردم برسد.
آن‌ها با اشاره به انتقال گزینش‌شده خبر‌ها به میرحسین موسوی، به نقل از آقای موسوی در دیدار قبلی گفته‌اند که حبس‌کنندگان می‌خواهند ذهن او را «سفید» کنند اما آقای موسوی گفته است که «ذهن ما هرگز سفید نخواهد شد».
بر اساس این گزارش، میرحسین موسوی در یکی از ملاقات‌ها با فرزندان خود با انتقاد از قانون هدفمندشدن یارانه‌ها گفته است: این وضعیت دارد مردم را له می‌کند و وضعیت اقتصادی، اسفناک است.
دختران میرحسین موسوی و زهرا رهنورد گفته‌اند که این دو، تاکید دارند که شرایطشان «زندان است».
این سه فرزند آقای موسوی تاکید کرده‌اند که دقیقا نمی‌دانند آیا پدر و مادرشان در خانه خود حبس شده‌اند یا در محلی دیگر.
آنان خبر داده‌اند که همچنان به پرونده پزشکی پدر و مادر خود دسترسی ندارند و با وجودی که حبس‌کنندگان این دو گفته‌اند که «یک تیم پزشکی قوی» دارند،
دختران آقای موسوی و خانم رهنورد تاکید کرده‌اند که به این پزشکان اعتماد ندارند. آن‌ها در عین حال از قول پدر و مادرشان در دیدار‌ها گفته‌اند که آنان هیچ مشکل جسمی ندارند.
«شبیه گزارش یک آدم‌ربایی»
دختران میرحسین موسوی همچنین تایید کرده‌اند که پدرشان در یکی از دیدارهای گذشته به آنان گفته است که ماجرای کتاب «گزارش یک آدم‌ربایی» نوشته گابریل گارسیا مارکز «شبیه اتفاقی است که بر ما گذشته است».
به گفته دختران آقای موسوی، او در دیدار شهریورماه، نام این کتاب را «در گوشی» و به شکلی «خیلی هشدارآمیز و محتاطانه» برای آنان تکرار کرده است.
این سه فرزند میرحسین موسوی و زهرا رهنورد تاکید کرده‌اند که بستگان و دوستانشان زیر فشارهای امنیتی و قضایی قرار دادند. آنان گفته‌اند که رسما ممنوع‌الخروج شده‌اند، دائما تحت تعقیب هستند، احضار و بازجویی می‌شوند و در مواردی هم به اخراج از کار تهدید شده‌اند.
آنان گفته‌اند با «خانوادهایی که عزیزانشان دیگر پیششان بر نمی‌گردند و کسانی که عزیزی در بند دارند» همدردی می‌کنند و هرگاه شرایط حبس پدر و مادرشان ناراحتشان می‌کند، «می‌گوییم که کسان دیگری هستند که سال‌هاست با این مصائب دست‌به‌گریبان‌اند».
