این روزها ترافیک تهران شهروندان تهرانی را بسیار کلافه‌تر از قبل کرده است. اما به نظر می رسد مسئولان کاری از پیش نبرده‌اند و بهتر است خود مردم به شهرشان کمک کنند.

این روزها ترافیک تهران امان همه را گرفته و اسیر شدن در دام ترافیک در هرجایی از تهران همه را کلافه کرده است. بارش اولین برف در هفته گذشته دیگر صدای همه را درآورد.

درد مشترک همه تهرانی‌ها امروز ترافیک است. هرچند درد گرانی، تورم و قطع شدن برق و گاز هم دردهای مشترک شهروندان پایتخت است.

ترافیک هفته پیش مثال زدنی نیست. مسئولان دولتی هم در گود ترافیک دست و پا می‌زنند و به جان هم افتاده‌اند که مسئول این فاجعه کیست. معلوم است که مسئول همه‌مان هستیم؛ هم مردم هم مسئولان اجرایی که دست‌شان به جایی می‌رسد و می‌توانند قانونی وضع کنند و...

شاید در نگاه اول شهرداری را مسئول بدانیم، اما شهرداری چقدر مقصر است؟ این همه خودرو را چه کسی وارد کرده؟ اصلا این فرهنگ ماشین شخصی داشتن هم به گردن شهرداری تهران است؟

نوک تیز انتقاد به ترافیک تهران به سوی شورای شهر و شهرداری است، اما به نظر می‌رسد این نوک تیز را باید کمی بچرخانیم به سمت خودمان.

این روزها اگر از خیابان‌های شهر با دقت بیشتری گذر کنیم، مصرف‌گرایی بی حد و حصر مردم تهران را خیلی زود می‌بینیم. ماشین شخصی داشتن که جای خود را دارد. اگر کمی منصف باشیم می‌بینیم این خود ما هستیم که گره کور ترافیک را کورتر می‌کنیم؛ با همین دست‌های خودمان.

کدام سریال تلویزیونی که صدها هزار بیننده را شب‌ها پای شبکه‌های ملی، منظورم صدا و سیما است، می‌کشاند، فرهنگ استفاده از وسایل عمومی را نشان می‌دهد؟ اگر مردم فرهنگ استفاده از وسایل عمومی را به دولت زور می‌کردند، مکانیزم شهری هم جور دیگری شکل می‌گرفت.

در این نوشته نمی‌خواهم مردم، یا بهتر بگویم خودمان را متهم کنم. اما باید پذیرفت که هرطور که فرهنگ عمومی شهر پیش برود، مسئولان اجرایی هم همان‌طور ادامه می‌دهند. شاید اگر مردم کمی منصفانه‌تر دست از سر خودروی شخصی داشتن برمی‌داشتند، شاید اگر کمی منضبط‌تر رانندگی می‌کردند و در خیابان‌های شهر بر سر هم فریاد نمی‌کشیدند، امروز حال و هوای تهران طور دیگری می‌شد.

در خیابان‌های تهران، خیابان که چه عرض کنم، در کوچه و پس کوچه‌های شهر هم به سادگی می‌توان عربده‌ها و فریادهای رانندگان را بر سر هم شنید. به یاد ندارم و به احتمال زیاد به یاد نخواهید داشت که ده سال پیش هم این‌طور بوده باشد.

ترافیک و آلودگی هوا روزی همه‌مان را از پا در خواهد آورد. قربانی اول خود ما هستیم. هرچقدر هم شورای شهر، شهرداری تهران، پلیس راهنمایی و رانندگی و نیروی انتظامی این وسط بدو بدو کنند و طرح‌های ابتکاری اجرا کنند، کاری از پیش نخواهد رفت. اگر قرار بود کاری از جانب این مسئولان محترم صورت گیرد، حال تهران بی‌نوا این طور نبود.

گره کور تهران را با خودخواهی خودمان تنگ‌تر نکنیم. اگر شهروندان تهران همین امروز و همین الان کاری به جایی نبرند، مسلما تا چند سال دیگر ترافیک و آلودگی هوا همه‌مان را از ریشه می‌پوساند.