در حالی که دولت اوباما از شروع یک جنگ دیگر می پرهیزد- این چهارمین جنگ آمریکا در طی یک دهه خواهد بود- صدای طبل جنگ اسرائیلی ها بلندتر به گوش می رسد.
به عقیده مقامات واشنگتن و به گفته تحلیل گران سیاسی، در شرایطی که اقتصاد آمریکا، در وضعیت وخیمی است و مبارزات سخت انتخاباتی کاخ سفید در سال آینده شروع خواهد شد، جنگ با ایران، آخرین گزینه باراک اوباما خواهد بود.
اما در حالی که دولت اوباما از شروع یک جنگ دیگر می‌پرهیزد- این چهارمین جنگ آمریکا در طی یک دهه خواهد بود- صدای طبل جنگ اسرائیلی‌ها بلندتر به گوش می‌رسد.
کابینه اسرائیل روز چهارشنبه در مورد حمله هوایی به تاسیسات هسته‌ای ایران در ظرف هفته‌های آینده وارد بحث خواهد شد.
بنیامین نیتانیاهو نخست وزیر اسرائیل، و ایهود باراک، وزیر دفاع این کشور، مدافع این حمله‌اند و از آن دفاع خواهند کرد اما سایر وزرای کابینه محتاطانه‌تر به این موضوع نگاه می‌کنند.
در واکنش به این تهدیدات، ایران همانند گذشته هشدار داد که هرگونه حمله اسرائیل منجر به حملات تلافی جویانه ایران علیه آمریکا خواهد شد.
خبرگزاری ایسنا از قول حسن فیروزآبادی، فرمانده نیروهای مسلح ایران گفته است: «حمله نظامی رژیم صهیونیستی علیه ایران، باعث تحمیل خسارات سنگینی به آمریکا و رژیم صهیونیستی خواهد شد.»
جنگ لفظی ایران و اسرائیل، روی سیستم عصبی دولت اوباما اثر خواهد گذاشت.
یکی از مقامات رسمی آشنا به این موضوع، تایید کرد که تنش بالا گرفته است و اسرائیل، عنصر جدید و پیش بینی نشده‌ای را معرفی کرده است.
او تکرار کرد که سیاست دولت اوباما، همیشه دنبال کردن کانال‌های دیپلماتیک همراه با تحریم‌های شدید برای پرهیز از حمله نظامی بوده است.
سم گاردینر، سرهنگ بازنشسته نیروی هوایی که در کالج ملی جنگ تدریس استراتژی می‌کرد و متخصص اجرای بازی‌های جنگی علیه ایران است، در این باره می‌گوید: «فکر نمی‌کنم آمریکا، اشتهایی برای این کار داشته باشد.»
اما اگر اسرائیل به ایران حمله کند، برای آمریکا دشوار است که خود را کنار بکشد. به گفته گاردینر: «آمریکا باید درگیر شود و جنگ را تمام کند.»
بر اساس گزارش کنگره آمریکا که هفته گذشته منتشر شد، پنتاگون، مجموعه‌ای از طرح‌های احتمالی برای حمله نظامی به ایران را آماده کرده است که از یک جنگ تمام عیار تا عملیات محدود را دربر می‌گیرد. بر اساس این گزارش، آقای اوباما این طرح‌ها را امضا کرده است.
جک کین ژنرال بازنشسته که جنگ طلب است، خواهان شدت عمل بیشتری است. وی گفته است: «ما اکنون باید با دست‌هایمان گلوی آن‌ها را بفشاریم.»
بر اساس گزارش کنگره، گزینه‌های موجود علیه ایران شامل عملیات مخفی، جنگ سایبری و تحریم‌های شدید علیه بانک مرکزی ایران است، حرکتی جدی که ایران ممکن است به مثابه اعلام جنگ علیه خود تلقی کند.
اما کین و سایر همکاران نظامی‌اش، مدارکی را در مورد کپیتول هیل (کنگره آمریکا) ارائه می‌کنند که از هر نظر با حمله هوایی به ایران مخالفت کرده است و این در راستای سیاست پنتاگون بوده که در تمام این سال‌ها، یک جنگ تمام عیار علیه ایران را به عنوان بد‌ترین گزینه درنظر گرفته است.
موضوع حمله احتمالی نظامی به ایران، جمعه گذشته در اسرائیل به وسیله ناهوم بارنی، مقاله نویس بانفوذ اسرائیلی، دوباره مطرح شد.
این مقاله نویس نوشته است: «شایعات در مورد حمله اسرائیل (به ایران) که چهره خاورمیانه را عوض خواهد کرد و شاید سرنوشت دولت یهود را برای نسل‌های آینده مهر و موم کند، شدت گرفته است.»
اعضای کابینه اسرائیل سعی دارند، با ملایمت، این نوع گمانه زنی‌ها را خفه کنند. دن مریدور، وزیر اطلاعات و معاون نخست وزیر اسرائیل گفته است که این موضوع، نباید به یک بحث عمومی تبدیل شود.
وی گفت: «بحث عمومی در این مورد چیزی جز یک رسوایی نخواهد بود... مردم دولتی را انتخاب کردند که در مورد این نوع موضوع‌ها در خفا تصمیم بگیرد. حق مردم برای دانستن شامل، بحث در مورد این گونه موضوع‌های محرمانه نخواهد بود.»
آزمایش یک سیستم رانش موشکی جدید به وسیله اسرائیل در روز چهارشنبه که قادر است ایران را هدف قرار دهد، به گمانه زنی‌ها در مورد قصد اسرائیل برای حمله نظامی به ایران دامن زده است. اگرچه، مقامات وزارت دفاع این کشور می‌گویند که آن‌ها مدت هاست سرگرم کار بر روی این سیستم موشکی بوده‌اند.
در حالی که تنها ۱۳ ماه به انتخابات بعدی کاخ سفید باقی مانده، حمله اسرائیل به ایران، کابوس اوباما خواهد بود. برای رئیس جمهور آمریکا دشوار خواهد بود که علاوه بر جنگ‌های عراق، افغانستان و لیبی، جنگ دیگری را به مردم خسته از جنگ آمریکا تحمیل کند.
شاید اوباما با این کار موقتا، همه را گرد پرچم آمریکا جمع کند، اما وی حمایت نیروهای چپ دمکرات را از دست خواهد داد، نیرویی که می‌تواند در مبارزات انتخاباتی آینده به نفع او کار کند.
این کار برای رئیس جمهوری که انتخابات ریاست جمهوری سختی در پیش دارد، مسئله ساز خواهد شد. اما مشکل بزرگ‌تر دیگری هم هست: تاثیر افزایش قیمت نفت (نتیجه قطعی جنگ) بر اقتصاد متزلزل آمریکا که در حال بهبودی است.
کریم سجادپور، یکی از تحلیل گران برجسته روابط ایران و آمریکا، مستقر در مرکز صلح بین المللی کارنگی در واشنگتن، در مورد فرصت‌های آمریکا برای جنگ با ایران مردد است.
آقای سجادپور می‌گوید: «حمله نظامی آمریکا به ایران در دوران ریاست جمهوری اوباما اتفاق نخواهد افتاد. اگر شما جای اوباما باشید و اولویت شما احیاء اقتصاد آمریکا و کاهش حضور آمریکا در خاورمیانه باشد، بمباران ایران، باعث شکست این دو هدف شما خواهد شد. قیمت‌های نفت به سرعت افزایش خواهد یافت.»
لری ساباتو، تحلیل گر معتبر سیاسی و استاد علوم سیاسی در دانشگاه ویرجینیا، همانند آقای سجادپور در این مورد مردد است گرچه او معتقد است اوباما بیشتر از آنچه مردم انتظار دارند، جنگ طلب است.
او می‌گوید: «اوباما در استفاده از نیروی نظامی تردید نکرده است. و این کار او نه تنها چپ‌ها بلکه مردم سراسر جهان را شگفت زده کرده است. من مطمئن نیستم که او اکنون جایزه صلح نوبل را دریافت کند. درست همان طور که پیش‌تر دریافت کرد.»
اگر قرار است جنگی باشد، بهتر است که در سال آینده و نزدیک به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اتفاق بیفتد تا اینکه در چند ماه باقی مانده سال جاری یا اوایل سال بعد روی دهد.
ساباتو می‌گوید: «ما همیشه درباره شگفتی‌های ماه اکتبر حرف می‌زنیم و اگر به اندازه کافی توجیه داشته باشیم، می‌توانیم مردم را گرد پرچم جمع کنیم. اکتبر به این معنی که انتخابات آمریکا، قبل از اینکه غرق در جنگ شود یا با نتیجه معکوس مواجه شود، برگزار گردد.»
اسرائیل در بحث حمله نظامی علیه ایران تنها نیست. بر مبنای اسناد وزارت خارجه آمریکا که به وسیله ویکی لیکس منتشر شد، عربستان سعودی نیز خواهان «قطع سر مار» است.
نگرش دولت اوباما نسبت به ایران، به خوبی در موضوع متهم ساختن ایران به طراحی ترور سفیر عربستان سعودی در واشنگتن با کمک یک کارتل موادمخدر مکزیکی، نشان داده شده است.
اگر آمریکا سرانجام در برابر فشار نه تنها اسرائیل بلکه عربستان سعودی، سر خم می‌کرد، اتهام طرح ترور سفیر عربستان به وسیله ایران، می‌توانست نشانه مفیدی برای آغاز عملیات خصمانه و یا حداقل شروعی برای هموار کردن پروسه جنگ باشد.
اما به جای آن، دولت اوباما، محرمانه اعلام کرده است که به واکنش نظامی نمی‌اندیشد و حتی قصد فرستادن کشتی‌های جنگی بیشتر به خلیج فارس یا انجام رزمایش‌های نظامی جدید در منطقه را ندارد.
