شباهت حمله اسرائیل به غزه با حمله آمریکا به عراق در سال 2003 و حمله اسرائیل به لبنان در سال 2006 اتفاقی نیست، بلکه از الگویی پیروی می‌کند که در دکترین نظامی آمریکا و اسرائیل به غافلگیری و مبهوت‌سازی دشمن شناخته می‌شود.

هجوم سنگین ارتش اسرائیل به باریکه غزه از لحاظ نظامی شباهت‌های بسیاری به حمله نظامی آمریکا به عراق در سال 2003 و حمله اسرائیل به لبنان در سال 2006 دارد.

اساس این هجوم بر قدرت بمباران هوایی سهمگین تکیه دارد، به‌طوری که تنها در روز نخست حملات هوایی، صد فروند هواپیمای جنگی و بالگرد در یک زمان معین 230 نقطه را در منطقه غزه با خاک یکسان کرده و در عرض کم‌تر از چند دقیقه صدها تن را کشتند و زخمی کردند.

این شباهت عملیاتی اتفاقی نیست، بلکه از الگویی پیروی می‌کند که در دکترین نظامی آمریکا و اسرائیل به غافلگیری و مبهوت‌سازی دشمن شناخته می‌شود.

مقام‌های نظامی اسرائیل از عملیات خود در غزه به عنوان یک نمونه موفق از کار نظامی و اطلاعاتی نام برده و به آن می‌بالند.

این در حالی است که همین الگوی عملیاتی که مبتنی بر آتش سهمگین از راه دور است، در جنگ 2006 علیه حزب‌الله لبنان ناکام از معرکه بیرون آمد و ارتش اسرائیل با وجود یک ماه فرصتی که آمریکا و شورای امنیت برای نابود کردن توان موشکی حزب‌الله داد، نتوانست تا آخرین روز از شلیک موشک‌های حزب‌الله جلوگیری کند.

کارشناسان نظامی اسرائیل و پنتاگون که به دقت مراحل مختلف عملیات اسرائیل در جنگ 33 روزه لبنان را رصد می‌کردند، متوجه شدند که قدرت آتش از راه دور و حملات هوایی هرچقدر هم که سنگین و كوبنده باشد، نمی‌تواند بدون استفاده از نیروی زمینی و پیاده کردن سرباز نتیجه دهد.

هرچند هنوز زود است که دریابیم تا چه اندازه خوش‌بینی ژنرال‌ها در تل‌آویو به واقعیت نزدیک بوده و آنها چقدر توانسته‌اند قدرت نظامی حماس را در هم شکنند، اما می‌توان برخی سناریوهای احتمالی در روزها و هفته‌های آینده و تاثیر آن بر جمهوری اسلامی ایران را در رابطه با نتایج احتمالی حمله به غزه ارزیابی کرد.

نخست باید توجه داشت که شکست اسرائیل در جنگ 33 روزه عامل مهمی در تغییر ذهنیت نظامیان آمریکا درباره طرح‌ریزی یک حمله مشابه به ایران بود.

دیک چنی، معاون رییس جمهوری آمریکا بارها از 48 ساعت بمباران تاسیسات هسته‌ای و زیربنایی ایران به عنوان راه‌حل نهایی «مشكل ایران» سخن به میان آورده بود و بنا بر برخی اخبار موثق، در پنتاگون، طرح‌هایی در این زمینه آماده شده یا در دست تهیه بوده است.

بنا به گزارش‌هایی که توسط مجله آمریکایی نیویورکر منتشر شده است، حتی استفاده از بمب‌های اتمی کوچک برای ضربه زدن به تاسیات هسته‌ای ایران در این طرح‌ها در نظر گرفته شده بود.

جنگ لبنان فرصت عملی خوبی بود برای آزمایش این طرح‌ها که ناکامی آن شوک سنگینی به رهبران آمریکا و اسرائیل وارد کند و جناح جنگ‌طلب آمریکا را تا حد زیادی تضعیف کند.

اسرائیل که امیدوار است آمریکا بمباران تاسیات هسته‌ای ایران را عملی کند، تلاش می‌کند که با وجود بی‌نتیجه بودن حمله هوایی و هزینه استفاده از نیروی پیاده، آمریکا را به موثر بودن این نوع حمله‌ها علیه ایران قانع کند.

حمله به غزه و احتمال آن‌ كه اسرائیل از این جنگ بر خلاف سال 2006 پیروز خارج شود، به تل‌آویو فرصت می‌دهد که گزینه نظامی را علیه ایران بار دیگر فعال کند.

ارتش اسرائیل احساس می‌کند با بمباران منطقه بی‌دفاع غزه و کشتن مردم غیرنظامی، اعتماد به نفس خود را که در جنگ با حزب‌الله از میان رفته بود، دوباره به دست آورده است.

روزنامه اسرائیلی یدیعوت احرونوت نوشته است که عملیات نظامی علیه غزه، نه به دلیل شلیک موشک‌ها به سوی شهرک‌های اسراییلی ،بلکه به دلیل زیانی که به قدرت بازدارنده اسراییل رسیده بود، باید انجام می‌شد.

این احساس اعتماد به نفس در میان ژنرال‌های اسرائیلی می‌تواند به معنای حمله‌های مشابه علیه لبنان، سوریه و ایران در آینده باشد و به نظریه‌های ارتش اسرائیل در پنتاگون اعتبار دهد و بار دیگر امکان استفاده از الگوی غافلگیری و بمباران‌ای هوایی گسترده را به عنوان یک سلاح کار‌آمد علیه ایران را جدی کند.

این نتیجه‌ای است كه تل آویو قصد دارد از انجام عملیات در غزه به آمریكا بفهماند و احتمال دارد که ارتش اسرائیل با چنگ و دندان تلاش كند به بهای کشتار انسان‌ها، در این جنگ پیروز شود.