یک حسینه از آثار نفیس دوره زندیه در «محله خلف باغ» استان یزد با وجود گذشت بیست سال از ثبت آن در فهرست آثار ملی، در معرض تخریب قرار گرفته است.
رئیس انجمن صنفی هتل‌داران استان یزد روز دوشنبه، ۱۴ فروردین درباره حسینیه «نقشین» که با قدمتی چند صد ساله در یکی از قدیمی‌ترین محله‌های یزد قرار دارد به خبرگزاری دانشجویان ایران، ایسنا گفته است که این اثر «با بی‌توجهی و مرمت‌نکردن در حال تخریب است.»
محمدحسین محتاج‌الله یادآور شده که از زمان ثبت حسینیه نقشین در فهرست آثار ملی، تاکنون توجهی به آن نشده و مسئولان میراث فرهنگی نبود اعتبارات را عامل بازسازی‌نشدن آن اعلام کرده‌اند.
به گفته او، در تعطیلات نوروز امسال تخریب‌هایی در بافت تاریخی محله خلف باغ یزد صورت گرفته و حریم این حسینیه دوران زندیه مورد تعرض جدی قرار گرفته است.
خبرگزاری مهر نیز در گزارشی به نقل از اهالی این محله نوشته است که میراث فرهنگی بیست سال است که هیچ اقدامی برای خرابی‌ها و مشکلات این حسینیه و مسجد نکرده و این بنای ارزشمند را به حال خود رها کرده است.
در این گزارش آمده است که برخی مسئولان میراث فرهنگی تمام دغدغه خود را در مورد میراث تاریخی، ثبت آن‌ها در فهرست آثار ملی می‌دانند اما به محض اینکه این آثار در فهرست مورد نظر به ثبت رسید، آن را به حال خود رها می‌کنند.
این خبرگزاری نیمه دولتی افزوده است که گرچه اعتبار مالی نقش بسیار مهمی در مرمت و ترمیم آثار تاریخی دارد اما برخی اقدام‌ها در مورد آثار تاریخی نظارتی است و ارتباط چندانی با اعتبارات و بودجه ندارد.
به گفته آقای محتاج‌الله، در این حسینیه دو کتیبه به خط نستعلیق وجود دارد که مشخص‌کننده بانی و قدمت بنا است و برخی آثار موجود در این مکان تاریخی نیز به‌دلیل مرمت‌نشدن، مورد توجه سارق‌ها قرار دارند.
رئیس صنفی هتل‌داران استان یزد، بومی نبودن برخی متولیان را یکی از دلایلی دانست که منجر به عدم توجه آن‌ها به یزد و بافت تاریخی آن شده است.
او گفته است که هیچ انگیزه و توجهی برای حفاظت و نگهداری از این بنا‌ها وجود ندارد و آن‌ها به‌راحتی تخریب می‌شوند و نه اکنون در شهر یزد سرقت کتیبه‌ها و تخریب بنا‌ها و آثار تاریخی به‌راحتی انجام می‌شود.
ایران حدود یک میلیون و دویست هزار اثر و محوطه تاریخی دارد که چگونگی حفظ و نگهداری آن‌ها نگرانی کار‌شناسان و فعالان این بخش را به دنبال داشته است.
گزارش‌های منتشر شده حکایت از شتاب گرفتن روند تخریب میراث فرهنگی و آثار تاریخی در ایران دارد و این موضوع به یکی از نگرانی‌های فعالان این حوزه و کار‌شناسان آثار تاریخی تبدیل شده است.
کمبود بودجه، عدم مدیریت دقیق بر آثار تاریخی و مرمت آن‌ها و صدور مجوز ساخت و ساز بی‌توجهی به شرایط خاص نگهداری این ابنیه از جمله موارد انتقادی فعالان این بخش مخصوصا طی چند سال گذشته بوده است.
