خانواده نرگس محمدی گفته‌اند که وضعیت جسمی او بر اثر فشارهای وارد شده در زندان نگران‌کننده است و حسین رونقی‌مکلی، وبلاگ‌نویس زندانی در هشتمین روز اعتصاب غذا به دلیل وخامت حال‌اش به بیمارستان منتقل شده است.
به گزارش وب‌سایت ملی‌مذهبی، خانواده خانم محمدی، نایب رئیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران دیروز ۱۳ خرداد گفته‌اند که او در آخرین ملاقات‌اش توانایی راه‌رفتن و تکلم درستی نداشته و بر روی صندلی توسط چهار نفر حمل می‌شده است.
او که در زندان زنجان دوران شش سال محکومیت خود را می‌گذراند، در این ملاقات تاکید کرده است که «هر روز حال‌اش به هم می‌خورد» و بیماری «فلج عضلانی» او تشدید شده است.
به گزارش این وب‌سایت، وضعیت خانم محمدی به حدی نامناسب بوده که این ملاقات بر روحیه دو فرزند خردسال او که توسط خانواده همسرش نگهداری می‌شوند، به شدت تاثیر منفی گذاشته است.
این فعال حقوق بشر ابتدا در سال ۸۸ بازداشت و به ۱۱ سال حبس تعزیری محکوم شده بود اما دو سال بعد در دادگاه تجدیدنظر به شش سال زندان محکوم شد و روز دوم اردیبهشت توسط ماموران وزارت اطلاعات زنجان بازداشت و راهی زندان شد.
اتهام‌های خانم محمدی «اجتماع و تبانی علیه امنیت کشور»، «عضویت در گروه‌ها یا جمعیت‌ها با هدف برهم زدن امنیت کشور» و «فعالیت تبلیغی علیه نظام جمهوری اسلامی» اعلام شد.
در اعتراض به وضعیت او شیرین عبادی، رئیس کانون مدافعان حقوق بشر ایران، از کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل خواست از امکانات قانونی خود برای آزادی نرگس محمدی استفاده کند تا این فعال حقوق بشر بتواند برای درمان از زندان خارج شود.
این برنده جایزه صلح نوبل در بخشی از نامه درخواست خود نوشته است که ظاهرا دستگیری نرگس محمدی و انتقال او به زندان انفرادی در قبال خروج همسرش، تقی رحمانی از ایران صورت گرفته و نرگس را گروگان گرفته‌اند.
هم‌زمان با انتشار نامه شیرین عبادی، برخی از مراجع تقلید شیعه و منتقد حکومت مانند آیت‌الله یوسف صانعی، اسدالله بیات زنجانی و عبدالکریم موسوی اردبیلی نسبت به بازداشت نرگس محمدی ابراز تاسف کردند.
روز ۲۹ اردیبهشت نیز پنج چهره عمده ملی‌مذهبی در نامه‌ای سرگشاده به رهبر جمهوری اسلامی، از جمله با اشاره به نام خانم محمدی از او خواستند که زندانیان سیاسی به ویژه افراد بیمار را به دلیل «مصالح کشور» و «شرایط خطیر کنونی» آزاد کند.
«حسین رونقی ملکی در هشمین روز اعتصاب غذا به بیمارستان منتقل شد»
وب‌سایت کلمه، نزدیک به مخالفان دولت ایران گزارش داده که حسین رونقی‌ملکی وبلاگ‌نویس و فعال حقوق بشر ظهر روز گذشته در هشتمین روز اعتصاب غذای خود و در پی وخامت وضعیت جسمی‌اش به بیمارستان هاشمی‌نژاد منتقل شد.
در این گزارش آمده است که «ماموران امنیتی با رفتار اهانت‌آمیز و تهدیدهای مکرر موجب رنجش و آزار حسین رونقی و خانواده‌اش شدند» و با وجود اینکه وضعیت بد جسمی او مساعد نشده، به زندان بازگردانده شده است.
همچنین بنا بر گزارش‌ها، این زندانی سیاسی که «دچار ناراحتی کلیه است، کلیه چپ او از کار افتاده و ۲۰ درصد از کلیه راست خود را از دست داده» و نیاز به معالجه دارد، در روزهای گذشته در بیمارستان طالقانی مورد آزمایش قرار گرفته و به زندان بازگردانده شده بود.
از شنبه هفته گذشته، حسین رونقی ملکی، وبلاگ‌نویس زندانی در رجایی‌شهر در اعتراض به وضعیت نامشخص خود و عدم صدور مرخصی استعلاجی و نیز مجوز درمان اعتصاب غذا کرد.
او در نامه به آیت‌الله علی خامنه‌ای نوشته بود که در اعتراض به این «رویه‌های غیرقانونی» از ششم خرداد اعتصاب غذا می‌کند و «مسئولیت حفظ جان من بر عهده مسئولان جمهوری اسلامی است.»
به نوشته او «این اعتصاب غذا در اعتراض به ناروایی‌ها و شکایت از دخالت سازمان اطلاعات سپاه و وزارت اطلاعات در امور قضایی و سلب استقلال این قوه و تلاش برای احیای حقوق زندانیان سیاسی نظیر برخورداری از مرخصی، تلفن، ملاقات است.»
حسین رونقی ملکی پس از انتخابات دوره گذشته ریاست جمهوری ایران در آذر سال ۸۸ بازداشت و توسط دادگاه انقلاب به ۱۵ سال زندان محکوم و اتهام‌های او ««عضویت در شبکه ایران پروکسی، توهین به رهبر و رئیس‌جمهوری» اعلام شد.
روز جمعه نیز، چهار زندانی رجایی‌شهر در نامه‌ای به دادستان کل ایران هشدار دادند که در یک سال و نیم گذشته با قطع ارتباط تلفنی روزانه آن‌ها، فشارهای روانی بر زندانیان سیاسی افزایش یافته و خواستار رفع این محدودیت شدند.
آن‌ها با اشاره به این وضعیت نوشته‌اند که مرگ منصور رادپور به علت سکته مغزی حادثه تقریبا پیش‌بینی‌شده بوده که هم‌بندان و خانواده او بار‌ها به مقام‌های مسئول هشدار وقوع آن را داده بودند.
رجایی شهر، زندانی است که برای نگهداری زندانیان با جرم‌های خطرناک مانند قتل و قاچاق سنگین موادمخدر و سرقت‌های مسلحانه ساخته شده اما حکومت ایران شمار زیادی از زندانیان سیاسی و عقیدتی را در این زندان نگاه داشته است.
فشار بر زندانیان سیاسی از جمله موارد نقض حقوق بشر در ایران است که به ویژه از پس از انتخابات ۱۳۸۸ نیز بیشتر شده و موجب شده ایران بار‌ها از سوی کانون‌ها و مدافعان حقوق بشر به بدرفتاری با زندانیان محکوم شود.
