علی اسدی، سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید خبر داده است که در جریان ساماندهی آبراه‌های تخت جمشید، دو هزار قطعه سنگ کشف شده که ویژگی‌های آن‌ها نشان‌دهنده دوره هخامنشیان و مربوط به بنای تخت جمشید است.

علی اسدی روز یکشنبه، پنجم شهریور به خبرنگاران گفت این سنگ‌ها هنگامی کشف شد که حفاران مشغول کاوش لایه‌های بالایی کارگاه بودند.

به گفته سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید، به جز دو هزار سنگ تعدادی سفال مربوط به دوره هخامنشیان، سر پیکان‌های این دوره، قطعات و ظروف سنگی و برخی اشیا کوچک هم کشف شده است.

آقای اسدی ادامه داد که قطعات و سنگ‌های کشف شده در صد سال گذشته در ضلع جنوبی تخت‌گاه  قرار داشتند. قرار است از این سنگ‌ها برای مرمت بخش‌های از پایه ستون‌ها، سر ستون‌ها و جرز کاخ‌های تخت گاه استفاده شود.

تخت‌جمشید یکی از قدیمی‌ترین سازه‌های جهان است و عمر این محوطه باستانی به ۲۵۰۰ سال می‌رسد. تخت جمشید نه فقط به دلیل سنگ‌برجسته‌های عظیم و نقش‌های هنرمندانه‌، که به دلیل معماری دقیق و علمی‌اش مورد توجه است.

از بین رفتن بخش‌هایی از بنای این تاریخی بر اثر حوادث طبیعی، مرور زمان و سهل‌انگاری‌های گردشگران، سرقت بعضی از آثار و بی‌توجهی سازمان حفاظت محیط زیست برای حفظ و مرمت آن از چند سال پیش و آبگرفتگی این محوطه از خبرهای ناگواری بوده که در چند سال گذشته درباره این بنای تاریخی منتشر شده است.

این بنای تاریخی که دارای سیستم فاضلاب است به دلیل گرفتگی مسیرهای انتقال آب، امکان خروج آب باران از محوطه را ندارد.

حالا سرپرست گروه باستان شناسی تخت جمشید در ارتباط با وجود شبکه فاضلاب در این محوطه باستانی می‌گوید که به شکل مشخص در تخت جمشید فاضلاب وجود نداشته و بیشتر آب باران به داخل کانال‌ها هدایت می‌شده است.

بر اساس این توضیحات، طراحی تخت جمشید به گونه‌ای بوده که آب باران از ناودان‌های سفالی به داخل کانال‌های زیرزمینی هدایت می‌شد و این آب‌ها به صورت شبکه به هم پیوسته توسط کانال‌ها به ضلع جنوب شرقی تختگاه از این محوطه خارج می‌شد.

طول کانال زیرزمینی تختگاه بیش از دو کیلومتر است که مطابق با ویژگی‌های معماری هخامنشی ساخته شده و در قسمت‌هایی، ارتفاع آن به شش متر هم می‌رسد.

معماران این بنا کانال‌های آبراه تخت جمشید را با قیر طبیعی پوشانده بودند که بر اثر ویرانی‌های حاصل از مرور زمان کم کم با خاک و آوار دیواره‌های خشتی پر شد.

بهمن ماه سال ۸۹ و همزمان با هشدار دوستداران میراث فرهنگی نسبت به تبعات آبگرفتگی تخت جمشید مانند ایجاد ترک‌هایی در سازه‌های این بنا، مازیار کاظمی، مدیر پیشین تخت‌جمشید تاکید‌کرد که آبگرفتگی تخت جمشید اتفاق‌ تازه‌ای نیست و طی سال‌های اخیر در فصل بارندگی، مجموعه دچار آب‌گرفتگی می‌شد.

به گفته این کارشناس مرمت آثار تاریخی، کانال‌های دفع آب‌های سطحی در سال‌های ۱۳۸۲ و ۱۳۸۳ در دو فاز لایروبی شد، اما این فرآیند به دلیل تامین نشدن بودجه فاز سوم ناتمام ماند.

کاهش چشمگیر بودجه عمرانی و حفاظتی در تخت‌جمشید یکی از عوامل گسترش آسیب‌ها در دو سال گذشته اعلام شده است.

به جز این، گسترش روند تخریب در تخت‌جمشید، رشد گل‌سنگ‌ها روی نقش‌برجسته‌ها و آلودگی‌های محیطی از جمله باران‌های اسیدی ناشی‌ از فعالیت کارخانه پتروشیمی مرودشت، طی چند سال اخیر نگرانی کارشناسان و دوست‌داران میراث فرهنگی را به دنبال داشته است.

بهمن سال گذشته هم اعلام شد که پایه ستون‌های کاخ اختصاصی کوروش که به کاخ نشیمن و کاخ p کوروش معروف است در آستانه نابودی قرار گرفته است.

خبرگزاری مهر با انتشار گزارشی دلیل تخریب این بنا را که یکی از سازه‌های پاسارگاد است، نفوذ آب باران در گذر زمان اعلام کرد.

مجموعه میراث جهانی پاسارگاد مجموعه‌ای از آثار باستانی برجای‌مانده از دوران هخامنشی است که در ۱۳۵ کیلومتری شمال شیراز در منطقه پاسارگاد استان فارس قرار دارد.

این مجموعه، پنجمین مجموعه ثبت‌شده در فهرست آثار میراث جهانی در ایران است. هر اثر که در فهرست جهانی یونسکو جای می‌گیرد طبق کنوانسیون میراث طبیعی و تاریخی باید از سوی کشور نگهدارنده اثر مورد توجه ویژه قرار گیرد و هر اقدامی در به خطر انداختن آن ممنوع است.