نمایش «شکار روباه» به کارگردانی علی رفیعی در روزهای اول و دوم جشنواره تئاتر فجر در تالار وحدت اجرا شد.
حضور علی رفیعی، کارگردان برجسته تئاتر پس از پنج سال با نمایش «شکار روباه» در بخش چشم‌انداز بیست و هفتمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر، مورد استقبال هنرمندان و منتقدان قرار گرفت.
در نمایش «شکار روباه» که در روزهای اول و دوم جشنواره تئاتر فجر در تالار وحدت اجرا شد، بازیگرانی چون سیامک صفری، ستاره اسكندری، سهیلا رضوی، پانته‌آ بهرام، هومن برق‌نورد، دایوش موفق، هدایت هاشمی، افشین هاشمی، علی سلیمانی، زهیر یاری، محمود راسخ‌فر، مینو خسروانی، معصومه كاظمی، علی میلانی، محمدرضا و امیررضا زادسرور حضور داشتند.
علی رفیعی علاوه بر نویسندگی و كارگردانی، طراحی صحنه و لباس این نمایش را نیزعهده‌دار است.
نمایش شکار روباه پس از نمایش «در مصر برف نمی‌بارد» که در سال 1382 اجرا شد، اولین کار نمایشی است که توسط این کارگردان صاحب نام آماده شده است.
این نمایشنامه 17 سال پیش نوشته شده و محمد چرم‌شیر که نمایشنامه «در مصر برف نمی‌بارد» را برای علی رفیعی نوشته بود، این بار به عنوان دراماتورژ با او همکاری کرده است.
شکار روباه به داستان سه سوار در زمان حکومت آقا محمدخان قاجار می‌پردازد که به دلیل خوردن خربزه به مرگ محکوم شده‌اند.
آن‌ها شب قبل از اعدام تصمیم به قتل شاه می‌گیرند، خاطرات خود را مرور می‌کنند و سرانجام آقا محمدخان را می‌کشند.
با وجود آن‌که این سه نفر در نمایش تبدیل به راویان تاریخ می‌شوند، اما تماشاگر با یک نمایش تاریخی روبه‌رو نیست.
این نمایش، تاریخ را به مانند ابزاری در اختیار خود درآورده و به تماشاگر این فضا را می‌دهد که تاریخ را تخیل کند.
نمایش شکار روباه از نیمه بهمن‌ماه برای عموم مخاطبان در تالار وحدت به روی صحنه می‌رود و تا 25 اسفند ماه بر صحنه خواهد بود.
چالش با تاریخ
نمایش شکار روباه را می‌توان قسمت سوم تریلوژی رفیعی در چالش با تاریخ و بررسی مقوله تاریخ و قدرت دانست.
وی پیش از انقلاب نمایش «خاطرات جامه‌دار از زندگی و مرگ ميرزا تقی‌خان فراهانی» را برگرفته از داستان مرگ و زندگی امیر کبیر و نیز «شازده احتجاب» اثر درخشان زنده یاد هوشنگ گلشیری را که به خشونت، مسخ انسان و سلب هویت او در مقطع تاریخی حکومت قاجار می‌پرداخت، در جشنواره نوزدهم تئاتر فجر به روی صحنه برده است.
بسیاری از تماشاگران نمایش‌های رفیعی، او را به عنوان کارگردان نمایش‌های تاریخی می‌شناسند، اما علی رفیعی تاکید دارد که دغدغه او به هیچ وجه نوشتن و به روی صحنه بردن نمایش‌های تاریخی نیست.
وی رویکرد خود را در برخورد با این نمایشنامه‌ها، تاریخی نمی‌داند و درباره اجرای این آثار عنوان می‌کند: من در حقیقت با تاریخ چالش می‌کنم، نه با یک ماجرای تاریخی. گذشته را چراغ راه آینده می‌دانند و این موضوعی مهم است. می‌خواستم ببینم در نظام‌های سلطنتی گذشته نحوه برخورد مردم و دولتمردان با قدرت چگونه بوده است.
رفیعی در گفت‌وگویی با افشین هاشمی به بهانه اجرای نمایش روباه، به واژه «تئاتریت» که خود اختراع کرده است، اشاره می‌کند و می‌گوید: اگر تئاتریت موضوع بر سایر مضامین مسلط نباشد و اگر مطمئن نباشم که مضمون من می‌تواند از رسانه تئاتر، تکنیک‌های آن و در رأس آن‌ها بازیگری و بعد فضا، طراحی و کارگردانی و... عبور کند، من به سراغش نمی‌روم.
وی به سراغ مضامینی می‌رود که ما به ازای آن را در دنیای امروزی ببیند و در اجرای این‌گونه آثار، اصل را برتخیل بنا نهاده و وفاداری به تاریخ را کنار می‌گذارد.
علی رفیعی 70 ساله شد
علی رفیعی 22 دی ماه سال 1317 در اصفهان متولد شد و 35 سال از زندگی خود را در پاریس گذراند.
وی مدارک کارشناسی و کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی از دانشگاه سوربن، کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای تئاتر از دانشگاه سوربن، ديپلم عالی كارگردانی از دانشگاه بين‌المللی تئاتر فرانسه و ديپلم بازيگری از مدرسه شارل دولن فرانسه را در این شهر کسب کرد.
رفیعی در سال 1383 با ساخت فیلم سینمایی «ماهی‌ها عاشق می‌شوند» توانایی‌های خود را در عرصه فیلمسازی نیز نشان داد.
از آثار دیگر این کارگردان می‌توان نمایش‌های «عروسی خون»، « رومئو و ژولیت» و «کلفت‌ها» را برگرفته از متون غیر ایرانی نام برد.
نمايش را ديدم بسيار بسيار خوب بود و خوشبختانه تمامي خصوصيات يك تاتر ناب والبته اصولي و پخته كه نتيجه ان ارطبات با تماشاگر است را دارا بود . اين اثر را بدون شك ميتوان بهترين اثر سال معرفي كرد . اما....با كمي انتقاد كه جسارتا به ميزانسن هاي خطي واشكال يا تصاوير تكراري اثر وارد است .كه البته دكتر با دانش انها را طراحي كرده اند.