چولی در این گفت‌وگو‌ها با آوردن مثال‌هایی از بیش از 20 سال کار خلاق در تئاتر روهر آلمان، به توصیف فرایند کار گروهی، مفاهیم زیبایی شناسانه و سیاسی، ماهیت کار بازیگر، مفهوم بداهه‌پردازی و دیدگاه شخصی خود از تئاتر به عنوان عامل تغییر اجتماعی می‌پردازد.

عصر روز دوشنبه هفتم بهمن ماه، کتاب «نه گفت‌وگو با روبرتو چولی در باب بداهه پردازی» که توسط خسرو محمودی به فارسی برگردانده شده است، در دانشگاه سینما و تئاتر رونمایی شد.

کتاب مجموعه گفت‌و‌گوها با روبرتو چولی شامل گفت‌وگو‌های مالگورتساتا بارتولا و اشتفان شروئر با این کارگردان تئاتر، توسط نشر بیدگل منتشر شده است.

چولی در این گفت‌وگو‌ها با آوردن مثال‌هایی از بیش از 20 سال کار خلاق در تئاتر روهر آلمان، به توصیف فرایند کار گروهی، مفاهیم زیبایی شناسانه و سیاسی، ماهیت کار بازیگر، مفهوم بداهه‌پردازی و دیدگاه شخصی خود از تئاتر به عنوان عامل تغییر اجتماعی می‌پردازد.

در مراسم رونمایی از کتاب، روبرتو چولی درباره تئاتر ایران و تجربه‌های خود سخن گفت.

همچنین، علی‌اکبر علی‌زاد، کارگردان تئاتر به شرح ویژگی نمایشنامه‌های چولی پرداخت.

در این مراسم، گروه تئاتر دانشگاه سینما و تئاتر، انتشارات بیدگل و محمدرضا خاکی از روبرتو چولی برای خدمات او در معرفی تئاتر ایران به اروپا تقدیر کردند.

روبرتو چولی متولد 1934 در میلان و سرپرست گروه تئاتر روهر آلمان، نخستین کارگردان خارجی است که پس از انقلاب در جشنواره تئاتر فجر حضور پیدا کرد و با آثاری چون «پینوکیو/ فاست»، «باغ آلبالو»، «شازده کوچولو»، «تیتوس آندرو نیکوس» و چند اثر دیگر، هنر نمایشی خود را به تماشاگران ایرانی معرفی کرد.

بداهه پردازی، سرآغاز زندگی

روبرتو چولی بداهه‌پردازی را سرآغاز زندگی می‌داند که از آن می‌توان در تئاتر هم بهره برد.

به باور او، این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که برای فرد چیزی باقی نمانده باشد و او از هیچ، دست به ابداع و نو‌آوری بزند.

چولی تئاتر را بخشی از زندگی می‌داند که برتری‌اش نسبت به زندگی در دور ریختن طرح‌های تکراری است، چرا که در بداهه در هر اجرا با این که طرحی از پیش تعیین شده وجود دارد، می‌توان همه چیز را دور ریخت و از نو شروع کرد.

چولی رسیدن به بداهه‌پردازی را کاری بسیار دشوار و نقطه آغاز کار یک بازیگر می‌داند؛ گاهی یک بازیگر هرگز به کشف این لحظه نمی‌‌رسد و برخی از بازیگران هم می‌توانند تنها یک نقش را بازآفرینی کنند.

چولی می‌گوید که شاید فرو رفتن در برخی از نقش‌های مختلف برای یک بازیگر دشوار باشد، اما بازیگر همواره باید تجربه زندگی یک انسان معمولی را در شرایط مختلف تکرار کند و هر بار به کشف جدیدی برسد.

بداهه‌پردازی برای مقابله با سانسور

روبرتو چولی درباره سانسوری که در فضای فرهنگی ایران حاکم است می‌گوید: در ایران یک کارگردان و بازیگر برای دور زدن سانسور باید دست به بداهه‌پردازی بزند، کاری که هنرمندان تئاتری ایران به خوبی از پس آن برآمده‌اند.

او تئاتر ایران را دارای نوعی زبان شاعرانه می‌داند که بر مخاطبی که به زبان فارسی هم تسلط ندارد، تاثیر می‌گذارد.

چولی، قدیس و سیاح رند

علی‌اکبر علی‌زاد از روبرتو چولی به عنوان «قدیس و سیاح رند» یاد کرد که «فضای خالی تئاتر ایران را یک تنه غصب کرده» و همچون قدیسی پیشگام تبادل فرهنگی دو کشور آلمان و ایران شده است.

علی‌زاد زبان نمایشنامه‌های چولی را جهان شمول دانست که مخاطب دیگر زبان‌ها را از فهم زبان گفت‌و‌گو بی‌نیاز کرده است و او را به مارکوپلو تشبیه کرد که از سفرهایش برای جهانیان، قصه سوغات می‌آورد.