شیرین عبادی، فعال حقوق بشر و برنده جایزه صلح نوبل، از «صندوق حمایت از کودکان ملل متحد»، یونیسف درخواست کرده که به «شرایط نامساعد کودکان در زندان‌های ایران» رسیدگی کند.
خانم عبادی در نامه‌ای خطاب به آنتونی لیک، مدیر اجرایی یونیسف، از دو نوزاد شش و ۱۲ ماهه نام برده که به گفته او «همراه مادران‌شان که به جرم عقیدتی دوران محکومیت را می‌گذرانند، در زندان سمنان هستند اما به خاطر شرایط نامساعد زندان به بیمارستان منتقل شده‌اند».
براساس نامه خانم عبادی این دو نوزاد از دسترسی به وسایل گرم‌کننده و هوای آزاد در زندان سمنان محروم بوده و دچار بیماری‌های عفونی ریه و گوش شده و به خاطر وخامت حال‌شان در بیمارستان بستری شده‌اند.
خبرگزاری مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هرانا، روز ۱۲ دی گزارش داد که بارمان احسانی نوزاد شش ماهه بهایی که به همراه مادش ترانه ترابی در زندان سمنان به‌سر می‌برد، بر اثر عفونت شدید ریه در بخش اطفال یکی از بیمارستان‌های این شهر بستری شد.
طبق این گزارش رسام تبیانیان دیگر نوزاد بهایی در زندان سمنان که به همراه مادرش زهره نیک آئین در این زندان نگهداری می‌شود به عفونت گوش مبتلا شده است.
ترانه ترابی و زهره نیک آئین، شهروندان بهایی در سمنان به اتهام« تبلیغ علیه نظام و عضویت در تشکیلات بهایی» به ترتیب به ۳۰ ماه و ۲۳ ماه زندان محکوم شده‌اند.
خانم عبادی، فعال حقوق کودکان و زنان، در نامه خود تاکید کرده که به جز این دو نوزاد، «هفت طفل زیر شش سال همراه با مادران خود، در زندان سمنان حبس را تجربه می‌‌کنند و ازنظر تغذیه، بهداشت، درمان و دسترسی به فضای آزاد شرایط نامساعدی دارند».
این فعال حقوق بشر تصریح کرده است که در بیشتر زندان‌های ایران تعدادی کودک با مادران‌شان در شرایط نامناسب زندان به‌سر می‌برند.
خانم عبادی از مسئولان یونیسف در ایران خواسته است که از زندان‌های ایران بازدید کنند تا درجریان شرایط نگهداری کودکان قراربگیرند و تعهدات جمهوری اسلامی دربرابر کنوانسیون بین‌المللی حقوق کودک را به مسئولان جمهوری اسلامی یادآوری کنند.
جمهوری اسلامی ایران پیمان‌نامه بین‌المللی حقوق کودک را امضا کرده اما این پیمان‌نامه در ایران الزام‌آور و قانونی نیست زیرا حقوق کودکان در این کشور مطابق این پیمان‌نامه اجرا نمی‌شود.
در این پیمان‌نامه هر فرد زیر ۱۸ سال کودک محسوب می‌شود اما براساس قانون شریعت که در ایران اجرا می‌شود یک فرد ۱۸ ساله کوک به حساب نمی‌آید. درنتیجه نهاد مشخصی در ایران وجود ندارد که از حقوق کودکان دفاع کند و آمار کودکانی که همراه مادران‌شان در زندان‌ها هستند و دیگر کودکان زیر ۱۸ سال در زندان‌ها مشخص نیست.
