طرح نخستین «زادبوم» درباره لاک‌پشت‌هایی است که وقتی سر از تخم درمی‌آورند، راه اقیانوس را در پیش می‌گیرند و می‌روند، اما پس از بلوغ در سی سالگی، برای تخم‌گذاری به زادگاهشان باز می‌گردند.

فیلم سینمایی «زادبوم» آخرین اثر ابوالحسن داوودی در بخش جام جهان‌نمای مسابقه سینمای بین‌الملل این دوره از جشنواره فیلم فجر، در سینمای مطبوعات به نمایش درآمد.

طرح نخستین «زادبوم» درباره لاک‌پشت‌هایی است که وقتی سر از تخم درمی‌آورند، راه اقیانوس را در پیش می‌گیرند و می‌روند، اما پس از بلوغ در سی سالگی، برای تخم‌گذاری به زادگاهشان باز می‌گردند.

ابوالحسن داوودی در آخرین اثر خود به روایتی از نسل‌ها پرداخته که یکی از درونمایه‌های آن مساله مهاجرت است.

فیلمنامه زادبوم را فرید مصطفوی نوشته و طرح اولیه آن را که درباره ارتباط شخصیت اصلی فیلم با زادگاه، خانواده و هویت گمشده‌اش است، رضا میرکریمی تهیه کرده است.

تولید این فیلم دو سال طول کشید و بخش‌هایی از آن در تهران، قشم، دوبی و آلمان فیلمبرداری شده است.

منتقدان با تحسین بازی عمیق رویا تیموریان، عزت‌الله انتظامی و مسعود رایگان در زادبوم، آنها را از شانس‌های دریافت سیمرغ در جشنواره بیست و هفتم فجر می‌دانند.

حوزه هنری و سازمان سینمایی فارابی و ابوالحسن داوودی فیلم زادبوم را با مشارکت بهرام رادان، بازیگر سینما، تهیه و تولید کرده‌اند.

زادبوم، دکترین داوودی در سینما

ابولحسن داوودی در جلسه نقد و بررسی فیلم زادبوم، دغدغه ساخت این فیلم را وجود ایرانیانی دانست که پراکنده و در گوشه و کنار دنیا زندگی ‌می‌کنند و با این که بسیاری از آنها چهره‌های موفقی در محل زندگی خود هستند، اما نمی‌شود ارتباطی میان آنها و سرزمینشان به‌وجود آورد.

داوودی عبور از مراحل، ایده‌ها و سلیقه‌های مختلف را عاملی در تبدیل زادبوم به فیلمی می‌داند که آن را دکترین خود در سینمای ایران و نگاه شخصی خود به جامعه و مسیری که در سه دهه گذشته طی کرده، معرفی می‌کند.

در حالیکه برخی از منتقدان آهنگ کند و طولانی و شیوه شخصیت‌پردازی و روایت فیلم را نقاط ضعف آن می‌دانند و کیفیت اجرای آن را پایین‌تر از فیلم «تقاطع»، اثر دیگر این کارگردان در سال 84 ارزیابی می‌کنند، اما برخی هم آن را فیلمی می‌دانند که جایش خالی بوده است.

تعلق زادبوم به سینمایی که روایت نسل‌ها را می‌گوید و در این روایت، مفاهيم كلان و مقدس بر زندگی و دغدغه‌های انسانی ترجيح داده نمی‌شود، مورد توجه منتقدان این فیلم قرار گرفته است.

از موقعیت‌های کمیک تا دنیای تلخ

ابوالحسن داوودی متولد 1334 در نیشابور، دانش آموخته سینما از مدرسه عالی تلویزیون و جامعه شناسی دانشگاه دانشگاه ملی (شهید بهشتی) است.

او فعالیت هنری خود را با نگارش نقد و مقالات سینمایی آغاز کرد و در سال 1365 با نگارش فیلمنامه «پاییزان» به همکاری فرید مصطفوی که توسط رسول صدرعاملی کارگردانی شد پا به عرصه سینمای حرفه‌ای گذاشت و به کارگردانی پرداخت.

موفق‌ترین فیلم‌های داوودی در قالب‌های طنز و تخیلی ساخته شده است که «جیب‌برها به بهشت نمی‌روند» و «نان و عشق و موتور 1000» از جمله آنها است.

داوودی چند فیلم تلخ از جمله «مرد بارانی» و «تقاطع» را هم در کارنامه کارگردانی خود دارد و این نوع فیلم‌سازی را علاقه اصلی‌ خود در سینما می‌داند.

فیلم تقاطع یک درام اجتماعی- انتقادی است که هرچند از سوی برخی منتقدان به عنوان تقلید بومی شده‌ای از فیلم «تصادف» محصول سال 2005 آمریکا یاد می‌شود، اما تجربه‌ای تازه‌ای از روایت در سینمای ایران است.