تئاتر پارس یکی از قدیمی‌ترین سالن‌های نمایش ایران در خیابان لاله‌زار است که چندی پیش به دلیل بدهی‌های عقب افتاده تعطیل و به مزایده گذاشته شد.
با لغو مزایده فروش تئاتر پارس، سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران اعلام کرد که به زودی این سالن نمایش را می‌خرد.
پس از آن که آگهی مزایده سرقفلی این ساختمان به قیمت بیش از 600 میلیون تومان در روزنامه‌ها منتشر شد، اعضای انجمن هنرمندان تئاتر آزاد که در این سالن به تمرین و اجرا مشغول بودند در نامه‌ای به شهردار تهران، خواستار خرید این سالن توسط شهرداری از مالک اصلی آن، ستاد فرمان امام شدند.
مجید سرسنگی، قائم مقام سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران با اشاره به طی شدن مراحل نهایی کارشناسی برای قیمت‌گذاری یا معاوضه تئاتر پارس گفت: ما معتقديم اين فضا يكی از ميراث‌های فرهنگی شهر تهران است و در صورت فروش از طريق مزايده، كاربری آن تغيير كرده و به نوعی از بين می‌رود.
سرسنگی افزود: پس از اين كه تئاتر پارس را تحويل بگيريم قصد داريم ضمن تعميرات اين بنا از آن به صورت موزه يا مكانی برای اجرای تئاتر بهره‌برداری كنيم.
تئاتر پارس یکی از قدیمی‌ترین سالن‌های نمایش ایران در خیابان لاله‌زار است که چندی پیش به دلیل بدهی‌های عقب افتاده تعطیل و به مزایده گذاشته شد.
بسیاری از هنرمندان بر این باورند که شهرداری تهران با خرید سرقفلی این سالن قدیمی می‌تواند به مشکلات تئاتر پارس پایان دهد.
تئاتر تهران قدیم
وقتی ناصرالدین شاه از سفر اروپایی خود به تهران بازگشت، دستور داد از میان یک باغ خیابانی ساخته شود که از غرب به خیابان علاء‌الدوله (فردوسی) و از شرق تا فیل‌خانه سلطنتی برسد و این خیایان به دلیل باغچه‌های پرگل اطرافش، لاله‌زار نام گرفت.
گراندهتل و نخستین فروشگاه‌های بزرگ به سبک اروپایی در لاله‌زار ساخته شدند و نیمکت‌هایی در اطراف این خیابان قرار داده شد تا به گفته ناصرالدین شاه، به شانزه لیزه پاریس تبدیل شود.
کافه‌ها، سینماها، تئاترها، رستوران‌ها، ساختمان‌های زیبا و فروشگاه‌های اجناس لوکس خارجی که در لاله‌زار ساخته شد، این خیابان را به نماد نوگرایی و هنر ایران تبدیل کرد.
می‌گویند سالن تئاتر پارس به دست یکی از شاگردان عبدالحسین نوشین، پدر تئاتر مدرن ایران در سال 1302 با عنوان «فرهنگ» راه‌اندازی و توسط خود او افتتاح شد و هنرستان موسیقی هم توسط کلنل وزیری در طبقه همکف آن گشایش یافت.
هنرمندانی چون عزت‌الله انتظامی، علی نصیریان، داریوش اسدزاده و مرتضی احمدی نخستین نمایش‌های خود را در تئاترهای پارس و نصر لاله‌زار اجرا کردند.
پس از انقلاب ایران، کاباره‌های لاله‌زار مصادره شدند، در سینماها و تئاترها بسته شد و همگی به سازمان تبلیغات اسلامی سپرده شد.
سرقفلی تئاتر پارس هم در کنار حق بهره‌برداری از منافع آن، با حکم دادگاه انقلاب در اختیار ستاد اجرایی فرمان امام گذاشته شد و سال‌ها پیش به منظور استفاده، در اختیار گروهی از افراد فرهنگی قرار گرفت.
در حالی که در طول این سال‌ها صنف فروشندگان لوازم برقی، خیابان لاله‌زار را در اختیار گرفته‌اند و تئاتر پارس هم در این میان گم شده است، اداره‌کنندگان این سالن با مشکلات زیادی برای روشن نگاه داشتن چراغ آن روبه‌رو بوده‌اند.
کمبود بازیگر به دلیل مشکلات مالی، کمبود امکانات، وجود صندلی‌های نامناسب برای تماشاگران و همچنین وضعیت نامناسب اطراف ساختمان تئاتر پارس سبب شده است که تا روز به روز از شمار تماشاگران آن کم شود.
سرانجام پس از نامه‌نگاری‌های هنرمندان و گردانندگان، ساختمان تئاتر نصر به عنوان بنای ملی به ثبت رسید و به این ترتیب امکان هرگونه تغییر کاربری از آن گرفته شد، اما خریداری آن توسط شهرداری و بازسازی آن برای بهره‌برداری دوباره اتفاقی است که می‌تواند سرنوشت آن را تغیییر دهد.
