آخرين نشست پژوهشی مونولوگ (تک گویی) گروه تئاتر ليو در سال 87 به اجرای نمايش «نگاه خيره خداوند» نوشته محمد رضايی‌راد به كارگردانی ساسان پيروز و بازی حسن معجونی اختصاص داشت که در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
آخرين نشست پژوهشی مونولوگ (تک گویی) گروه تئاتر ليو در سال 87 به اجرای نمايش «نگاه خيره خداوند» نوشته محمد رضايی‌راد به كارگردانی ساسان پيروز و بازی حسن معجونی اختصاص داشت که در تالار انتظامی خانه هنرمندان ایران برگزار شد.
محمد چرمشیر، نمایشنامه نویس پس از پایان این نمایش با تقدیر از نمایشنامه و گروه اجرای آن، درباره مونولوگ سخن گفت.
گروه تئاتر لیو در سال 1376 کار خود را با فعالیت‌های آموزشی و کار بر روی متونی که جنبه اجرایی- بصری قوی‌تری دارند آغاز کرد.
این گروه برای تهیه متون تک شخصیتی برای اجرا و همچنین بالا بردن کیفیت منابع ایرانی و جدید مونولوگ، با موضوع مونولوگ همایش‌های ماهانه برگزار کرده است.
نيمه دوم پروژه مونولوگ گروه تئاتر ليو از ارديبهشت سال آينده آغاز خواهد شد.
انسان، محور مونولاگ‌ها
به گفته محمدچرمشیر، انسان محور و موضوع تمام مونولوگ‌ها است و انگیزه اجرای مونولوگ، سخن گفتن درباره انسان ناب و خالص است.
از نظر چرمشیر، اگر چه در بسیاری از مونولوگ‌ها حضور انسان مجهول است، اما باز هم محور اصلی انسان است و درباره انسان سخن گفته می‌شود.
در مونولوگ شخصیت تنها حرف‌های خود را نمی‌زند، بلكه به جهانی كه بر او می‌خواهد مسلط شود، پاسخ می‌دهد.
محمد چرمشی ادامه می‌دهد: در این شرایط دیگر با تک صدایی روبه‌رو نیستیم، بلكه به چندصدايی می‌رسيم، اما اگر اين مشاركت انجام نشود، ديگر موضوعيت مونولوگ كه همان انسان ناب و عام است از بين می‌رود.
اهمیت توجه به مخاطب
در نشست پژوهشی مونولوگ تئاتر لیو، بی‌توجهی به مخاطب به عنوان یکی از مشکلات بزرگ مونولوگ‌های ایرانی برشمرده شد و این پرسش مطرح شد که آيا مخاطب هم از شنيدن اين سخنان لذت می‌برد يا نه.
چرمشیر در این نشست در اشاره به نمایشنامه نگاه خيره خداوند گفت: مثلا شیطان از جهان صحبت می‌کند و این حق را دارد که برای خودش مخاطب پیدا کند و ما از زبان مخاطبان شیطان است که حرف او را می‌شنویم.
بر این اساس در واقع گفتن و شنیدن در محیط اتفاق می‌افتد و در بسیاری از مواقع، مخاطبان هستند که تصمیم می‌گیرند چه چیزی را بشنوند.
چرمشیر با تاکید بر اینکه انسان همواره نیاز به گفتن و شنیدن دارد می‌گوید: هر زمان كه مخاطب را از شكل منفعل خود خارج كرده‌ايم و دليل شنيده شدن سخنان‌مان را برای او روشن كرده‌ايم، مونولوگ توانسته در انجام کار خود موفق باشد.
محیط امن تماشاگر
به باور محمد چرمشیر، هنگامی که مونولوگی یا تک گویی اجرا می‌شود، باید برای مخاطب هم ميزانسن طراحی شود.
تنها با این روش است که محیط امنی برای مخاطب به وجود می‌آید وگرنه همواره این سوال برای مخاطب مطرح است که این گفته‌ها چه ارتباطی به او دارد.
به نظر می‌رسد که مشكل مونولوگ‌های ایرانی این است كه از بدو پيدايش، ارتباط شخصیت با مخاطب قطع می‌شود و نه تنها با اجرا رابطه برقرار نمی‌کند، بلکه سردرگم از سالن نمایش را بیرون می‌رود.
