محمدحسین صفار هرندی، وزیر ارشاد در مراسم پایانی دوره نخست این جشنواره که 13 اسفند در تالار وحدت برگزار شد، اعلام کرد که نادیده گرفتن هنرهای تجسمی دیگر از بین رفته است.

با پایان یافتن نخستین دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر، هریش شیوا در بخش نقاشی، فرزین هدایت‌زاده در بخش مجسمه، امیر رستمی در بخش عکس، محمود آزادنیا در بخش کاریکاتور توسط هیات داوران برگزیده شناخته شدند و به دوسالانه ونیز فرستاده می‌شوند.

بخش پوستر نخستین دوره این جشنواره برگزیده‌ای نداشت و 29 هنرمند برجسته هنرهای تجسمی در مراسم اختتامیه نشان درجه یک هنری معادل دکترا دریافت کردند.

محمدحسین صفار هرندی، وزیر ارشاد در مراسم پایانی دوره نخست این جشنواره که 13 اسفند در تالار وحدت برگزار شد، اعلام کرد که نادیده گرفتن هنرهای تجسمی دیگر از بین رفته است.

وزیر ارشاد همچنین از برگزاری جشنواره هنرهای تجسمی در رشته‌های بیشتر و در زمان ثابت 12 بهمن تا 12 اسفند در سال آینده خبر داد.

آثار ارائه شده به نخستین جشنواره بین‌المللی هنرهای تجسمی فجر با موضوع امید به آینده از 12 بهمن تا 12 اسفند در موزه هنرهای معاصر، فرهنگسرای نیاوران، موزه انقلاب برج آزادی و خانه هنرمندان به نمایش گذاشته شد.

کارگاه نقاشی موزه تا موزه

با وجود این که جشنواره هنرهای تجسمی فجر پایان یافته است، اما کارگاه نقاشی خیابانی با عنوان «از موزه تا موزه» که پیش از این در برنامه جشنواره بود، به دلیل مناسب نبودن شرایط آب و هوایی برگزار نشد.

قرار است این کارگاه در تاریخ 15 اسفند با حضور یک هزار هنرمند در قالب 30 گروه 33 نفره در خیابان‌های کنار پارک لاله تهران برپا شود.

هر کدام از گروه‌های حاضر در این کارگاه که از سوی یک استاد هدایت و مدیریت می‌شوند 100 متر پرده داربست و هر هنرمند 15 متر فضا دارند تا اثر خود را ارائه کند.

این کارگاه با عنوان «سی‌امین سال پیروزی انقلاب اسلامی» که سه کیلومتر طول دارد، سه گروه برگزیده خواهد داشت که جوایزی به برگزیدگان آن داده خواهد شد.

برخی هنرمندان معتقدند که این کارگاه آموزشی با موضوع ویژه خود و این ابعاد گسترده نمی‌تواند به یک اتفاق هنری تبدیل شود، چرا که هر دانشجویی می‌تواند وارد این کارگاه شود اما این باعث نمی‌شود که بتواند اثری منحصر به فرد خلق کند حتی اگر زیر نظر یک استاد با تجربه کار کند.

برگزارکنندگان جشنواره هنرهای تجسمی بر این باورند که برگزاری بزرگ‌ترین و طولانی‌ترین کارگاه خیابانی ایران می‌تواند مانند کشورهای دیگر جهان به عنوان یک جریان هنری موثر، پیش‌رو و پرهیجان، انگیزه زیادی در هنرمندان به وجود آورد تا حرکتی هنری و حرفه‌ای انجام شود.

با این حال برخی از استادانی که قرار است بر طرح‌های دانشجویان نظارت کنند، می‌گویند که برپایی کارگاه‌های آموزشی از این دست تنها برای ایجاد شور و نشاط در میان هنرمندان جوان مناسب است.

جشنواره‌ای که راه در پیش دارد

نخستین دوره جشنواره هنرهای تجسمی در حالی برگزار شد که شکل‌گیری دو جشنواره تئاتر و سینما در سال 1360 و برگزاری جشنواره موسیقی با فاصله سه سال، دوره‌های مختلفی را پشت‌سر گذاشته‌اند.

برگزارکنندگان این جشنواره قصد دارد آن را به عنوان پنجمین جشنواره رسمی و دولتی کشور در تقویم هنری ثبت کنند، اما در سال نخست برگزاری بسیاری از هنرمندان صاحب‌نام از آن استقبال نکردند.

با وجود این که آثار ارائه شده به جشنواره در نقاط مختلف به نمایش گذاشته شد، اما به نظر می‌رسد کارشناسان و منتقدان به آنها توجهی نکردند.

در این میان برخی هم تکراری بودن آثار را ضعف بزرگی دوره نخست این جشنواره می‌دانند که در سال‌های گذشته هنرهای تجسمی را تحت تاثیر قرار داده است.

از طرفی، کمبود فضای نمایشگاهی یکی دیگر از مشکلات این جشنواره دانسته شده است که با توجه به انبوه آثار ارائه شده، از خانه هنرمندان هم به عنوان چهارمین محل نمایش آثار استفاده شد و به تعطیلی نمایشگاه‌های این مرکز و اعتراض هنرمندان انجامید.