به گفته معاون فرهنگی وزارت علوم، حضور کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری و طرفداران فکری آن‌ها در دانشگاه‌‌ها، استراتژی وزارت علوم است.

با نزدیک شدن به زمان برگزاری دهمین دوره انتخابات ریاست ‌جمهوری، معاون فرهنگی وزارت علوم می‌گوید که حضور کاندیداها و طرفداران فکری آن‌ها در دانشگاه‌‌ها، استراتژی وزارت علوم است.

این سخن از آن رو مطرح شده است که هیات نظارت برخی از دانشگاه‌ها از سخنرانی کاندیداها جلوگیری کرده و حضور آن‌ها را در دانشگاه پیش از تایید صلاحیت‌شان توسط شورای نگهبان، چالش‌برانگیز خوانده بودند.

از سوی دیگر، وزارت علوم مشخص نکرده است که آیا در صورتی که دانشجویان بخواهند از اعضای احزابی مانند سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی، جبهه مشارکت و یا نهضت آزادی برای سخنرانی در دانشگاه دعوت کنند، آیا حاضر به همکاری با آنان هست یا خیر؟

شواهد موجود در طول چهار سال گذشته نشان می‌دهد که دولت نهم روی خوشی به فعالیت‌های سیاسی دانشجویان به ویژه دانشجویان منتقد سیاست‌های دولت نشان نداده و حتی تعدادی از دانشجویان عضو تحکیم وحدت را بازداشت و از ادامه تحصل آن‌ها جلوگیری کرده است.

در این صورت این گمانه‌زنی به‌وجود می‌آید که استراتژی وزارت عاوم در شرایط انتخابات، با سیاسی‌کاری‌های حزبی و جناحی و بهره‌گیری از تریبون دانشجویی ارتباط دارد.

از سوی دیگر با توجه به این‌که هفته گذشته، مسئولان استان فارس از سخنرانی محمد خاتمی، کاندیدای انتخابات ریاست‌جمهوری در شیراز جلوگیری کرده بودند، به نظر می‌رسد استراتژی‌ انتخاباتی دولت نهم در شرایط مختلف متفاوت و با سیاسی‌کاری همراه است.

نسخه وزارت علوم برای تشکل‌های دانشجویی

بسیاری از دانشجویان و ناظران سیاسی بر این نظرند که فعالیت‌های دانشجویی باید خودجوش و برآمده از تفکر و ایده دانشجویان باشد و تشکل‌های دانشجویی باید به‌دور از وابستگی‌های حزبی، عملکرد دولت و حکومت را نقد کنند.

محمدباقر خرمشاد، معاون فرهنگی وزارت علوم همزمان با انتخابات ریاست‌جمهوری گفته که بهتر است تشکل‌های دانشجویی به معرفی دوباره تفکر خود بپردازند و گروه مقابل را تخریب نکنند.

وی همچنین به دانشجویان توصیه کرده است که همانند انتحابات مجلس هشتم، میزگردهای زاویه‌دار و مناظره‌های انتخاباتی برگزار کنند و حتی الگویی برای احزاب باشند.

وزارت علوم در شرایطی به دانشجویان تاکید می‌کند که الگوی مبتنی بر خرد، منطق، تفاهم و تعامل را دنبال کنند که رعایت این الگو در دولت نهم و وابسته‌های حزبی آن‌ها در دانشگاه، همواره مخدوش بوده است.

باید دید استقبال وزارت علوم از کاندیداها و گروه‌‌های طرفدار آن‌ها برای سخنرانی در دانشگاه، تا چه اندازه اجازه می‌دهد که تریبون دانشجویی به طور یکسان در اختیار همه گروه‌ها قرار گیرد و تا چه اندازه امنیت و سلامت در این فضا تضمین می‌شود.