پشت کوه جایی است که آدم‌ها و دیوها در کنار هم به سادگی زندگی می‌کنند. البته برخی از این آدم‌ها اخلاق ناپسندی دارند و دیوها را آزار می‌دهند و به شغل دیوکشی مشغول هستند.
عروسک‌های علیرضا میراسدالله در قالب نمایشگاهی گروهی از 10 تا 20 اسفند ماه در گالری آریا در معرض دید عموم قرار گرفت.
میراسدالله این بار برای آدم‌های عروسکی این مجموعه عنوان «پشت کوهی» را انتخاب کرده است.
پشت کوه جایی است که آدم‌ها و دیوها در کنار هم به سادگی زندگی می‌کنند. البته برخی از این آدم‌ها اخلاق ناپسندی دارند و دیوها را آزار می‌دهند و به شغل دیوکشی مشغول هستند.
برخی هم دیو‌کش هستند و دیوها را با خود حمل می‌کنند.
به تعبیر میراسدالله، نه تنها در پشت کوه بلکه در هیچ جای جهان دیگر فرشته‌ای زندگی نمی‌کند و نسل آنها منقرض شده است.
عروسک‌های این مجوعه شامل تعدادی بچه مادر و پدر و دیو هستند که برای سه انیمیشن عروسکی توسط علیرضا میراسدالله طراحی و ساخته شدند.
میراسدالله در این سه انیمشین عروسکی پنج دقیقه‌ای، به مدرسه‌ای می‌پردازد که در آن اتفاقات عجیب، غریب و بامزه‌ای می‌افتد.
از نظر میراسدالله مادر و پدرهای پشت کوهی بیش از هر چیزی تنها به تحصیل بچه‌هایشان فکر می‌کنند.
ساختن انیمیشن راهی برای زنده ماندن عروسک‌ها
علیرضا میراسدالله متولد 1352 تهران نویسنده، نقاش، عکاس و مجسمه‌ساز است که در یک سال گذشته به ساخت انیمیشن‌های عروسکی روی آورده است.
میراسدالله که علاقه‌ای به ساخت انیمیشن‌های خطی ندارد می‌گوید: پیش از این عروسک‌هایم را می‌ساختم و در قالب نمایشگاه در معرض دید علاقمندان می‌گذاشتم؛ اما با اتمام نمایشگاه و فروش تعداد محدودی از عروسک‌ها، تعدادی را هم به دوستانم هدیه می‌دادم.
او ادامه می‌دهد: عکس برخی از این عروسک‌ها که داستان‌شان را هم نوشته‌ام در کتاب‌هایم منتشر شده‌اند اما بقیه عروسک‌ها با فروش‌شان گویی به فراموشی سپرده شده‌اند.
علیرضا میراسدالله با ساخت انیمیشن قصد دارد که به گونه‌ای از فراموشی این عروسک‌ها و مرگ آنها جلوگیری کند.
عروسک‌های این مجموعه در عین سادگی و جذابیت و شادی که زیر پوستشان موج می‌زند به نظر برخی از بازدیدکنندگان این نمایشگاه زشت هستند.
چهره‌هایی که شاید در جامعه امروز کمتر دوست داشته باشیم ببینیم و یا با آنها وارد گفت‌وگو شویم.
مردم گرفتاری که زشت شده‌اند
میراسدالله که پیش از این پنج نمایشگاه عروسک برپا کرده و در دوره‌ای هم به ساخت عروسک شخصیت‌های فرهنگی و هنری از جمله شجریان، کیارستمی و یا کیمیایی روی آورده، این روزها معتقد است اهمیتی ندارد که عروسک آدم‌هایی که هر روز عکس‌شان در روزنامه‌ها منتشر می‌شود را بسازد.
او دوست دارد عروسک آدم‌هایی که هر روز از کنارشان بی‌تفاوت عبور می‌کنیم را بسازد و دلیل زشت شدن عروسک‌هایش را در سه و چهار سال اخیر، گرفتاری‌های مردم می‌داند که به واسطه مشکلات هر روز خمیده‌تر و افسرده‌تر می‌شوند.
مواد اصلی عروسک‌های میراسدالله را خمیر گل چینی، سیم، لاتکس، سرب و پارچه تشکیل می‌دهند که در پروسه‌ای یک ماهه همه با هم ساخته می‌شوند.
میراسدالله هر بار حدود 20 عروسک می‌سازد و قصد ندارد با پرکاری انبوهی عروسک بسازد که خیلی از آنها به هم شبیه هستند و شخصیت واقعی خودشان را پیدا نکرده‌اند.
مجسمه‌سازی که قصه عروسک‌هایش را خود می‌سازد
این مجسمه‌ساز که در رشته‌های تحصیلی چون میکروبیولوژی، تئاتر، طراحی صنعتی و انیمیشن تحصیل کرده، تنها رشته انیمیشن را به پایان رسانده و باقی رشته‌ها را نیمه کاره رها کرده است.
او بیش از هر چیزی نوشتن را دوست دارد و معتقد است که همه آدم‌ها قصه‌های جالبی دارند که می‌شود رویشان کار کرد اما ضرورتی ندارد که به همه آنها نزدیک شد و قصه‌شان را کشف کرد چرا که با تخیل می‌شود بسیاری از این قصه‌ها را نوشت.
نویسنده کتاب «آدم‌های معمولی» معتقد است که نمونه‌های عروسک‌هایش در ایران ساخته نمی‌شوند و بیشتر، عروسک سازهای اروپای شرقی به ساخت چنین مجسمه‌هایی البته با فرم‌ها و تکنیک‌های پیچیده گرایش دارند.
میراسدالله علاقه‌ای به این ندارد که مردم از عروسک‌هایش خوششان بیاید و قصد ندارد برای خوش‌آیند مردم عروسکی را بسازد و یا قصه‌اش را بنویسد.
او انتظار جایزه گرفتن هم ندارد و می‌گوید: کسی حاضر نیست به من جایزه بدهد چون همه از دیدن واقعیت حالشان بد می‌شود.
سلام ممنونم از گزارش خوبتون
اگه ميشه زودتر خبر بدين ما هم بيايم نمايشگاه......
باز هم ممنون