آخرین رویداد موسیقی مهم سال تغییر مدیریت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و محمدحسین احمدی جای خود را به محمدعلی خبری داد تا نظارت بر انتشار موسیقی ایران را به دست گیرد.
ناکامی کریس دی‌برگ از کنسرت ایران
با وجود پیگیری‌های موسسه برگزارکننده کنسرت گروه آریان با حضور کریس دی‌برگ، مجوز اجرای این کنسرت صادر نشد.
برگزاری کنسرت کریس دی‌برگ، خواننده ایرلندی و از چهره‌های سرشناس موسیقی جهان در ایران نه تنها می‌توانست یکی از بزرگ‌ترین وقایع سال را رقم بزند، بلکه چنین رویدادی می‌توانست در تاریخ موسیقی ایران تا امروز بی‌سابقه باشد.
حضور کریس دی‌برگ در یک کنفرانس خبری در تهران و بررسی جوانب کار برگزاری کنسرت مشترک با گروه موسیقی آریان در اردیبهشت ماه سال 87 و با استقبال زیادی از سوی مخاطبان همراه شد.
برگزارکنندگان اعلام کردند که این کنسرت در آبان 87 برگزار می‌شود، اما پس از کنفرانس خبری، منابع خبری اعلام کردند که هیچ درخواست برگزاری کنسرتی برای این خواننده به دفتر موسیقی ارسال نشده است.
تنها نتیجه همکاری گروه آریان و کریس دی‌برگ یک قطعه موسیقی بود که در آلبوم جدید آریان با نام «بی تو، با تو» هم‌زمان با برگزاری کنفرانس خبری کریس دی‌برگ به بازار عرضه شد.
استاد پر کار موسیقی
سال 1387 برای استاد آواز ایرانی سال پرکاری بود. محمدرضا شجریان در سال گذشته کارگاه تخصصی آواز خود را ادامه داد و دوره پیشرفته آواز را برگزار کرد.
محمدرضا شجریان اواخر خرداد و اوایل تیر کنسرتی با گروه شهناز برگزار کرد؛ فرزندش همایون برای نخستین بار در این کنسرت حضور نداشت و مژگان شجریان نوازنده سه تار، پدرش را همراهی کرد.
محمدرضا شجریان دو شب دیگر در جشن موسیقی ایران به اجرای کنسرت پرداخت.
سال کسالت پاپ
موسیقی پاپ در 1387 سال کسالت‌باری را پشت سر گذاشت و نیمه اول سال تقریبا کنسرت قابل توجهی با این سبک برگزار نشد.
علیرضا عصار، مانی رهنما، مهران مدیری و پیمان یزدانیان با کمک سازمان یونیسف یک کنسرت پاپ برگزار کرند.
شماری از هنرمندان پاپ در جشنواره موسیقی فجر کنسرت برگزار کردند، اما بیشترین اجراهای پاپ در روزهای پایانی سال 87 برگزار شد.
بسیاری از هنرمندان و علاقه‌مندان موسیقی که برگزاری کنسرت‌های پایان سال را بی‌ارتباط با انتخابات ریاست جمهوری نمی‌دانند، بر این باورند که در ماه‌های آغازین سال 1388 کنسرت‌های متنوع‌تری برپا شود.
حذف جایزه بهترین آلبوم‌های سال
خانه موسیقی ایران قرار بود از سال 1387 هم‌زمان با برگزاری نهمین جشن خانه موسیقی، جوایزی به بهترین آلبوم‌های موسیقی سال اهدا کند.
ناشران آثار خود را برای ارزیابی به دبیرخانه جشن ارسال کردند، اما دبیر این جشن در روز برگزاری مراسم اعلام کرد که بررسی آلبوم‌های موسیقی به سال آینده موکول می‌شود و تندیس‌ها برای نهمین سال متوالی از سوی خانه موسیقی به پیشکسوتان موسیقی اهدا شد.
این در حالی بود که داوران آلبوم‌ها را بررسی و برگزیده‌ها را انتخاب کرده بودند، اما خانه موسیقی برای جلوگیری از اختلاف میان هنرمندان از اعلام نتایج منصرف شد و حسرت آن را باقی گذشت.
حاشیه‌های آهنگ رمان کلیدر
کنسرت محمدرضا درویشی و حسین علیزاده با همراهی ارکستر سمفونیک ملی اوکراین، کنسرت پرصدا و حاشیه‌دار زمستان 87 بود.
درویشی قطعه‌ای را که به سفارش ناشر کتاب کلیدر نوشته بود در این کنسرت به همراه ارکستر ملی اوکراین اجرا کرد.
این اجرا سبب شد محمود دولت‌آبادی و ناشر کلیدر، حقوق مالکیت معنوی این اثر موسیقایی را از آهنگساز آن مطالبه کنند.
محمدرضا درویشی به استناد بندهایی از قوانین کپی رایت که آهنگسازی به صورت برداشت آزاد از اثر را مجاز می‌داند، حقوقی برای مولف و ناشر کلیدر قائل نشد.
برخی از شنوندگان، قطعه کلیدر را مناسب حال و هوای این رمان مشهور ندانستند و به آهنگسازی مثل درویشی که شناخت زیادی از موسیقی‌های بومی ایران دارد، اعتراض کردند که چرا از موسیقی خراسانی یا بومی ایران برای ساخت این قطعه استفاده نکرده است.
تغییر مدیریت دفتر موسیقی
آخرین رویداد موسیقی مهم سال تغییر مدیریت دفتر موسیقی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بود و محمدحسین احمدی جای خود را به محمدعلی خبری داد تا نظارت بر انتشار موسیقی ایران را به دست گیرد.
محمدعلی خبری در مدت کوتاهی به یکی از چهره‌های خبرساز سال 1387 تبدیل شد.
او در گفتگویی اعلام کرد که برای هر کدام از هنرمندان که خواهان برگزاری کنسرت هستند، تنها مجوز دو شب کنسرت صادر می‌شود، اما پس از اعتراض هنرمندان به این شیوه جدید، گفته شد که این قانون از دوره مدیریت قبلی وجود داشته و مدیریت جدید تنها تصمیم گرفته است که آن را اجرا کند.
