در پی تعطیل شدن کارگاه‌های دکور و لباس نمایش‌ها از دو سال پیش و وضعیت نابسامان دکورهای نمایشی، هنرمندان عرصه تئاتر به ضرورت راه‌اندازی مکانی برای نگهداری از دکورها اصرار می‌کنند.
در پی تعطیل شدن کارگاه‌های دکور و لباس نمایش‌ها از دو سال پیش و وضعیت نابسامان دکورهای نمایشی، هنرمندان عرصه تئاتر به ضرورت راه‌اندازی مکانی برای نگهداری از دکورها اصرار می‌کنند.
خارج شدن مدیریت کارگاه دکور از اداره کل هنرهای نمایشی، مشکلاتی را برای حوزه تئاتر کشور ایجاد کرده و اعتراض بسیاری از هنرمندان تئاتری را برانگیخته است.
پوسیدن و از بین رفتن دکورها پس از به پایان رسیدن اجرای گروه‌های نمایشی یا در فاصله اجرای نمایش‌ها در جشنواره‌ها و اجرای آنها برای عموم در دو سال گذشته به مشکلی تبدیل شده است که گریبان بسیاری از گروه‌های نمایشی را گرفته است.
برخی از کارشناسان بر این باورند که نبود مکانی برای نگهداری دکور نمایش‌ها که جزوی از آثار فرهنگی به شمار می‌روند موجب روی آوردن گروه‌ها به ساخت دکورهایی با کیفیت پایین و هزینه کم خواهد شد.
از طرفی دیگر با تغییر نوع قرارداد نمایش‌ها که دستمزد طراحی و ساخت صحنه و لباس را در اختیار کارگردان اثر و گروه نمایشی قرار داده است، هزینه ساخت و ساز دکور برای گروه‌ها بیشتر شده است.
پیش از این طراحان صحنه طبق قراردادی که مرکز هنرهای نمایشی با کارگاه دکور داشت سفارش ساخت دکورهای خود را به افرادی می‌دانند که در زمینه ساخت دکور نمایش تخصص داشتند.
بسیاری معتقدند خرید مصالح از سوی کارگاه دکور و حضور افراد متخصص در ساخت دکورها در مقایسه با شیوه‌ای که در این مدت در پیش گرفته شده، صرفه‌جویی در هزینه‌ها را در بر داشته است.
به نظر می‌رسد که تعطیلی کارگاه دکور، نابودی کل تئاتر را در پی داشته باشد، چرا که نمایشنامه‌نویسان تلاش خواهند کرد به شیوه‌ای بنویسند که نیاز به طراحی صحنه احساس نشود و کارگردان و بازیگران نیز ناچار خواهند شد شیوه خود را تغییر داده و در صحنه‌های خالی به خلق فضای نمایشی خود بپردازند.
از فروش دکور به سمساری تا خصوصی‌سازی
سیامک احصایی کارگردان و طراح صحنه تئاتر که نمایش «ترمینال» را با فاصله دو سال از اجرای جشنواره‌ای آن از ماه خرداد در تالار مولوی به صحنه می‌برد، با ابراز نگرانی از چگونگی آماده‌سازی دکور نمایش خود گفت که بخش زیادی از این دکور از بین رفته و نیازمند دوباره‌سازی است.
او که بیشتر بودجه خود را صرف ساخت دکور کرده بود، می‌گوید: آيا اداره كل هنرهای نمايشی برای ساخت‌وساز آن دوباره متقبل هزينه می‌شود يا اين‌كه ما هم ناچار می‌شويم مانند بسياری از گروه‌ها سردستی با اين موضوع روبرو شويم؟
این در حالی است که چندی پیش فرهاد مهدوی، مسوول گروه تئاتر «مونگو» از فروخته شدن دکور نمایش «آگاممنون» نوشته و کار همایون غنی‌زاده که در بیست و هفتمین جشنواره تئاتر فجر در تالار مولوی اجرا شد و در همین تالار نگهداری می‌شد، خبر داد.
به گفته مهدوی آنها پس از مدتی که به درخواست مدیریت تالار مولوی برای تغییر مکان دکور به تالار می‌روند از فروخته شدن دکور به سمساری و به دستور مرکز هنرهای نمایشی روبرو می‌شوند.
با این که این موضوع از سوی اداره کل هنرهای نمایشی تکذیب شد و از تالارهای نمایشی هم نمی‌توان انتظار داشت تا از دکورهای نمایشی نگهداری کنند، اما بسیاری از هنرمندان معتقدند که باید چنین محل‌هایی را در کنار تالارهای نمایشی بنا کرد.
قطب‌الدین صادقی، کارگردان و مدرس تئاتر می‌گوید: در تمام دنیا تئاتر‌های حرفه‌ای برای خود کارگاه دکور و لباس دارند و به صورت متمرکز عمل می‌کنند، ولی در ایران تمام امکانات موجود از بین رفته و همه چیز متلاشی شده و تئاتر روز به روز فقیرتر می‌شود.
گفتنی است حسین پارسایی، مدیر مرکز هنرهای نمایشی در آخرین روزهای سال 87 اعلام کرد که این مرکز آمادگی آن را بخش کارگاه دکور و لباس را به بخش خصوصی واگذار کند.
اما رضا حامدی‌خواه، کارگردان تئاتر با اشاره به این که تئاتر در ذات خود و در تمام دنيا با حمايت‌های دولت سر پا می‌ماند این سوال را مطرح می‌کند که حتی اگر هدف ما ايجاد تئاتر خصوصی باشد در چنين شرايطی چگونه می‌توان جزييات آن را، آن هم به شكلی كاملا عجولانه خصوصی كرد.
