برگزار کردن کنسرتهای موسیقی در ایران مشکلاتی به همراه دارد که هزینه بالای اجرا در برخی موارد مانع از برگزاری اجرای زنده گروههای فعال موسیقی میشود.
اکنون اجاره محل مناسب بیشترین هزینه اجرای کنسرت موسیقی است که برای هر شب اجرا رقمی بین 15 تا 20 میلیون تومان برآورد شده است.
نیاوران و سعدآباد
سال گذشته، برگزارکنندگان اجراهای موسیقی زنده در فضای باز کاخ نیاوران و سعدآباد با حداکثر ظرفیت چهار هزار نفر، برای هر شب اجرا 20 میلیون تومان پرداخت میکردند که احتمال میرود این رقم در سال جدید افزایش پیدا کند.
به این مبلغ باید هزینههای حراست، تجهیزات و گروه صدابرداری، اجاره صندلی و هزینههای آمادهسازی محل را هم اضافه کرد.
گفتنی است هزینه اجاره محوطه چمن کاخ نیاوران و سعدآباد برابر با هزینههای یک شب اجاره سالن رویال آلبرت لندن است.
تالار بزرگ کشور
تالار بزرگ کشور که هر گروهی نمیتواند در آن به اجرای برنامه بپردازد، با ظرفیت حدود سه هزار و 200 نفر به قیمت 15 میلیون تومان برای هر شب اجاره داده میشود.
تالار کشور به برگزارکنندگان کنسرت اجازه نمیدهد از سیستم صدابرداری خود استفاده کنند و باید سیستم صدابرداری همان سالن را که هزینهای برای نصب یا جابهجایی آن نمیکند، اجاره کرده و چهار میلیون تومان پرداخت کنند.
برگزارکنندگان با حساب هزینه حراست سالن، تصویربرداری و سیستم برق اضطراری، رقمی نزدیک به 21 میلیون تومان در هر شب پرداخت میکنند.
وزارت کشور تالار کوچکی هم دارد که از سال گذشته برای برگزاری کنسرتها مورد استفاده قرار میگیرد.
این سالن با 600 صندلی، شبی چهار و نیم میلیون تومان اجاره داده میشود که هزینه سیستم صوتی، برق اضطراری و تصویربرداری اجباری هم به آن اضافه میشود.
میلاد، وحدت و رودکی
سالن میلاد که در محل دائمی نمایشگاههای تهران قرار دارد، تا چند سال پیش از بهترین سالنهای اجرای کنسرت به شمار میآمد، اما به دلایل نامشخص مسئولان این سالن از اجاره دادن آن برای کنسرت سر باز زدند و به مشکلات افزودند.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که مسئول امور فرهنگی و هنری کشور است به جز تالارهای وحدت و رودکی سالن دیگری در اختیار ندارد و این دو سالن هم در اختیار همه گروههای موسیقی قرار نمیگیرد.
مسئولان این وزارتخانه بارها از تاسیس سالنی با ظرفیت بالا برای اجرای برنامههای هنری خبر دادهاند که تا امروز این اتفاق نیفتاده است.
همچنین سالنهایی که بدون واسطه و برای اجرای کنسرتهای موسیقی در اختیار وزارت ارشاد است، تعرفه قیمت مشخصی ندارد.
اجاره سالنهای وحدت و رودکی که زیر نظر بنیاد رودکی اداره میشود، با توجه به هر برنامه موسیقی و قیمت بلیت که برگزار کنندگان اعلام میکنند، متفاوت است.
این قیمتها از 5 تا 12 هزار تومان برای هر صندلی تغییر میکند که با توجه به ظرفیت 800 نفری، تالار وحدت اجارهای بین چهار تا 10 میلیون تومان خواهد داشت.
این در حالی است که همه بلیتها فروخته نمیشود و بخشی از ظرفیت سالنها برای میهمانان کنسرت در نظر گرفته میشود.
گفتنی است تالار بزرگ کشور در هر اجرا 200 صندلی را به میهمانان خود اختصاص میدهد.
شرایط نامناسب سالنها
در سالهای گذشته، سالن سینمایی اریکه ایرانیان که از نظر آکوستیک و صدادهی سازها مشکلاتی دارد، برای اجرای کنسرت استفاده شده و اجاره آن با 800 صندلی، 12 میلیون تومان در شب اعلام شده است.
سالن دیگری هم که از سال گذشته به این سالنها اضافه شده است، اشکالاتی جدی دارد که آن را به محلی نامناسب برای برگزاری کنسرت تبدیل میکند.
این سالن دو هزار صندلی دارد، اما شمار زیادی از آنها پشت ستونهای بزرگ سالن قرار گرفتهاند.
ظرفیت مفید سالن برای کنسرت، هزار و 700 نفر است و برای اجاره آن شبی 15 میلیون تومان دریافت میشود.
این سالن سیستم صوتی ندارد و هزینه تامین آن بر عهده برگزار کنندگان کنسرت است.
هزینههای دیگر
هزینههای دیگر چون هزینه پلیس امنیت اجتماعی که به نیروی انتظامی پرداخت میشود تا مجوز کنسرت را تائید کند، دستمزد نوازندگان و اعضای گروه، دستاندرکاران کنسرت، درصد مراکز فروش بلیت، دکور، تجهیزات صدابرداری، هزینههای تبلیغات و چاپ را هم باید به این هزینهها افزود.
همه این عوامل باعث شده است که برگزاری کنسرت در ایران برای گروههای موسیقی، سودی به همراه نداشته باشد.
تنها شمار محدودی از گروههای موسیقی مشهور که مخاطبان زیادی دارند، میتوانند از پس این هزینهها برآیند.
از سوی دیگر، قیمت هر بلیط باید دستکم 15 تا 20 هزار تومان تعیین شود تا هزینههای کنسرت را تامین کند، در حالی که بسیاری از علاقهمندان اجرای زنده موسیقی، توان پرداخت چنین هزینهای را ندارند
به نظر من دولت محترم با اين درآمد نفتی اگه بخواد می تونه سالن های ارزان و مناسب را در اختيار برگزار کنندگان قرار بده تا اينقدر شاهد قيمت بالای بليط و بازار سياه آن نباشيم. همه ميدونن که برای رفتن به مسجد کسی پولی پرداخت نمی کنه! متاسفانه مساله اين هست که سردمداران کشور نمیخوان هنر موسيقی (لهو و لعب) رواج پيدا کنه.
من به شخصه خيلي دوست دارم به تئاتر و كنسرت بروم اما به دليل اينكه مسافت به خانه ام دور است و همچنين اطلاع رساني دراين زمينه بسيار ضعيف هرگز به موقع مطلع نمي شوم البته شلوغي و گراني و بازارسياه بليط ها را هم در مواقعي كه وجود داشته ميتوان به اين موارد اضافه كرد .
بعد میگن چرا جوون ها ماهواره میبینند یا چرا ایرونی ها واسه یه کنسرت میرن دبی و باکو و کردستان عراق ؟!!!