علی‌اصغر سلطانیه، نماینده ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی به مسکو پیشنهاد داد تا بدون حضور آمریکا و فرانسه، به تبادل سوخت هسته‌ای با ایران بپردازد.

آقای سلطانیه که در روسیه حضور دارد، گفت: ایران تنها برای تبادل سوخت هسته‌ای به روسیه اعتماد دارد. او اعلام کرد که ضرورتی برای مشارکت آمریکایی‌ها در این طرح نیست و نیاز نیست که حتی فرانسوی‌ها هم حضور داشته باشند.

نماینده دائم ایران در آژانس بین‌المللی انرژی اتمی قطعنامه‌های شورای امنیت را فاقد «پایه و اعتبار حقوقی» و مطابق با «اهداف سیاسی چند کشور» توصیف کرد و گفت: «ایران به قطعنامه‌های شورای امنیت عمل نکرده و در آینده نیز آنها را اجرا نخواهد کرد».

آقای سلطانیه همچنین از آمادگی ایران برای از سرگیری مذاکرات با گروه وین و اجرای بیانیه تهران خبر داد که بر اساس آن، ایران ۱۲۰ کیلوگرم سوخت هسته‌ای با غلظت ۲۰ درصد از روسیه دریافت می‌کند و در مقابل مواد اتمی را که در ترکیه نگهداری می‌شود، به روسیه تحویل خواهد داد.

آمریکا و کشورهای غربی به فعالیت‌های هسته‌ای ایران بدبین هستند و معتقدند که ایران در پوشش برنامه غنی‌سازی اورانیوم غیرنظامی، به دنبال سلاح اتمی است اما دولت ایران این اتهامات را همواره رد کرده است و بر صلح‌آمیز بودن فعالیت‌های اتمی خود پافشاری می‌کند.

در اردیبهشت ماه سال ۱۳۸۹، سه طرف ایران، ترکیه و برزیل توافق نامه‌ای را امضا کردند که به بیانیه تهران معروف شد. بر اساس مفاد این بیانیه، تهران موظف شد یک هزار و  ۲۰۰ کیلوگرم اورانیوم با غلظت ۳.۵ درصد را در ترکیه به امانت بگذارد و در مقابل، ۱۲۰ کیلوگرم سوخت هسته‌ای برای راکتور تحقیقاتی تهران دریافت کند.

اما با وجود تلاش ترکیه و برزیل با اتکا به این بیانیه برای جلوگیری از صدور قطعنامه علیه ایران، اعضای گروه ۱+۵ ایالات متحده، روسیه، چین، فرانسه، انگلستان و آلمان با آن مخالفت کردند و در خردادماه سال گذشته، قطعنامه تنبیهی چهارمی علیه ایران در شورای امنیت سازمان ملل صادر شد. از آن زمان مذاکراتی میان ایران و شش کشور طرف گفت‌وگو انجام نگرفته بود تا بالاخره در پایان سال گذشته میلادی نمایندگان آنها در ژنو گرد هم آمدند و قرار شد تا این مذاکرات بهمن‌ ماه امسال در استانبول ادامه پیدا کند.

در نهایت نمایندگان گروه ۱+۵، در روزهای اول و دوم بهمن‌ماه با تهران، و این بار در استانبول بر سر میز مذاکره نشستند، اما این دور از گفت‌وگوها هم «بی‌پیشرفت» پایان یافت.

ایران تاکنون شش بار به دلیل متوقف نکردن غنی‌سازی اورانیوم، از سوی شورای امنیت سازمان ملل محکوم شده که چهار دور آن با تحریم‌های اقتصادی و سیاسی همراه بوده است. علاوه بر این تحریم‌ها، کشورهایی چون ایالات متحده، کانادا، استرالیا و ژاپن به صورت یک‌جانبه مجازات‌هایی را علیه ایران تصویب کرده‌اند.