رئیس سازمان هواپيمايی كشوری از تدوين آئين‌نامه «بررسی سوانح هوايی» ایران پس از 62 سال توسط كارشناسان اين سازمان خبرداده است.
رضا نخجوانی به روابط عمومی سازمان هواپیمایی کشوری گفته است که هدف از تدوين این آئین‌نامه قانونمند شدن تمامی فعالیت‌های بررسی سوانح هوايی مطابق با قوانين و مقرارت سازمان هواپيمايی كشوری است.
به گفته آقای نخجوانی آئين‌نامه بررسی سوانح هوايی از جمله تكاليف دولت به استناد ماده ۲۲ قانون هواپيمايی كشوری مصوبسال ۱۳۲۸ است كه با گذشت۶۲ سال تاكنون تدوين و تصويب نشده بود.
پیش‌نویس این آئین‌نامه در سال ۸۸ تهیه شد، در مرداد سال گذشته در جلسه هیات وزیران تصویب و ۲۲ فروردین امسال توسط معاون اول رئیس‌جمهور ابلاغ شد.
طبق این آئین‌نامه سانحه برای هواپیمای بدون سرنشین زمانی سانحه نامیده می‌شود که «هوایپما در فاصله زمانی شروع به حرکت به قصد پرواز تا زمان انتهای پرواز، متوقف و سیستم پیش رانش اصلی خاموش شود و براثر آن فردی که درمعرض برخورد مستقیم با اجزای هواپیما یا گاز خروجی جت قرار گرفته، دچار آسیب منتهی به مرگ یا آسیب جدی بدنی شود».
هم چنین طبق این آئین‌نامه «رویداد ناشی از عملیات هواپیما در فاصله زمانی ورود نخستین سرنشین به هواپیما برای پرواز تا پیاده شدن آخرین مسافر از آن»، سانحه هوایپمای با سرنشین تعریف شده است.
بر اساس آمار منابع رسمی در ۱۰ سال گذشته، نزدیک به هزار نفر در ایران به خاطر سوانح هوایی کشته شده‌اند که مهم‌ترین عامل این سوانح به گفته مسئولان این کشور فرسودگی ناوگان هوایی ایران است.
اگرچه یک مقام مسئول صنایع هوایی ایران حدود دو سال پیش در گفت‌وگو با روزنامه لس‌آنجلس تایمز، دولت ایران را «مسئول حوادث ناگوار هوایی این کشور» دانست.
مهدی علی یاری، رییس انجمن شرکت‌های حمل و نقل هوایی کشور نیز به روزنامه جمهوری اسلامی گفته بود که بی توجهی مسئولان به درخواست شرکت‌های هوایی برای افزایش قیمت بلیت، روی آمار سوانح هوایی چند سال گذشته تاثیر داشته است.
براساس گزارش‌ها، جمهوری اسلامی ایران ازسال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۸ ، در یک فاصله زمانی کم‌تر از ۱۰ سال، ۱۴ سانحه هوایی مرگبار ناشی از سقوط هواپیماهای نظامی و غیرنظامی داشته است.
یکی از مرگبارترین سوانح هوایی ایران تیرماه سال ۸۸ زمانی اتفاق افتاد که یک فروند هواپیمای توپولف روسی با ۱۶۸ مسافر که عازم ایروان ارمنستان بود نزدیک قزوین سقوط کرد و تمام سرنشنیان آن کشته شدند.
