شیرین عبادی، برنده جایز صلح نوبل ۲۰۰۳ در نامه‌ای به احمد شهید، گزارشگر ویژه حقوق بشر سازمان ملل در امور ایران نسبت به وضعیت زندانیان سیاسی به ویژه ۱۰ زندانی سیاسی که به تازگی به سلول انفرادی منتقل شده‌اند، ابراز نگرانی کرده است.
این وکیل و حقوقدان ایرانی در نامه‌ای که روز یکشنبه، ۱۵ اردیبهشت منتشر کرده، از احمد شهید خواسته است که توجه مسئولان حکومت ایران را به این نکته بدیهی جلب کند که سلامت و بهداشت زندانیان اعم از سیاسی و غیر سیاسی بر عهده مسئولان زندان است.
خانم عبادی توجه به زندانیان در سراسر کشور، به ویژه بند ۳۵۰ زندان اوین را دارای «ضرورت تام» دانسته تا «از وقوع حوادث بعدی جلوگیری شود.»
او وضعیت زندانیان سیاسی و عقیدتی در ایران را روزبه روز وخیم‌تر توصیف کرده و براساس گزارش‌های رسیده از زندان اوین نوشته است: غذای زندانیان فاقد کیفیت، غیر بهداشتی و غیر قابل خوردن است و زندانیان به اجبار برای تهیه مایحتاج حیاتی خود از قبیل میوه، سبزیجات تازه و مواد پروتئینی مجبور هستند به تنها فروشگاه زندان مراجعه کنند.
به نوشته خانم عبادی، «فروشگاه نیز با ارائه مواد غیر استاندارد و به چند برابر قیمت واقعی، مشکل جدیدی را ایجاد کرده است.»
موضوعی که اعتراض زندانیان بند ۳۵۰ اوین را برانگیخته و آنها برای پیگیری شکایتشان، یکی از زندانیان سیاسی به نام سعیدمدنی را انتخاب کرده‌اند که این امر نه تنها وضعیت زندانیان را بهتر نمی کند، بلکه طرح شکایت نزد مقام های مسئول، سبب می‌شود تا فرد یاد شده به همراه ۹ زندانی سیاسی دیگر در روز هشتم اردیبهشت ماه۱۳۹۲ به زندان انفرادی منتقل شوند که تا کنون نیز در آنجا به سر میبرند.
عبدالله مومنی، ابوالفضل عابدینی نصر، سیامک قادری، امیر خسرو دلیر ثانی، محمد حسن یوسف‌پور سیفی، سعید عابدینی، کامران ایازی، محمد ابراهیمی، سعید مدنی و پوریا ابراهیمی، ۱۰ زندانی سیاسی هستند که در حال حاضر در سلول انفرادی بسر میبرند.
براساس نامه این برنده جایزه صلح نوبل، تعدادی از زندانیان سیاسی این بند نیز اعلام کرده اند که در صورت ادامه شرایط موجود، دست به اعتصاب غذا خواهند زد که این خود بر وخامت اوضاع می‌افزاید.
شیرین عبادی در ادامه نامه خود به وضعیت درمانگاه زندان اشاره کرده و نوشته است که درمانگاه زندان فاقد امکانات کافی بوده و افرادی که با بیماری‌های جدی دست به گریبان هستند، مجبورند با هزینه شخصی به درمان خویش بپردازند.
او در این باره به وضعیت ابوالفضل عابدینی و نصر و محمد ابراهیمی اشاره کرده و نوشته است که توجهی به درمان آنها نمی‌شود.
این حقوقدان ایرانی با اشاره به مرگ هدی صابر و محسن دکمه‌چی، از زندانیان سیاسی که در دو سال گذشته به علت عدم رسیدگی پزشکی و درمان به موقع جان خود را ازدست داده‌اند، نتیجه گرفته است که «عدم امکانات پزشکی جان زندانیان را تهدید می‌‌کند؛ موضوعی که مسئولان زندان بی تفاوت از کنار آن می‌گذرند.»
هدی صابر، فعال سیاسی ملی- مذهبی خردادماه ۹۰ به دنبال اعتصاب غذا درگذشت و محسن دکمه‌چی، دیگر زندانی سیاسی نیز فروردین ماه همان سال،به دلیل وخامت وضعیت جسمی در بیمارستان جان باخت.
خانم عبادی همچنین به وضعیت مهدی خزعلی اشاره کرده است، کسی که در اعتراض به دستگیری غیر قانونی خود، بیش از صد روز است که در اعتصاب غذا بسر میبرد و براساس گزارش خانواده‌اش بیش از ۳۰ کیلو وزن کم کرده و در شرایط خطرناکی بسر میبرد.
هفته پیش وب‌سایت کلمه از انتقال ۱۰ زندانی سیاسی به سلول انفرادی خبر داد و نوشت که آنها با دستور مستقیم دادستان تهران به بند انفرادی ۲۴۰ فرستاده شده‌اند.
این موضوع اعتراض دیگر زندانیان سیاسی زندان اوین را برانگیخت و ۳۵ نفر از آنها دوشنبه هفته گذشته در اعتراض به برخورد با ۱۰ زندانی سیاسی از ملاقات هفتگی خودداری کردند.
انتخابات ریاست جمهوری سال ۸۸ که با اعتراضات بی‌سابقه خیابانی بعد از انقلاب ۵۷ همراه بود منجر به دستگیری شمار زیادی از فعالان سیاسی، مدنی و روزنامه نگاران شد.
شرایط نگهداری افراد محکوم شده به حضور در زندان‌ها در چند گذشته به دفعات با اعتراض خانواده زندانیان و روش‌های اعتراضی زندانیان مانند اعتصاب غذای طولانی همراه بوده است.
بعد از رسانه‌ای شدن این اعتراضات هم نهاد‌ها و تشکل‌های مختلف حقوق بشری، مقامات بعضی از کشور‌ها و شماری از مراجع تقلید منتقد حکومت نسبت به برخورد نامناسب با زندانیان به ویژه زندانیان بیمار هشدار داده‌اند.
احمد شهید، گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل هم تاکنون چند بار گزارش نقض حقوق بشر و زندانیان را در ایران منتشر کرده است.
