هیئت داوران جشنواره فیلم فجر در بیانیه پایانی‌اش از وضعیت سینما در یک سال گذشته انتقاد کردند.
در مراسم اختتامیه سی و یکمین دوره جشنواره فیلم فجر که شامگاه یکشنبه ۲۲ بهمن در برج میلاد برگزار شد مهدی فخیم‌زاد، بازیگر و فیلمساز به نمایندگی از هیئت داوران جشنواره فیلم فجر بیانیه‌ای را خواند که در آن از «سنگ‌اندازی» مقابل سینماگران انتقاد شد.
در این بیانیه که به امضای مهدی فخیم‌زاده، داود میرباقری، ضیاء‌الدین دری، مصطفی شایسته، رسول صدرعاملی، بهروز افخمی و جمال شورجه رسیده آمده است: سالی که گذشت برای سینمای ایران سال خوبی نبود. از میان فیلم‌هایی که به نمایش عمومی درآمدند، آنها که می‌توانستند پرفروش باشند و تماشاگر قهر کرده را به سینما برگرداند، در نیمه راه نمایش، از پرده پایین آمدند و یا در فضایی نا‌امن و متزلزل به نحوی ناقص و نا‌مطلوب آن هم فقط در تهران نمایش داشتند.
پس از جشنواره فجر سال گذشته، رسانه‌های نزدیک به اصولگرایان نسبت به مضمون فیلم‌های شرکت‌کننده در جشنواره اعتراض کردند. به گفته آنان، اکثر فیلم‌های به نمایش در آمده در جشنواره، موضوع‌شان خیانت بوده است.
در نخستین روزهای امسال با اعتراض چند ائمه جماعت و گروه موسوم به «انصار حزب‌الله»، اکران فیلم‌های «گشت ارشاد» و «خصوصی» متوقف شد، همچنین در این بین حوزه هنری و شهرداری تهران، چند روز پیش از توقف رسمی این فیلم‌ها از سوی وزارت ارشاد، نمایش این دو فیلم را در سینماهای متعلق به خود متوقف کردند.
هیئت داوران جشنواره فیلم فجر در ادامه بیانیه خود از نهادها و موسسات فرهنگی و هنری که «وظیفه حمایت از رشد و اعتلای سینمای ایران» را بر عهده دارند انتقاد کرده است چراکه به زعم آنها «از نمایش فیلم‌هایی که اجازه نمایش داشتند سر باز زدند».
آنها تاکید کرده‌اند که این روند «نه تنها سینماها را سوت و کور کردند بلکه موجب بی‌اعتباری نهادهای قانونی نظام و تشویش اذهان عمومی و بی‌اعتمادی اهل سینما به اقتدار مسئولین و مدیران دولتی شدند.»
اشاره آنها به امتناع حوز هنری و شهرداری تهران از اکران بعضی فیلم‌ها در سینماهای‌شان است.
۲۷ شهریورماه حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی رسماً اعلام کرد که «برف روی کاج‌ها» ساخته پیمان معادی، «من همسرش هستم» به کارگردانی مصطفی شایسته، «پل چوبی» ساخته مهدی کرم‌پور، «بی‌خود و بی‌جهت» به کارگردانی عبدالرضا کاهانی، «پذیرایی ساده» ساخته مانی حقیقی و «من مادر هستم» به کارگردانی فریدون جیرانی را در سینماهایش اکران نخواهد کرد.
در واکنش به این اعلام، سازندگان این فیلم‌ها در بیانیه‌ای مشترک عنوان کردند که این شرایط منجر به حذف بخش خصوصی و مرگ سینمای اجتماعی ایران می‌شود.
حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی در حالی از اکران بعضی از فیلم‌ها امتناع کرد که تعداد زیادی از بهترین سینماهای تهران و شهرستان‌ها متعلق به این سازمان است.
با اکران فیلم «من مادر هستم» ساخته فریدون جیرانی، اعضای گروه موسوم به «انصار حزب‌الله» با تجمع در مقابل وزارت ارشاد از اکران این فیلم انتقاد کردند. با تشدید اعتراضات، وزیر ارشاد اعلام کرد که صحنه پایانی فیلم آقای جیرانی تغییر داده خواهد شد. معترضان معتقدند که در این صحنه حکم قصاص به چالش کشیده می‌شود.
۲۱ آذر دادستان تهران از تشکیل پرونده برای فیلم «من مادر هستم» و چند فیلم دیگر خبر داد و گفت که در این رابطه پرونده‌ای هم برای فریدون جیرانی تشکیل شده است.
به اعتقاد هفت سینماگری که این بیانیه را امضاء کرده‌اند با این سنگ‌اندازی‌ها مجموع تعداد بلیت فروخته شده برای فیلم‌های ایرانی در طول سال گذشته از ده درصد جمعیت کمتر شده و به عبارت دیگر بیش از نود درصد ایرانیان در طول سال گذشته حتی یک بار قدم به سالن‌های سینمایی نگذاشتند.
هیئت داوران جشنواره فیلم فجر همچنین از فیلم‌هایی که در سی و یکمین جشنواره شرکت داشتند دفاع کردند.
انتقاد تند سازندگان «حوض نقاشی» از وزیر ارشاد
سی و یکمین جشنواره فیلم فجر همچون جشنواره‌های دیگر حاشیه‌های زیادی داشت. پس از اعلام اسامی برگزیدگان جشنواره انتقادها به انتخاب‌ها کم نبود. اما گذشته از بی‌توجهی داوران به دو فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌کنند» ساخته پوران درخشنده و «حوض نقاشی» به کارگردانی مازیار میری، انتقاد شدید کارگردان و تهیه‌کننده «حوض نقاشی» از وزیر ارشاد خبرساز شد.
مازیار میری و منوچهر محمدی که در مراسم اختتامیه حاضر نشده بودند تا جایزه بهترین فیلم از دید تماشاگران را که با فیلم «هیس! دخترها فریاد نمی‌کنند» ساخته پوران درخشنده شریک شده بودند دریافت کنند، در نامه‌ای با عنوان «امیدواریم مردم عزیز ما را ببخشند» در توضیح عدم حضور خود نوشتند: این جایزه را ما باید از دست کسی می‌گرفتیم که چهار سال است بناحق و درعین عدم شایستگی بر بزرگترین، حساس‌ترین و مهممترین وزارتخانه فرهنگی کشور تکیه زده است.
در نامه تهیه‌کننده و کارگردان «حوض نقاشی» آمده: در ایام وزارت ایشان، فرهنگ کشور روزهای تلخ و اندوهباری را سپری می‌کند. کتاب، مطبوعات، تئاتر، موسیقی و سینما روزهای دردناک و دشواری را سپری می‌کنند. وزیری که علیرغم حکم قانون، لجوجانه قفل برخانه اهل سینمای ایران نهاده است و فرقه‌ای را به امر اداره سینما گمارده که جز بی‌تدبیری، عدم کفایت و کاشتن تخم نفاق و تفرقه در سینمای ایران دستاوردی نداشته و ندارند.
حکم انحلال خانه سینما پس از آن صادر شد که هیئت رسیدگی به امور مراکز فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، ۱۳ دی ماه گذشته دستور انحلال خانه سینما را صادر کرد.
خانه سینما بزرگترین نهاد صنفی سینماگران ایران است که در سال ۱۳۶۵ برای بهبود وضعیت رفاهی و صنفی شاغلان سینما تاسیس شد و فعالیت رسمی خود را سال ۱۳۷۲ آغاز کرد.
این نهاد غیر دولتی در دو سال گذشته، بر سر سیاست‌های سینمایی با وزارت ارشاد اختلاف نظر داشته است.
