باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا، روز هفتم ژانویه چاک هیگل، سناتور پیشین حزب جمهوریخواه را به عنوان وزیر دفاع دولت جدید‌ش معرفی کرد.
چاک هیگل ۶۶ ساله، از نظامیان سابق آمریکا در جنگ ویتنام و سناتور پیشین ایالت نبراسکا است که جانشین لئون پانتا شده از کسانی است که نسبت به موثربودن تحریم‌ها علیه ایران ابراز تردید کرده و خواستار گفت‌وگوی مستقیم با تهران شده است.
نامزد پست وزارت دفاع آمریکا ۲۸ سپتامبر سال گذشته در مقالهای که در واشنگتن پست منتشر شد، جنگ علیه ایران را «اجتناب‌ناپذیر» دانست اما هشدار داد که درصورت چنین امری، «امنیت ملی آمریکا توسط ایران مسلح به سلاح هسته‌ای به‌طور جدید تهدید خواهد شد».
او تاکید کرد که در برخورد با ایران با رئیس‌جمهور آمریکا موافق است و باید تمام گزینه‌ها ازجمله «توسل به اقدام نظامی» را در دستور کار قرار داد تا به گفته او «از این طریق فشار بر ایران تشدید و زمینه راه حل سیاسی فراهم شود».
چاک هیگل در این مقاله نوشت: از آن جایی که پیامدهای حمله نظامی (به ایران) برای منافع و مصالح آمریکا بسیار حائز اهمیت است، باید مطمئن شویم که قصد داریم به چه هدفی برسیم و پتانسیل پیامدها را درک کنیم.
این نظامی سابق آمریکا نهم مارس سال گذشته نیز در مصاحبه با المانیتور گفته بود که در برخورد با ایران «نباید موضوع را در مطبوعات و رسانه‌ها مطرح کرد یا در این مورد سخنرانی کرد زیرا در این صورت ایران راه فرار پیدا می‌کند».
او تاکید کرده بود که به نظر او لازم نیست آمریکا در برخورد با ایران تنها به دو گزینه محدود شود و پیشنهاد داده بود: «ما در سیاست‌مان برای پاسخ به انتخاب‌های غیرواقعی، مهارت داریم و انتخاب‌های غیرواقعی را دوست داریم.»
چاک هیگل در ۲۶ ژوئن ۲۰۰۸ به «موسسه بروکینگز» گفته بود که آمریکا باید ازطریق «انجام گفت وگوهای مستقیم، جامع و بدون قیدوشرط با دولت ایران، مسیر راهبردی نوینی را در روابط با ایران باز کند».
این سناتور سابق آمریکا «بازکردن دفتر حفاظت از منافع آمریکا در تهران» را یکی از راه‌های گفت‌وگوی مستقیم دو کشور دانسته و افزوده بود که آمریکا باید از «مناقشه نظامی با ایران پرهیز کند.»
او در مارس همان سال در کتابی که خود یکی از نویسندگانش بود، گفته بود: تغییر حکومت ایران مطلوب است اما نباید هدف قرار بگیرد.
آقای هیگل تاکید کرده بود: گفت‌وگوهای دوجانبه با ایران باید بدون شرط باشد اما نباید تصور کرد که این گفت‌وگوها سریع یا آسان پیشرفت خواهد کرد.
او پیشنهاد داده بود: اگر آمریکا بخواهد به ایران پیشنهاد گفت‌وگو بدهد باید مسئولیت را به گردن حاکمان ایران بیندازد تا به فرصت ایجاد ارتباط نوین با آمریکا پاسخ دهند. او گفته بود «بگذارید رهبران ایران نسبت به تطمیع‌های اساسی بهبود روابط فکر کنند نه تهدیدها. در این صورت شاید بتوان به توافق رسید.»
چاک هیگل در هشتم نوامبر ۲۰۰۷ به «مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی» گفته بود که «ایران حامی دولتی تروریسم است، به حمایت از حزب‌الله لبنان و حماس ادامه می‌دهد و رئیس‌جمهور آن به‌طور علنی موجودیت اسرائیل را تهدید می‌کند و تلاش می‌کند این کشور به توانمندی تولید سلاح هسته‌ای برسد».
او در آن زمان ایران را «مسئول انفجارها و حملات» علیه نیروهای نظامی آمریکا در عراق معرفی کرده و تاکید کرده بود که «دولتمردان آمریکا به مردم ایران اعتراضی ندارند بلکه به اقدام‌ها و سیاست‌های حکومت ایران معترضند.»
آقای هیگل در کنفرانس مطبوعاتی هفتگی‌اش در ۲۵ اکتبر ۲۰۰۷ مخالفت خود را با «تحریم‌های یک‌جانبه علیه ایران» اعلام کرده و با تاکید بر «تعامل»، گفته بود که این تحریم‌ها باعث «نزدیک‌تر شدن ایرانیان به یکدیگر خواهد شد و خطر مناقشه نظامی را تشدید خواهد کرد.»
او ۱۷ اکتبر ۲۰۰۷ در نامه‌ای که گفته شد به‌طور خصوصی برای جرج بوش، رئيس‌جمهور وقت آمریکا فرستاده، نوشته بود که «وقت آن فرا رسیده تا آمریکا زمان و چگونگی پیشنهاد گفت وگوهای مستقیم، بدون قیدوشرط و جامع با ایران را بررسی کند».
چاک هیگل تاکید کرده بود: درحالی که متحدان آمریکا فشارهای مالی بر ایران را تشدید می‌کنند، شورای امنیت سازمان ملل قطعنامه سومش را علیه این کشور آماده می‌کند و حمایت آمریکا از کشورهای مخالف ایران در خاورمیانه ادامه دارد، باید پیشنهاد گفت‌وگوی مستقیم با تهران را مطرح کرد.
او هشتم مه ۲۰۰۶ در مقالهای در فایننشال تایمز ضمن «مخالفت با حمله به تاسیسات هسته‌ای ایران» نوشت: تا زمانی که به منافع گسترده‌تر ایران، آمریکا، منطقه و جهان توجه نشود، راه‌حل دائمی برای تهدید هسته‌ای ایران وجود ندارد.
گزینه پیشنهادی آقای اوباما برای پست وزارت دفاع آمریکا ۱۳ آوریل ۲۰۰۶ نیز تاکید کرده بود که اقدام نظامی علیه ایران «یک گزینه پایدار و آسان نیست و راه حل سیاسی را برای برخورد با ایران پیشنهاد داده بود.»
چاک هیگل در ۱۵ نوامبر ۲۰۰۵ به «شورای روابط خارجی» گفته بود که رسیدن به راه حل پایدار در برخورد با برنامه هسته‌ای ایران، «مستلزم گفت‌وگوی مستقیم آمریکا با ایران است و آمریکا قادر است بدون این که منافع یا اهداف خود را فدا کند، با ایران مستقیم گفت‌وگو کند.»
