شش فعال ملیمذهبی در نامهای سرگشاده به رهبر ایران ضمن تاکید بر اینکه اکنون ایران برای مذاکره احتمالی با دولت آمریکا «در موضع ضعف قرار دارد»، پیشنهاد دادهاند که آن را به بعد از برگزاری «انتخابات آزاد» در ایران موکول کنند.
در این نامه که روز سهشنبه ۱۲ دی روی وبسایت ملیمذهبی منتشر شده، آمده است که آمریکا پس از مذاکرات، در پی «تغییر رژیم» از راه «شورشهای شهری، جنگ داخلی، حمایت نظامی از اپوزیسیون وابسته به غرب، یا درگیری نظامی مستقیم و گسترده» است.
حبیبالله پیمان، احمد صدر حاج سید جوادی، اعظم طالقانی، حسین شاهحسینی، محمد بستهنگار و نظامالدین قهاری که امضاکنندگان این نامه هستند، به آیتالله خامنهای گفتهاند که «به غرب باج ندهید ولی حق مردم ایران را پرداخت کنید».
آنها با اشاره به اظهارات برخی مقامهای ارشد ایران گفتهاند که به نظر میرسد «دیگر مذاکره با آمریکا تابو نیست و شاید کمکم قصد آماده شدن افکار عمومی برای فراهمکردن شرایط این مذاکره را دارند.»
مذاکره با آمریکا موضوعی است که پیش از دوره محمود احمدینژاد، تابو بود اما پس از ریاستجمهوری او، بارها آشکارا توسط خودش مطرح شد که با واکنش انتقادی مقامهای ارشد و طرفداران نظام جمهوری اسلامی مواجه شد.
اما با انتخاب دوباره باراک اوباما به ریاستجمهوری ایالت متحده طی ماه نوامبر، برادران لاریجانی در اظهارات متفاوتی گفتند که ایجاد رابطه ایران با آمریکا تابو نیست اما این ارتباط ساده و یکشبه امکانپذیر نیست.
در آخرین خبرها نیز یک ماه پیش وزیر خارجه آمریکا اعلام کرد که دولت ایالات متحده در صورت آمادگی ایران، نظر بازی درباره انجام مذاکرات دوجانبه پیرامون مناقشه اتمی ایران دارد.
به گفته این شش نفر، باراک اوباما اکنون تلاطم و تشنج دوران مبارزات انتخاباتی را پشت سر گذاشته و با روحیهای قوی و با اعتماد به نفسی محکم خود را برای مذاکره با ایران آماده کرده و ابتکار عمل بیشتری در اختیار دارد.
این فعالان ملیمذهبی افزودهاند که آمریکا تمایل دارد در شرایط کنونی که ایران «قدرت چانهزنی ندارد»، آن را پای میز مذاکره بنشاند تا از ایران امتیاز بگیرد و در نهایت رژیم را در ایران تغییر دهند.
آنها تصریح کردهاند این در حالی است که «هنوز آثار مناقشات و تلاطم و تشنج انتخابات بحث انگیز سال ۸۸» با حصر خانگی دو نفر از نامزدهای انتخاباتی و بازداشت و حبس دهها نفر از فعالان دوره انتخابات قبل ادامه دارد.
در این نامه آمده است که تحریمها علیه ایران بر خلاف اظهارات دولت آمریکا که آن را «هدفمند» توصیف کرده، «کور» و علیه تمامی مردم است و با وجود مذاکرات نیز لغو نخواهد شد تا «توان اقتصادی و اخلاقی جامعه» ایران را تضعیف کند.
این چهرههای سیاسی مذاکره دو کشور را در شرایط کنونی به «توافق معمر قذافی با آمریکا در سال ٢٠٠٣» و «توافقنامه ایران و آمریکا در الجزایر در سال ۱۳۵۹ و پس از بحران گروگانگیری» شبیه دانستهاند.
آنها پیشنهاد دادهاند که پس از برگزاری «یک انتخابات آزاد و بدون نظارت استصوابی و انتخاب رئیس جمهوری که واقعا نماینده مردم باشد» و همچنین آزادی زندانیان سیاسی و مدنی زندایان سیاسی و مدنی و فعالیت احزاب با ایالات متحده وارد مذاکره شوند.
به گفته این شش نفر در این راستا برای رفع سوءتفاهمها، غنیسازی اورانیوم «هرچند حق ایران است» باید تعلیق شود و همچنین «فضای امنیتینظامی کنونی به فضای دموکراتیک» تبدیل شود تا نظام «با پشتوانه مردمی، از منافع ملی دفاع کند».
این فعالان ملیمذهبی تیرماه نیز در بیانیهای گفته بودند که چاره منطقی و دنیاپسند برای حل مناقشه اتمی، اعتمادسازی در سیاست داخلی حکومت است و باید موانع نظارت موثر مردم بر تصمیمها و اقدامها حکومت برداشته شود.
در این بیانیه آمده بود که مذاکرات پیرامون برنامههای اتمی از حدود ۱۰ سال پیش آغاز شده اما رویکرد آن «تقابلی» بوده نه «تعاملی» که منجر به عدم اعتماد جهانی نسبت به سیاستهای اتمی ایران و تشدید تحریمهای گسترده شده است.