یک عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مرتع با هشدار نسبت به افزایش گستره آلودگی آب‌های سطحی به آب‌های مرزی خلیج فارس، دریای عمان و دریای خزر می‌گوید آلودگی خلیج فارس و دریای عمان به ۴۶ برابر حد مجاز استانداردهای جهانی رسیده است.
محمد درویش روز شنبه، ۲۶ فروردین در گفت‌وگو با خبرگزاری مهر، آلودگی آب‌های سطحی و زیرزمینی به دلیل ورود فاضلاب‌های صنعتی و خانگی را یکی از مشکلات ایران دانسته است.
او بیشتر آلودگی‌ها را مربوط به خلیج فارس اعلام کرد و در عین حال گفت که دریای خزر هم به یکی از آلوده‌ترین آبگیرهای دنیا تبدیل شده است.
پیش از این، رئیس پژوهشکده اکولوژی خلیج فارس و دریای عمان هشدار داده بود که اگر وضعیت نامناسب خلیج فارس افزایش پیدا کند باعث از بین رفتن آبزیان این دریا می‌شود.
رئیس پژوهشکده دریای خزر هم اردیبهشت سال ۹۰ از ورود سالانه ۱۲۲ هزار و ۳۵۰ تن آلودگی نفتی به دریای خزر خبر داد و وضعیت دریای خزر را بحرانی خواند.
آلودگی‌های نفتی یکی از مهم‌ترین دلایل آلودگی دریای خزر است و جان آبزیان و حیات کل دریاچه را تهدید می‌کند. کار‌شناسان، مرگ ۹۰ درصد از یک میلیون فک دریای خزر، کاهش چشمگیر تعداد ماهی‌های منحصر به فرد خاویاری و انقراض سه گونه ماهی شامل فیل ماهی، شیب و تاسماهی روسی را ناشی از آلودگی‌های نفتی می‌دانند.
در این ارتباط معاون محیط زیست‌دریایی سازمان محیط زیست ایران هم سهم ایران نسبت به کشورهای همسایه دریای خزر در ایجاد آلودگی میکروبی را بیشتر از کشورهای حوزه خزر اعلام کرده بود.
حالا محمد درویش، عضو هیئت علمی موسسه تحقیقات جنگل و مرتع هم در خطر انقراض قرار گرفتن دو گونه ماهی خاویار و کیلکا در خزر را نشانه‌ای از افزایش آلودگی در این دریا دانسته است.
او قانون سال گذشته مجلس مبنی بر تجهیز سکونتگاه‌های بالای ۲۰۰ هزار نفر جمعیت به سیستم تصفیه فاضلاب را مناسب ارزیابی کرد و در عین حال گفت سال‌هاست در این ارتباط صحبت می‌شد اما حالا که موضوع به قانون تبدیل شده است باید معاونت محیط انسانی سازمان محیط زیست پیگیر اجرای آن باشد.
آقای درویش تصریح کرد دولت فقط به ۳۰ درصد از اهداف تعیین شده در برنامه پنج ساله چهارم توسعه دست پیدا کرده است.
او با انتقاد از دستگاه‌های نظارتی تاکید کرد که عدم پیگیری این دستگاه‌ها و رسانه‌ها از دلایل بی‌توجهی به اجرای قوانین آمده در برنامه توسعه است.
آذر ماه گذشته هم رئیس فراکسیون محیط زیست مجلس، دولت نهم و دهم را متهم کرد که با وجود جامعیت نسبی برنامه چهارم در ارتباط با محیط زیست و فراهم بودن منابع مالی، این برنامه را به درستی اجرا نکرده است.
محمدرضا تابش با متهم کردن دولت به بی‌توجهی به محیط زیست، تخریب وسیع مراتع، آلودگی آب‌های سطحی و زیرزمینی و آلودگی هوای کلان شهرها و هجوم ریزگردها به ۲۰ استان کشور را نشانه‌ای از رها کردن طبیعت به امان خدا و یا ذبح آن در معبر توسعه دانست.
علاوه بر آلودگی دریای خزر و خلیج فارس و آلودگی‌های نفتی، شماری از رودهای بزرگ ایران نیز به دلیل ریختن فاضلاب‌های شهری، آلوده و غیر قابل استفاده شده‌اند که از جمله آن‌ها می‌توان به رود کارون در اهواز و گوهررود و زرجوب در رشت اشاره کرد.
این آلودگی‌ها به جز وضعت بحرانی دریاچه‌های ارومیه، هامون، بختگان و تالاب انزلی است. بر اساس گزارشی که سه سال پیش منتشر شد ایران با هفت تالاب در خطر جهان صدرنشین فهرست تالاب‌های در خطر جهان قرار دارد.
