پیکر منصوره حسینی، نقاش پیشکسوت نقاشی، دو هفته پس از مرگش در خانه‌‌اش پیدا شد.

به گزارش خبرگزاری‌های داخل ایران، پنج‌شنبه هشتم تیرماه نیروهای پلیس جسد بی‌جان خانم منصوری، نقاش پیشکسوت را در حالی که ۱۵ روز از مرگش می‌گذشت، در منزلش یافتند.

یکی از همسایه‌های این نقاش پس از آن‌که چندبار در خانه او را زده بود و جوابی نگرفته بود، پلیس را خبردار کرد و نیروهای پلیس با شکستن در وارد منزل شده و با جسد او مواجه شدند.

منصوره حسینی در سال ۱۳۰۵ در تهران متولد شد و لیسانس نقاشی خود را در سال ۱۳۲۸ از دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران دریافت کرد. در سال ۱۳۳۸ نیز او از آکادمی هنرهای زیبای رم پایان‌نامه گرفت.

او بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه به‌عنوان نقاشی نوگرا فعالیت کرد و از نخستین هنرمندان ایرانی است که در دوسالانه ونیز شرکت کرد و در سال ۱۳۳۶ نگارخانه وانتاجو در شهر رم نمایشگاهی از ۱۹ پرده نقاشی او را به تماشا گذاشتند.

منصوره حسینی همچنین سال‌ها با نام مستعار «دکتر اسد» در روزنامه اطلاعات نقدهای هنری می‌نوشت. به ادبیات نیز علاقه‌مند بود و از او داستانی با عنوان «پوتین گلی» نیز منتشر شده است.

وقتی که منصوره حسینی در دانشکده هنرهای زیبا آموزش خود را آغاز کرد، این دانشکده چهار، پنج سال بیشتر نداشت. استادان او، حیدریان، وزیری، صدیقی، مقدم، رولان دوبرول و مارت سلستین‌آیو (خانم امین‌فر) بودند.

در مدتی کوتاه، منصوره حسینی با پژوهش بسیار از بند آموخته‌های خشک دانشکده رهایی یافت و شیفته آزادی امپرسیونیست‌ها و پست‌امپرسیونیست‌ها شد.

آثار خانم حسینی در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی بسیار در ایران، ایتالیا، چکسلواکی، یوگسلاوی و از جمله دوسالانه‌های تهران، دوسالانه ونیز و چهارسالانه رم روی دیوار رفت و جوایزی از نمایشگاه نقاشان آسیایی در رم، مسابقه ثبت زیبایی‌های رم، مسابقه نقاشی از مناظر شهرستان جووانی کامپانو (۱۳۳۸)، نمایشگاه ملی هنر معاصر دریافت کرد.

منصوره حسینی، عضو فرهنگستان هنر بود و به همین دلیل قرار است، پیکر او از مقابل فرهنگستان هنر تشییع می‌شود.