سازمان بهزیسنی با وجود آنکه از سال 83 اقدام به ایجاد خانه امن برای اسکان زنان خشونت دیده کرده است ولی همچنان ترجیح می‌دهدبرای جلوگیری از سوءتفاهم از نام خانه موقت زنان استفاده کند.

خانه‌های امن در مناطق مختلف کشور سراسر کشور فعال هستند.

فرید براتی،مدیر کل دفتر امور زنان سازمان بهزیستی، از فعالیت 33 خانه موقت برای زنان خشونت دیده در استان‌های مختلف کشور خبر داد.

وی در این خصوص گفت: خانه های موقت مخصوص زنانی است که با همسر خود دچار درگیری شده اند اما هیچگونه مساله و آسیبی ندارند، این زنان برای مدتی به این خانه ها می آیند و خدمات روانشناسی دریافت می کنند و سپس مجددا به منزل خود باز می گردند.

وی زمان ماندن زنان در این مکان‌ها را متفاوت دانست و خاطرنشان کرد این اقامت میتواند از کمتراز 48 ساعت تا چند روز به طول بیانجامد.

به گفته وی در حال حاضر در تهران 3 خانه موقت زنان وجود دارد که ماهانه 10-15 نفر مراجعه کننده دارد.

خانه‌های امن در ایران

بحث بر ضرورت وجود خانه‌های امن در ایران درپی تلاش‌های چند سال اخیر فعالان جنبش زنان در ایران به یکی از موارد مورد توجه دولت بدل گشته است.

بسیاری از سازمان‌های فعال در زمینه حقوق زنان در ایران بارها ضرورت وجود مکان‌های امن برای زنانی که در معرض خشونت خانوادگی توسط یکی از اعضای مذکر خانواده (پدر، همسر و برادر) قرار می‌گیرند، خاطرنشان کردند ولی هر باره با مخالفت‌های دولتی و شرعی روبرو شده‌اند.

برخی بر این اعتقادند که سکنی گزیدن زنان خشونت دیده در این مراکز باعث ازهم پاشیدگی بنیان خانواده می‌شود و سبب می‌گردد زنان با هر مشکلی به سوی این مکان‌ها مراجعه کنند.

به دلیل مخالفت‌های جدی که تا کنون با طرح خانه‌های امن ایجاد شده، بهزیستی با احتیاط از وجود خانه‌های امنی که توسط این سازمان بنا شده است سخن می‌گوید و نام خانه امن را به دلیل حساسیت‌های موجود بر آن نمی‌گذارند و از اسامی مانند خانه موقت زنان استفاده می‌کنند.

براتی در مصاحبه‌ای با روزنامه کارگزاران، ضمن اشاره به آغاز به کار خانه‌های موقت زنان از سال 83 تا کنون تایید دارد که نام خانه امن را بر آن‌ها اطلاق نمی‌کنیم چون «ممکن است سوءتفاهم پیش بیاورد».

خانه‌های امن یا شلتر در تمام دنیا مکان‌های شناخته شده برای زنانی است که در معرض خشونت‌های خانگی قرار دارند. این مکان‌ها مخفی هستند و فقط پلیس از محل آن‌ها خبر دارد. مخفی بودن این مکان‌ها به این خاطر است که کسانی که این زنان را مورد خشونت قرار داده‌اند، نتوانند به آن‌ها دسترسی داشته و صدمات بیشتری را به آن‌ها وارد کنند. افراد معمولی و حتی روزنامه نگاران نمی‌توانند به راحتی از این مکان‌ها دیدن کنند.

این در حالی است که بنا به گزارش روزنامه کارگزاران « دیدن خانه موقت زنان در تهران همان‌قدر ساده است كه دیدن یك مهدكودك یا كارگاه خیاطی»

خشونت خانگی در کشور

در زمان ریاست جمهوری محمد خاتمی، یک تحقیق ملی توسط مرکز امور مشارکت زنان در سراسر کشور در خصوص خشونت خانوادگی صورت گرفت که به موجب آن اعلام شد که 66 درصد از زنان ایرانی حداقل یک بار در زندگی‌شان خشونت خانگی را تجربه می‌کنند.

بر اساس این گزارش 30 درصد از زنان حداقل یك بار دچار خشونت فیزیكی حاد و 10 درصد دچار خشونت‌هایی با صدمات موقت شده‌اند.

این آمار نشان از میزان بالای خشونت در خانواده‌های ایرانی دارد. مکانی که بر اساس باور بسیاری باید امن‌ترین محل زندگی‌ انسان‌ها باشد ولی ظاهرا برای بسیاری از زنان به نا‌امن ترین مکان مبدل شده است.