عباس کیارستمی و امیر نادری، دو تن از کارگردانان سرشناس ایرانی هستند که در شصت و پنجمین دوره جشنواره ونیز در ایتالیا حضور دارند. در این جشنواره فیلم امیر نادری در بخش مسابقه برای دریافت شیر طلایی به رقابت می‌پردازد.

«شیرین» جدیدترین فیلم عباس كیارستمی در بخش خارج از مسابقه و «وگاس» فیلم جدید امیر نادری در بخش رقابتی جشنواره‌ی فیلم ونیز ایتالیا روی پرده می‌روند.

به گزارش ایسنا، شصت و پنجمین دوره این جشنواره معتبر اروپایی از 6 تا 16 شهریور به مدت 10 روز به ریاست «ویم وندرس» فیلمساز آلمانی در ونیز برگزار خواهد شد.

کیارستمی کارگردان برجسته کشور در «شیرین» واکنش 90 بازیگر زن را به مجموعه‌ای از تصاویر ثبت کرده است.

این درحالی است که کار نادری، کارگردان مقیم آمریکا، در بخش رقابتی جشنواره ی ونیز و کسب جایزه در میان کارگردان های مشهور از سراسر جهان دشوار خواهد بود.

نادری برای دریافت شیر طلایی بهترین فیلم این دوره جشنواره باید با فیلمسازانی چون جاناتان دمی، دارن آرونوفسکی، گی‌یرمو آریاگا، پوپی آواتی، کاترین بیگلو، سمیح کاپلان‌اوغلو، تاکشی کیتانو، هایائو میازاکی، باربه شرودر و فرزان اوزپتک رقابت کند.

نام اصلی فیلم نادری «رویای لاس وگاس» نام دارد که بر اساس یک داستان واقعی، فقر را در یک زندگی آمریکایی در این شهر به ظاهر ثروتمند به نمایش درمی آورد.

هیتت داوران این فستیوال انتخاب برندگان جوایز شیرطلایی برای بهترین فیلم، شیرنقره‌ای برای بهترین كارگردانی، برنده جایزه هیتت داوران، جایزه بهترین بازیگر زن و مرد و جایزه ویژه «مارچلو ماسترویانی» برای بهترین بازیگر جوان جشنواره و جایزه بهترین دستاورد هنری و بهترین فیلمنامه برگزیده را برعهده خواهند داشت.

بخش افق‌های جشنواره فیلم ونیز هم به طور جداگانه داوری می‌شود و سینماگرانی از فرانسه، ایتالیا، اسپانیا و استونی قضاوت آثار برگزیده را برعهده خواهند داشت.

حضور فیلمسازان ایرانی در جشنواره ونیز

جایزه جوان ترین فیلمساز جهان در جشنواره فیلم ونیز در سال 2004 به حنا مخملباف، از خانواده هنری مخلباف بابت فیلم «لذت دیوانگی» تعلق گرفت.

در مراسم اختتامیه شصت و چهارمین جشنواره فیلم ونیز برناردو برتولوچی، فیلمساز نامدار ایتالیایی جایزه ای افتخاری دریافت کرد که این جایزه را عباس کیارستمی و جاناتان دمی، دو فیلمساز سرشناس سینما به او اعطا کردند.

بزرگترین دستاورد سینمای ایران از جشنواره فیلم ونیز به شش سال پیش برمی گردد که فیلم «دایره» ساخته جعفر پناهی جایزه شیر طلایی را بدست آورد.

در سال 1380 جایزه بهترین کارگردانی این جشنواره نصیب بابک پیامی، سینماگر ایرانی برای فیلم «رای مخفی» شد.

علی محمد قاسمی با فیلم «یادداشت زمین» و رامین بحرانی کارگردان ایرانی مقیم آمریکا فیلم «گاریچی» را به جشنواره ونیز در سال 1384 بردند.

شهره آغداشلو بازیگر ایرانی مقیم آمریکا در نقش یک پزشک در فیلم «جن گیری امیلی رز» در این جشنواره حضور داشت.

جشنواره فیلم ونیز

جشنواره فیلم ونیز که قدیمی ترین جشنواره بین المللی فیلم جهان است، نخستین بار در سال 1932 برگزار شد و در کنار جشنواره هایی چون کن و برلین از مهم ترین رخدادهای سینمایی اروپا و جهان به شمار می رود.

بنیانگذار این جشنواره جوزپه ولپی دی میسوراتا است، که پس از او این جشنواره هر سال در اواخر ماه اوت (اواسط مرداد) در جزیره «لیدو» واقع در شهر ونیز برگزار می شود.

مهم ترین جوایز این جشنواره «شیر طلایی» و «کاپ ولپی» است که به ترتیب به بهترین فیلم نمایش داده شده در جشنواره و بهترین بازیگر اهدا می شود.

«شیر نقره ای» و «جایزه هیئت داوران» از دیگر جوایز این جشنواره است که البته در برخی جشنواره ها اهدا شده است.

نگاه متفاوت راهی برای حضور در جشنواره ها

استقبال از آثار کیارستمی در خارج از کشور و دعوت از او به عنوان داور در جشنواره های جهانی در نگاه متفاوت و منحصر به فرد او به موضوعات زندگی ریشه دارد.

«خانه دوست کجاست» و «زیر درختان زیتون» ازجمله فیلم های پرمخاطب این کارگردان هستند که دستمایه ای از مشکلات زندگی روستایی را با مسائل عاطفی درهم آمیخته و قهرمان پروری، قربانی خشونت و گزافه گویی را به فیلم های خود راه نداده است.

درحالیکه جشنواره های کن، ونیز و برلین از نمایش فیلم های او استقبال کرده و از دیدگاه عینی گرای او در نقد و داوری فیلم سایر کارگردانان بهره مند شده اند، برخی از فیلم های او هیچگاه در داخل کشور نمایش داده نشدند.

کیارستمی با رویکردی کاملا متفاوت فیلم «آ، ب، س، آفریقا» را در سال 1379 ساخت که به بیماری ایدز در آفریقا و کودکان مبتلا به این بیماری در این قاره ی سیاه توجه عمیقی نشان داده است.

امیر نادری کارگردانی است که پس از ساخت فیلم «آب، باد، خاک» در کشور، به آمریکا مهاجرت کرد و پس از گذشت 20 سال به وطن بازنگشته است.

فیلم های «دونده» و «ساز دهنی» پس از گذشت نزدیک به 30 سال با تمرکز بر شخصیت های بی آلایش کودکان و تلاش برای رسیدن به هدف، جایگاه خاص خود را درمیان دوستداران اینگونه آثار به یادماندنی حفظ کرده اند.

آلبرتو باربرا، مدیر سابق جشنواره ونیز و موزه ملی تورین که دو سال پیش مجموعه ای از آثار امیر نادری را به نمایش گذاشته بود «انتظار» را بهترین فیلم نادری دانسته و گفته بود اصلا نمی شود تصور کرد که این فیلم که یک مدرنیته محض است 32 سال پیش ساخته شده باشد.

افشاگری اجتماعی، گشتن در کوچه و خیابان، جست و جو برای یافتن، فاکتورهای کلیدی فیلم های نادری برشمرده شده و شخصیت های اصلی فیلم ها قربانی خشونت و بی عدالتی جامعه می شوند.