نامی پتگر، نقاش ایرانی، روز گذشته در سن 62 سالگی به علت سکته قلبی دار فانی را وداع گفت.
در تاریخ سه شنبه هشتم مرداد ماه، نامي پتگر، هنرمند نقاش و مدرس تاريخ هنر، در سن 62 سالگي از دنيا رفت.
وی متولد سال 1324 در شهر تهران وفرزند علی اصغر پتگر نقاش پیشکسوت و واقع گرای ایرانی بود.
نامی به دلیل علاقه و مهارتش در نقاشی تصمیم گرفت که در 20 سالگی آموزشگاه خود را تاسیس كند و از همان سال به آموزش دوستداران نقاشی پرداخت.
پتگر تنها در آموزشگاه خصوصی اش به امر آموزش نمی پرداخت و با تدریس در دانشگاه و حتی حضور در تلویزیون در این حوزه فعال بود. او هم چنین در زمینه تالیف مقالات آموزشی و نظری آثاری از خود به جا گذاشته است. گفته می شود پس از این که کارهای پتگر در سال 1344 در نمایشگاه هنرمندان
خاورمیانه كه در سفارت تركیه در تهران برگزار شد به نمایش درآمد، او به عنوان یک هنرمند مهم مطرح شد.
عموی او جعفر پتگر نیز از نقاشان معروف دوره خود بود. پدرش در کنار نقاشی روابطی نزدیک با اهل ادب ایران داشته در خیابان منوچهری تهران کارگاهی افتتاح کرد که محل دیدار بسیاری از شاعران و نویسندگان ، از جمله شهریار، نیما، صادق هدایت و بزرگ علوی شد. رفت و آمد با چهره های برجسته ادبیات در زندگی نامی پتگر نیز تاثیرگذار بوده و او نیز از نقاشانی است که رابطه ای نزدیک با اهل ادبیات داشت .
نمایشگاههای برگزار شده توسط نامی پتگر: | |
1344: نمایشگاه هنرمندان خاورمیانه در سفارت ترکیه 1346: نمایشگاه هنر مندان معاصر در سالن جدید موزه ایران باستان 1353: نمایشگاه مکتب کمال الملک وپیروانش در نگار خانه مهر شاد 1355: نمایشگاه سه نقاش معروف رئالیست در نگار خانه تخت جمشید 1364: نمایشگاه هنرمندان معاصر ایران در فرهنگسرای نیاوران 1368: نمایشگاه هنرمندان معاصر ایران در موزه هنرهای معاصر 1371: نمایشگاه جلوههای هنر ایران در موزه هنرهای معاصر 1370 تا 1379: شرکت در کلیه نمایشگاه های دو سالانه ایران |
نامی پتگر در ابتدا تحت تاثیر پدرش به نقاشی واقعگرایانه می پرداخت. پتگر با سفر به مناطق مختلف ایران و خارج ازکشور مانند رم، واتیکان، فلورانس، و پاریس، از هنر کلاسیک ومدرن اروپا بسیار آموخت و هم از ویژگیهای جغرافیایی متنوع و هم از هماهنگیهای گوناگون رنگهای خالص در صنایع دستی این مرز وبوم در آثارش تأثیر گرفت.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی واقعگرایی او در چشماندازهایش، از ناتورالیسم تغزلی به سوی گرایش به تجرید رفت و فیگورهایش به نوعی بیان تمثییلی با حال و هوایی تغزلی و شرقی انجامید و همین ویژگیها، آثار رنگ و روغنی او را از آثار فیگوراتیو و غربی متمایز کرد.
پتگر در کارهای اخیرش بیشتر تحت تاثیرات نگارگری کهن ایرانی با مایه های عرفانی و اسطوره ای است. در چهره پردازی ها او هر چند شیوه مدرن به کار رفته اما نگاهی به ریشه های کهن در آنها یافت می شود.
حضور در نمایشگاه هایی چون "هنرمندان معاصر" در سالن جدید موزه ایران باستان، "مكتب كمال الملك وپیروانش" درنگارخانه مهرشاد، "هنرمندان معاصرایران" در فرهنگ سرای نیاوران، "هنرمعاصرایران "درموزه هنرهای معاصر، "جلوه های هنرایران"در موزه هنرهای معاصر و حضور در همه دوره های دو سالانه نقاشی ایران از جمله افتخارات این هنرمند نقاش بود.
پیكر مرحوم استاد نامی پتگر پس از تشییع از مقابل خانه هنرمندان برای دفن به بهشت سكینه واقع در اتوبان تهران -قزوین منتقل می شود.