هیچکس ولایتی بر دیگری ندارد، مگر خداوند متعال که خالق همه چیز و ولی همه کس است.

1. هیچکس ولایتی بر دیگری ندارد، مگر خداوند متعال که خالق همه چیز و ولی همه کس است. (1)

2. خداوند عزوجل منشأ ولایت است و سایر ولایت ها از او نشأت می گیرد.

3. خداوند به معصومان (علیهم السلام) ولایت داده است (2) و آنها در عصر غیبت به فقیه عادل دارای کفایت ولایت داده اند. (3)

4. «ولایت فقیه» در طول ولایت معصومان (ع) است. همان گونه که ولایت معصومان (ع) در طول ولایت خداوند متعال است. (4)

5. «ولایت» به معنای ریاست و زعامت است و «ولیّ» حق تصرف در امور کسانی که بر آن ها ولایت دارد، را داراست. (5)

6. اگر به نام «ولایت معصومان»، «ولایت فقیه» تضعیف شود و جایگاه زعامت او به حد نظارت و نظارتش در حد نظاره تنزل یابد، این خلاف «ولایت معصومان» است که به فقیه عادل با کفایت جایگاه زعامت بخشیده اند.

7. «ولایت فقیه عادل با کفایت»، ولایت فقاهت، عدالت و کفایت است. از این رو، اگر چنین فقیهی حکمی صادر کند، بر خود او نیز اطاعت از این حکم واجب می شود و در واقع شخصیت وی بر شخص او ولایت دارد. (6)

پی نوشت:

1. «إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّه‏...» (مائده، 55)؛ اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنُوا ... (بقره، 257)؛ ر. ک: مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، ص 59.

2. إِنَّما وَلِيُّكُمُ اللَّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذينَ آمَنُوا الَّذينَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ يُؤْتُونَ الزَّكاةَ وَ هُمْ راكِعُون‏ (مائده، 55)؛ ر. ک: مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، ص 62.

3. وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا... (وسائل‏الشيعة ج : 27 ص : 140)؛ ر. ک: مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، ص 99.

4. وَ أَمَّا الْحَوَادِثُ الْوَاقِعَةُ فَارْجِعُوا فِيهَا إِلَى رُوَاةِ حَدِيثِنَا فَإِنَّهُمْ حُجَّتِي عَلَيْكُمْ وَ أَنَا حُجَّةُ اللَّه‏، (وسائل‏الشيعة ج : 27 ص : 140)؛ ر. ک: مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، صص:102 - 99.

5. النَّبِيُّ أَوْلى‏ بِالْمُؤْمِنينَ مِنْ أَنْفُسِهِم‏ (احزاب، 6)؛ ر. ک: مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، صص: 122- 121.

6. نک: مهدى هادوى تهرانى، ولايت و ديانت، فصل دوم: ولایت فقیه، مؤسسه فرهنگى خانه خرد، قم، چاپ دوم، 1380.