مهدیه محمدی، همسر احمد زیدآبادی، اعلام کرد که اتهام جدید همسرش در زندان این است که چرا در نامه دوسال پیش به رهبری کلمه معظم را ننوشته است
مهدیه محمدی، همسر احمدی زیدآبادی، تاکید کرد که یکی از اتهام‌های جدید احمد زیدآبادی نامه‌ای است که به رهبری نوشته و در سایت‌ها منتشر شده بود.
احمد زیدآبادی، دبیرکل سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی که از نامزدی مهدی کروبی در انتخابات ریاست جمهوری حمایت کرده بود، روز 23 خرداد بازداشت شد.
به گفته خانم محمدی، احمد زیدآبادی را تحت فشار قرار داده‌اند که چرا کلمه «معظم» را در نامه خود به کار نبرده است و بازجویان از زیدآبادی خواسته‌اند که باید از رهبری بابت این‌که مقابل اسمش کلمه معظم را ننوشته است، عذرخواهی کند.
نامه‌ای که خانم محمدی به آن اشاره کرده است، نامه احمد زیدآبادی خطاب به آیت‌الله خامنهای است که در فروردین 86 منتشر شد واز آن تاریخ دو سال و نیم گذشته است.
خانم محمدی اعلام کرد که همسرش در زندان زیر شدیدترین فشارها است تا قرائت متن نوشته شده توسط بازجویش را به جای دفاعیات خود در دادگاه بپذیرد.
براساس گزارش ادوار نیوز، وابسته به سازمان دانش آموختگان ایران اسلامی (ادوار تحکیم وحدت)، خانم محمدی روز دوشنبه برای ملاقات با همسرش به زندان اوین مراجعه کرده و موفق به ملاقات نشده بود.
به گفته خانم محمدی، بازجو به آقای زیدآبادی گفته است «دستور داریم تو را له کنیم و اگر همکاری نکنی هر کاری دلمان خواست با تو می‌کنیم و اگر این کاغذهای بازجویی را ننویسی همین کاغذها را به خوردت خواهیم داد.»
نامه زیدآبادی
احمد زیدآبادی در نامه دوسال پیش خود خطاب به آیت‌الله خامنهای، سوال کرده بود «به چه علت شرعی، عقلی، قانونی و یا عرفی و بر اساس کدام مصلحت عمومی، پرسش علنی از رهبری و یا نقد گفته‌ها و عملکرد وی، عملا در جامعه ایران ممنوع است.»
این روزنامه‌نگار برجسته در این نامه تاکید کرده بود: مصونیت رهبری از طرح پرسش و انتقاد در جامعه ما، نه فقط سابقه‌ای در شرع ندارد، بلکه بدعتی بی‌سابقه در تفکر اسلامی به شمار می‌رود.
زیدآبادی نوشته بود که در دوران حیات آیت‌الله خمینی، بنیانگزار جمهوری اسلامی، «آیت‌الله خامنهای خود یکی از معدود منتقدان صریح نسبت به نحوه اداره کشور و پاره‌ای از اظهارنظرهای مرحوم آیت‌الله خمینی بود.»
این فعال سیاسی در این نامه تاکید کرده بود «در دوره رهبری آیت‌الله خامنهای صداهای ضعیفی هم که در دوران حیات آقای خمینی در نقد ایشان بلند بود، خاموش شد و یا هزینه سیاسی و امنیتی در پی داشت.»
وی در این نامه موضوع انرژی هسته‌ای را زیرسوال برده و گفته بود «اگر قرار باشد دستیابی به یک دستاورد اقتصادی یا علمی، موجودیت یا امنیت یا سرمایه‌های ملی آن را به‌خطر اندازد، چه توجیه منطقی برای اصرار بر آن دستاورد وجود دارد.»
زیدآبادی موضوع هسته‌ای را به تمام مردم ایران مربوط دانسته و از رهبری خواسته بود که اجازه دهد ارزیابی‌های متفاوت در فضایی امن و آزاد مطرح شود.
