کشف جدید جامعه‌شناختی خشم نشان می‌دهد که برخی افراد آسیب‌پذیری بیشتری در نشان‌دادن خشم خود دارند

براساس گزارش جدید دانشگاه تورنتو جوانترها، بچه‌دارها، افراد با تحصیلات کمتر و نیز افراد دارای مشکلات مالی بیشتر، خشم بیشتری را تجربه می‌کنند.

خشم هیجان نیرومندی است که می‌تواند پیامد‌های جسمانی و روانی بسیاری داشته‌باشد. اثرات بیرونی خشم درحالات چهره‌ای، حرکات بدنی، پاسخ‌های فیزیولوژیک و یا رفتارهای عمومی پرخاشگرانه خودنمایی می‌کند.

پروفسور اسکات شیمن، جامعه‌شناس دانشگاه تورنتو در کانادا، با استفاده از اطلاعات حاصل از زمینه‌یابی بیش از هزار آمریکایی 18 ساله و بالاتر یافته‌های جدید خود را درباره خشم منتشر کرده‌است.

این یافته‌ها که قرار است همراه با تفصیلات آن در«راهنمای بین‌المللی خشم» در ژانویه 2010 منتشر شود، الگوهای اساسی اجتماعی و زمینه‌های خشم را مستند ساخته است.

یافته‌های اصلی پژوهش حاضر عبارتند از:

1- جوانترها بیشتر از بزرگترها خشم را تجربه می‌کنند. علت این امر بیشتر به خاطر این است که جوانترها احتمالاً بیشتر احساس فشار زمانی می‌کنند و در مضیقه مالی بیشتری هستند و تعارض بین‌فردی بیشتری در محیط کار پیدا می‌کنند (سه عامل فشار روانی اصلی که خشم را افزایش می‌دهد.)

2- داشتن فرزند در خانه با احساسات و رفتارهای خشم‌آلود بیشتری همراه است، مانند داد وفریاد کردن. این الگوهای احساسی و رفتاری در میان زنان بیشتر از مردان وجود دارد.

3- افراد با تحصیلات بالاتر در مقایسه با افراد با تحصیلات پایینتر خشم کمتری را تجربه می‌کنند و درصورت تجربه آن احتمالاً موثرتر و عملی تر واکنش نشان می‌دهند. مثلاً تلاش می‌کنند شرایط را تغییر دهند یا درباره موضوع به صحبت بنشینند.

4- افرادی که مشکلات مالی بیشتری تجربه می‌کنند خشم بیشتری را نیز گزارش می‌دهند. رابطه بین مشکل مالی و خشم در زنان و در جوانترها بیشتر است.

5- احساس تحت فشار بودن از نظر زمانی نیرومندترین عامل پیش‌بین خشم به‌خصوص در انواع ضعیف تر آن مانند احساس رنجش است.

شیمن می‌گوید: تحلیل جامعه‌شناختی خشم می‌تواند راه‌های تاثیرگذاری شرایط جامعه بر عدم تعادل هیجانی را آشکار سازد. از این طریق می‌توان فهمید چرا برخی افراد بیشتر از دیگران دچار خشم می‌شوند و در این راستا عدم تعادل اجتماعی و اثرات آن بر زندگی روزمره افراد نیز روشن خواهد شد.

اگرچه خشم به‌عنوان یک هیجان اولیه و طبیعی می‌تواند منابع روانی فرد را برای انجام امور بسیج سازد و اگرچه فروخوردن آن، اثرات زیان‌بار احتمالی زیادی روی فرد دارد اما خشم کنترل نشده نیز بر سلامت فردی و اجتماعی اثرات منفی برجا می‌گذارد.