تحقیق حاضر نشان می‌دهد که برخی ویژگی‌های شخصیتی مثل «باوجدان‌بودن» که به‌خصوص در تلاش برای پیشرفت و قابل اعتمادبودن نشان‌داده‌می‌شود پیش‌بین خوبی در موفقیت دانشجویان پزشکی در دانشگاه هستند

تحقیق جدید نشان می‌دهد ویژگی های شخصیتی نقش مهمی در تعیین این‌که چه کسی در دانشکده پزشکی موفق است بازی می‌کند.

این مطالعه که در مجله ماه نوامبر سال 2009 «روان‌شناسی کاربردی» منتشر شده‌است گروه کاملی از دانشجویان بلژیکی را در دوره هفت‌ساله تحصیل پزشکی مورد بررسی قرارداده‌است.

مطالعه ای که توسط دنیس وانز از دانشگاه مینه‌سوتا، فیلیپ لیونز از دانشگاه گنت و استیفن دیلچرت از کالج براخ انجام شده‌است چندین الگوی جالب را در میان بیش از 600 دانشجوی پزشکی در بلژیک که در این تحقیق شرکت داشتند نشان داد.

هدف از این پژوهش بررسی نقش ویژگی‌های شخصیتی در یادگیری و عملکرد کلی دانشجویان بود.

درطی سال‌های اولیه قبل از شروع کار بالینی که موفقیت عمدتاً در یادگیری درس‌های علوم پایه مانند بیوشیمی، میکروبیولوژی، آناتومی و فیزیولوژی خودنمایی می‌کند افراد «باوجدان و درستکار» بهتر از کسانی عمل کردند که در سطح پایین‌تری از این صفت قرار داشتند، به خصوص در ویژگی‌هایی مانند تلاش برای پیشرفت و قابل‌اعتمادبودن.

درطی این دوران «برونگرایی» به معنای فعال بودن، پرانرژی و اجتماعی بودن برای موفقیت زیانبار بود که به قول محققان احتمالاً بیشتر به خاطراین است که این خصوصیات باعث کاهش توجه فرد به یادگیری می‌شود.

دانشجویان پیش از شروع مطالعه به یک آزمون شخصیتی استاندارد پاسخ دادند و برای اندازه‌گیری موفقیت هم از نمرات پایان ترم آن‌ها در طول هفت سال تحصیل استفاده شد، زمانی که نیمی از دانشجویان با تلاش زیاد فارغ‌التحصیل شدند.

هم‌چنانکه برنامه تحصیلی در طول این سالها تغییر می‌کرد جنبه‌های بین‌فردی مانند عملکرد دانشجو در دوران کارآموزی یا تعامل او با بیمار نیز در موفقیت اهمیت بیشتری پیدا می‌کرد.

درحالی‌که «باوجدان بودن» هم‌چنان رابطه خود را با نمرات بالا حفظ کرده‌بود سایر ویژگی‌های شخصیتی نیز تدریجاً اهمیت یافتند. افراد «برونگرا» که باجرات تر و گرم بودند نیز در سال‌های آخر نمرات بالا گرفتند. مشابه چنین چیزی در ویژگی «خوشایندی» که شامل صفاتی مانند نوعدوستی می‌شود نیز دیده‌شد.

دانشجویانی که این ویژگی‌ها را دارا‌بودند نسبت به کسانی که «درستکاری»، «برونگرایی» و «خوشایندی» کمتری داشتند در دانشکده پزشکی خیلی برجسته‌تر بودند.

وانز می‌گوید که این مطالعه تلویحات بسیار وسیعی در پذیرش دانشجو در دانشکده‌های پزشکی دارد. چرا که دانشگاه‌ها سعی در جست‌وجوی افرادی دارند که بتوانند بیشتر در دانشکده پزشکی بمانند و به پزشکانی موفق تبدیل شوند.

چندین عامل در موفقیت افراد تعیین کننده است که بسیاری از آن‌ها طبیعتاً شناختی است و در حال حاضر توسط آزمون‌های استاندارد پذیرش دانشجو ارزیابی می‌شوند.

محققان خاطرنشان می‌کنند که این عوامل شناختی در تعیین موفقیت یادگیری بسیار اهمیت دارند اما این ویژگی‌ها جای جنبه‌های بین فردی که برای پزشک موفق بودن مهم است را نمی‌گیرد.

وانز می‌گوید: صفات شخصیتی فرد کسب دانش، پشتکار در انجام تکالیف و نوع عملکرد در تعامل با بیمار را پیش‌بینی می‌کنند و بنابراین باید در پذیرش دانشجو از سوی دانشکده‌های پزشکی مورد نظر قرارگیرند.

در این زمینه آزمون‌های استاندارد بیشتر قابل اعتماد، عینی و شاخص‌های معتبر شخصیت محسوب می‌شوند تا سایر شیوه‌ها مانند مصاحبه‌های بدون ساختار و یا توصیه‌نامه‌ها. به عبارت دیگر این آزمون‌های استانداردشده ابزارهای مفیدی هستند که می‌توانند مکمل آزمون‌های موجود قابلیت در شناخت افراد باشند که درحال حاضر در پذیرش دانشجویان در دانشکده‌های پزشکی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

در ایران شیوه پذیرش دانشجو متفاوت از بسیاری از کشورها مانند بلژیک است که این پژوهش در آن انجام شده‌است ونیز رهنمود‌های محققان در کاربرد این یافته‌ها در پذیرش دانشجو نیز به خصوص به دانشگاه‌های پزشکی در این کشورها ارائه‌شده‌است. اما یافته‌های پژوهش نه تنها می‌تواند مورد توجه دست‌اندرکاران پذیرش دانشجو در رشته‌های پزشکی در کشور ما قرار گیرد بلکه به ما در درک این‌ موضوع کمک می‌کند که چه کسانی و با چه ویژگی‌های شخصیتی در این رشته در دانشگاه موفق و درخشان خواهند بود.