احمدی نژاد علاقه بسیار زیادی به بازگشایی دریچه رابطه با آمریکا دارد و آن را به عنوان یک راهبرد جدی پیگیری می کند.

مواضع هفته پیش محمود احمدی نژاد درباره تبادل اورانیوم با غرب، خوشبینی ها را درباره به دست آمدن توافق میان ایران و آمریکا افزایش داد، هر چند که دستور او برای آغاز غنی سازی اورانیوم 20 درصدی برخلاف آن به نظر برسد.

احمدی نژاد در یک مصاحبه تلویزیونی گفته بود که به پیشنهاد مبادله سوخت هسته‌ای خوشبین است و می توان آمریکا و دیگر قدرت‌ها را به فرایند فناوری هسته‌ای ایران وارد کرد.

این سخنان در برخی محافل غربی به عنوان چراغ سبز ایران به طرح مبادله سوخت هسته ای و هموار شدن مسیر مذاکرات تهران و واشنگتن تعبیر شد و برخی آن را مواضع تازه و تا حدودی دور از انتظاری قلمداد کردند.

البته در ایران این باور وجود دارد که شخص احمدی نژاد علاقه بسیار زیادی به بازگشایی دریچه رابطه با آمریکا دارد و آن را به عنوان یک راهبرد جدی پیگیری می کند.

این علاقه به حدی بوده که در مواقعی رهبر جمهوری اسلامی را به مداخله علنی برای کند کردن اشتیاق احمدی‌نژاد به رابطه با آمریکا مجبور کرده است.

برای مثال، تقریبا یک سال پیش به دنبال سخنان احمدی نژاد و برخی معاونانش درباره مذاکره با دولت باراک اوباما، آیت الله خامنه‌ای در سخنرانی خطاب به دولت گفت که آنها نباید جلوتر از رهبری حرکت کنند و هرگاه زمان آن برسد، خودش مذاکره با آمریکا را آغاز می‌کند.

از سوی دیگر، در جریان اعتراض مردم در چندماه گذشته و سرکوب گسترده آنها توسط نیروهای حکومتی، با وجود آن که روابط جمهوری اسلامی با غرب به شدت تیره شد، احمدی نژاد کمتر سعی کرد به آمریکا به عنوان دشمن درجه یک حمله کند و نوک تیز حمله‌ها را بیشتر به سوی اروپا و بریتانیا گرفت.

چنین مواضعی از تمایل جدی دولت ایران برای ورود به مذاکره با آمریکا و تلاش برای باز نگه داشتن دریچه مذاکره حکایت می‌کند.

با این حال به نظر می رسد که دولت احمدی نژاد با موانع مهمی در درون اردوگاه جناح راست و اصولگرایان رو به رو است که در برابر این خواست او ایستادگی می کنند.

علی لاریجانی، رییس مجلس که از چهره های اصولگرای مخالف احمدی نژاد است به تازگی در سخنانی کاملا متفاوت گفته که غرب در جریان مبادله سوخت به دنبال فریب‌کاری است و آمریکا روحیه استکباری خود را با ادبیات دیگری بیان می‌کند.

رهبر جمهوری اسلامی هم با گام های شتابان احمدی نژاد همراه نیست و این نکته از میان سخنرانی‌های او در انتقاد از سیاست های آمریکا به روشنی دیده می‌شود.

با وجود همه خوشبینی ها، مواضع رهبری ایران و دیگر طیف های قدرتمند حاکمیت، سرانجام مبادله سوخت و نشستن بر سر میز مذاکره با واشنگتن را در ابهام فرو برده و هنوز تا مشخص شدن مواضع رهبری که دارای نفوذ اصلی در سیاست خارجی و پرونده هسته ای است،‌ هرگونه قضاوتی زود هنگام به نظر می‌رسد.