نمایش «داستان یک پلکان» در ادامه تجربه‌های کارگردان آن پس نمایش‌های «می‌خواهم بخوابم» و «یرما» اثری تجربی است که به گفته رضا گوران از دو تجربه قبلی وی وام گرفته اما هویت ویژه خود را دارد.

نمایش «داستان یک پلکان» به کارگردانی رضا گوران که در سالن قشقایی تئاتر شهر تهران به روی صحنه رفته است داستان ساده‌ای است درباره عشق ممنوعی میان یک دختر و پسر جوان که تا لحظات پایانی نمایش دلایلی که اجازه ریشه گرفتن این عشق را نمی‌دهند بر مخاطب پوشیده می‌ماند.

نمایش «داستان یک پلکان» در ادامه تجربه‌های کارگردان آن پس نمایش‌های «می‌خواهم بخوابم» و «یرما» اثری تجربی است که به گفته رضا گوران از دو تجربه قبلی وی وام گرفته اما هویت ویژه خود را دارد.

گزارش تصویری «داستان یک پلکان»

این نمایش درباره سه نسل است که در خانه‌ای زندگی می‌کنند و تمام ماجراها برای آن‌ها در راه پله اتفاق می‌افتد و کارگردان آن معتقد است شیوه روایتی که از این داستان به اجرا گذاشته شده تا به حال در تئاتر ایران تجربه نشده است.

نمایش «داستان یک پلکان» با روایتی وارونه، از فضای ویژه‌ای برخوردار است که مخاطب را در هر صحنه با اتفاقی که پیش از آن افتاده مواجه می‌کند.

رضا گوران پیش از به روی صحنه رفتن این اثر درباره شیوه کار خود گفته بود: هنر آوانگارد تلاش می‌کند از کدگذاری‌های رایج که در ذهن مخاطب نهادینه شده استفاده نکند بلکه نشانه‌های تازه را برای تعاریف جدید استفاده می‌کند و این دغدغه همیشگی من در کارهایم است که در این نمایش هم پیگیری می‌شود.

متن این نمایش بر اساس نمایشنامه‌ای با همین نام از آنتونیو بوئروبایخو نمایشنامه‌نویس اسپانیایی نوشته شده و بازیگرانی چون مهدی پاکدل، امیر دلاوری، صابر ابر، بهناز جعفری، بهنوش طباطبایی، رامونا شاه، مرضیه ازگلی، مسعود افتخاری و گلنوش مومنی در اجرای آن حضور دارند.

نمایش «داستان یک پلکان» در بخش چشم‌انداز بیست و هشتمین دوره جشنواره تئاتر فجر به روی صحنه رفت و مورد توجه منتقدان و کارشناسان قرار گرفت.

رضا گوران متولد 1358 در رشته تئاتر به تحصیل پرداخته و در سال 81 با اجرای نمایش «شب آوازهایش را می‌خواند» نوشته یون فوسه از فستیوال بین‌المللی تئاتر دانشجویی فجر جایزه بهترین کارگردانی را به دست آورد.

نمایش «یرما» به کارگردانی وی که در بهار و تابستان سال 87 به روی صحنه رفت از نمایش‌های پرفروش این سال شناخته شد.

ویژگی‌های کارگردانی گوران که با تکیه بر «تئاتر تجربی» صورت می‌گیرد این کارگردان جوان را به داشتن سبکی منحصر به وی نزدیک کرده و همین امر توجه منتقدان تئاتر را به آثار وی جلب کرده است.

منتقدان درباره «داستان یک پلکان» چه می‌گویند

با وجود آن‌که به نظر می‌رسد فضای ویژه و نیمه‌انتزاعی نمایش «داستان یک پلکان» و شیوه اجرایی آن از ویژگی‌های این نمایش به‌شمار می‌رود اما برخی از منتقدان از این نمایش به عنوان نمایشی یکنواخت و کسل‌کننده یاد کرده‌اند.

افسانه نوری منتقد تئاتر در پایگاه اینترنتی ایران - تئاتر می‌نویسد: رنگ‌های تیره و فضای دلمرده و غم‌زده اثر و حتی طراحی صحنه و ریتم کند نمایش، دست به دست هم داده‌اند که با وجود تمام نوآوری‌ها، نمایش «داستان یک پلکان» نمایشی معمولی و تا حدودی کسل‌کننده باشد.

به عقیده این منتقد تئاتر، در این نمایش دردهای انسانی تنها بر سطح نمایش دیده می‌شوند و راهی به عمق آن نمی‌یابند.

رضا گوران با بهره‌گیری از دانش تئاتری خود در اجرای «داستان یک پلکان» توانسته است از ظرفیت‌های بازیگران خود به خوبی استفاده کند.

با وجود آن‌که بازی بازیگران این نمایش مورد توجه مخاطبان آن قرار گرفته است اما برخی از منتقدان بر این باورند که به دلیل تغییراتی که گوران در متن جدید بر شخصیت‌های متن بایخو اعمال کرده است تصویری گنگ از آن‌ها و روابط و انگیزه‌هایشان ارائه شده است.

در حالی که فضای نیمه‌انتزاعی این نمایش و طراحی صحنه آن از نگاه برخی از منتقدان به پیشبرد انگیزه‌های اجرایی آن کمک کرده است برخی نیز طراحی صحنه این نمایش را با الگوی پیشنهادی بایخو در متن اصلی در تضاد می‌دانند و از این موضوع به عنوان عاملی یاد می‌کنند که به این نمایش ضربه زده است.