شکار هرگونه جانور در جنگل‌های استان‌های گلستان، مازندران و گیلان به مدت سه سال ممنوع اعلام شد.
شکار هرگونه حیوانی در جنگل‌های شمال ایران برای سه سال ممنوع شد. این ممنوعیت شامل جنگل‌های سه استان گلستان، مازندران و گیلان می‌شود.
به گزارش خبرگزاری محیط زیست ایران (ایرن) این ممنوعیت فقط شامل گراز نمی‌شود و همه زیستگاه‌های جانوری مناطق یاد شده را در بر می‌گیرد.
پاییز سال گذشته، معاون محیط طبیعی سازمان حفاظت محیط زیست گفته بود که با مجوز و تایید وزارت بهداشت، شکار گراز برای توریست‌ها و اقلیت‌های مذهبی آزاد شده است.
محمدباقر صدوق آزاد کردن شکار گراز را «اقدامی مثبت» دانسته بود که باعث رضایت کشاورزان می‌شود. او گفته بود: افزایش تعداد گرازها باعث اعتراض کشاورزان و روستاییان می‌شود و شکار آنها می‌تواند تا حدودی مانع از ایجاد ضرر و زیان به مزارع کشاورزان شود.
همچنین این مقام مسوول گفت: زاد و ولد گراز بسیار زیاد است و از طرفی گوشت این حیوان حرام است. تعداد این حیوان در طبیعت زیاد شده و آزاد شدن مجوز شکار آن هیچ مشکلی را به وجود نمی‌آورد.
به نظر می‌رسد حرام بودن گوشت گراز دلیل محکمی برای صدور مجوز شکار این حیوان نباشد و وجود آن در چرخه حیات وحش و محیط زیست ضروری است.
به گزارش وب‌سایت «خبرآنلاین» گروهی از کارشناسان معتقدند شکارچیان خارجی برای شکار گراز نیازی به ورود به ایران ندارند و شکار آن در کشورهایی چون ارمنستان راحت‌تر و امکان‌پذیرتر است.
اما چون برای شکارچی خارجی شاخ، کله و دندان گراز بسیار مهم است و هزینه‌های مجوز شکار در ایران ارزان‌تر است، ترجیح می‌دهد برای شکار به ایران بیاید.
افزایش بی‌رویه صدور پروانه شکار
افزایش بی‌رویه صدور پروانه شکار در ایران از سوی سازمان محیط زیست از جمله مهم‌ترین دلایلی است که گونه‌های مختلف حیوانی را با خطر انقراض مواجه می‌سازد.
تنها در سال 1387، 70 پروانه شکار از طرف این سازمان صادر شد که این رقم در سال 1388، 14 درصد نیز افزایش یافت.
اعلام افزایش صدور پروانه شکار توسط سازمان محیط زیست، با آغاز فصل شکار در ایران نگرانی‌هایی را در میان علاقه‌مندان به حیوانات و فعالان حوزه محیط زیست ایجاد کرد. کارشناسان بر این باورند که پیش از هر افزایش یا کاهش پروانه شکار باید برآورد جمعیتی از گونه مورد نظر برای شکار تهیه کرد.
فعالان حوزه محیط زیست همواره با از روند افزایش شکار جانوران در ایران مخالف بوده و معتقد هستند از آنجایی که آمار صحیحی از تعداد جانوارن مورد نظر وجود ندارد، افزایش مجوز محیط زیست و حیات جانوری ایران را به مخاطره می‌اندازد.
از سوی دیگر شکارچیان غیر حرفه‌ای هم می‌توانند با دریافت مجوز به شکار روند و به دلیل عدم آگاهی صحیح پرندگان نادر یا حیواناتی را شکار کنند که مجوز برای شکارش ندارند. ضمن اینکه سرب‌های ناشی از شلیک گلوله‌ها نیز شالی زارها، تالاب‌ها و خاک محل شکار را آلوده می‌کند.
مدیریت ناصحیح حفاظتی، شکار بی‌رویه، از میان رفتن جنگل‌های جلگه‌ای، پیش‌روی مناطق مسکونی، خشک کردن نیزارها و مرداب‌ها برای کشاورزی، زباله‌های شهری و بیمارستانی، پساب سمی شرکت‌های نفتی از جمله مواردی است که سبب نابودی گونه‌های مختلف حیوانی در ایران شده و آنها را با خطر انقراض روبه‌رو کرده است.
ببر ایرانی یا ببر مازندران، یوزپلنگ ایرانی، پلنگ ایرانی، سیاه گوش ایرانی، گربه پالاس، گوزن زرد ایرانی، روباه بلانفورد یا شاه روباه و روباه کرساک یا روباه ترکمنی از جمله حیواناتی هستند که نسل آنها در ایران با خطر انقراض مواجه است.
