رئیس اداره محیط زیست پیرانشهر آذربایجان غربی با هشدار درمورد انقراض سنجاب ایرانی تاکید کرد که انقراض این گونه ارزشمند ایرانی باعث نابودی جنگل‌های بلوط هم می‌شود.
فاروق سلیمانی روز دوشنبه، ۱۸ اردیبهشت به خبرگزاری مهر توضیح داد که دلیل ارتباط بین انقراض سنجاب ایرانی و جنگل‌های بلوط پیرانشهر و سردشت در آذربایجان غربی، نقش سنجاب ایرانی در تجدید حیات جنگل‌های بلوط با مخفی کردن دانه‌های بلوط زیر خاک است.
وجود انبوه درختان بلوط در منطقه جنگلی زاگرس از پیرانشهر در آذربایجان غربی تا جنوب شیراز نقش بسیار مهمی در تامین اکسیژن، تعدیل حرارت زمین و تلطیف هوا، جلوگیری از فرسایش خاک و تغذیه سفره‌های آب‌های زیرزمینی دارد.
به گفته رئیس اداره محیط زیست پیرانشهر طی روزهای گذشته ماموران یگان حفاظت محیط زیست شهرستان بوکان شش سنجاب ایرانی را از یک مغازه پرنده‌فروشی کشف کردند.
قرار است این سنجاب‌ها در روزهای آینده در زیستگاه اصلی آنها در جنگل‌های بلوط پیرانشهر رها شوند.
آقای سلیمانی همچنین گفت این جدا از ۳۰ قلاده سنجابی است که طی روزهای گذشته از سوی ماموران این اداره کشف و در طبیعت رها شد.
ماموران حفاظت محیط زیست پیرانشهر این سنجاب‌ها را از اماکن غیر مجاز فروش و نگهداری حیوانات وحشی کشف کردند.
این مقام محیط زیست با تاکید بر برخورد ماموران با این پدیده گفت که دو نفر در این ارتباط بازداشت شده‌اند.
در گزارش خبرگزاری مهر دلیل انقراض نسل سنجاب ایرانی جمع آوری میوه‌های بلوط توسط مردم و در قفس کردن این پستاندار زیبا از سوی شکارچیان برای فروش عنوان شده است.
سنجاب ایرانی ۲۵ سانتی‌متر طول دارد و سر و دم قرمز از مشخصه‌های بارز این گونه نادر جنگل‌های بلوط ایران است که ۱۲ سال عمر می‌کند. تغذیه مورد علاقه این حیوان میوه‌های توت، گردو، بادام، بلوط و جوانه‌ها و برگ درختان است.
نوع دیگری از سنجاب‌ها هم در جنگل‌های ایران زندگی می‌کند که به «سنجاب بلوچى» معروف است. سنجاب‌هاى بلوچى به دلیل زندگى در میان نخلستان‌هاى جنوب و جنوب شرقى کمتر در معرض تهدید قرار دارند.
این در حالی است که ۲۱ فروردین ۸۹ اعلام شد شکار هرگونه حیوانی در جنگل‌های شمال ایران برای سه سال ممنوع شد. این ممنوعیت شامل جنگل‌های سه استان گلستان، مازندران و گیلان می‌شود.
این ممنوعیت فقط شامل گراز نمی‌شود و همه زیستگاه‌های جانوری مناطق یاد شده را در بر می‌گیرد.
افزایش بی‌رویه صدور پروانه شکار در ایران از سوی سازمان محیط زیست از جمله مهم‌ترین دلایلی است که گونه‌های مختلف حیوانی را با خطر انقراض مواجه می‌سازد.
تنها در سال ۸۷، ۷۰ پروانه شکار از طرف این سازمان صادر شد که این رقم در سال ۸۸، ۱۴ درصد نیز افزایش یافت.
مدیریت ناصحیح حفاظتی، شکار بی‌رویه، از میان رفتن جنگل‌های جلگه‌ای، پیش‌روی مناطق مسکونی، خشک کردن نیزارها و مرداب‌ها برای کشاورزی، زباله‌های شهری و بیمارستانی، پساب سمی شرکت‌های نفتی از جمله مواردی است که سبب نابودی گونه‌های مختلف حیوانی در ایران شده و آنها را با خطر انقراض روبه‌رو کرده است.
ببر ایرانی یا ببر مازندران، یوزپلنگ ایرانی، پلنگ ایرانی، سیاه گوش ایرانی، گربه پالاس، گوزن زرد ایرانی، روباه بلانفورد یا شاه روباه و روباه کرساک یا روباه ترکمنی از جمله حیواناتی هستند که نسل آنها در ایران با خطر انقراض مواجه است.
